Bedumer les

Droeve plek van mijn geboorte, langs het strakke
Boterdiep, waar een man zich heeft verhangen, in
de kamer van mijn wieg. Vader legt zich toe op
preken schrijven, moeder wordt van zorgen moe.
De oude kerktoren dwingt hen meer en meer tot
zwijgen, alles in de geest van mensenmoordenaar
Calvijn. Verzuurde roddeltante's, verharde zanikheren
en altijd wijzen met hun vingers. Donker is ook zeker
Bedum in de regentijd. Huil maar mee. Toch heb ik
deze plek gekozen en ergens had ik groot gelijk,
maar het positieve houdt zich lang verborgen, net
als kleine lentebollen.

Een kwart eeuw later zag ik in de buurt van
Groningen het Boterdiep terug. Dolgedraaid wilde
ik mijzelf verdrinken in de levensstroom, die
mij gebaard heeft. Ik dacht: de cirkel is rond
en toeval bestaat niet. Door nevels van whisky,
wiet en cocaïne zag ik opeens God verschijnen
in een blauwe boerenkiel met een zwarte broek.
Hij lachte naar me en Hij zei: Bedum, vriend,
is de andere kant op!

Bedumer les

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 121