Alle inzendingen over haren

Misschien is lief zijn wel één voor één haar haren uitrukken met een pincet omdat ze glad wil zijn en behagen, haar lippen zijn ook zacht als het kuiltje in haar kin, haar borst geschapen om altijd vreugde te schenken bij voorspoed en tegenslag Hoe trekt men haren uit het beslag waaruit een karakter bestaat Wie betaalt het schoon gelag…

mijn haren ik kijk hem aan maar ik zie niets de droom voorbij gevaren…

tijdens het vlooienspel; een marathon langs mijn grijze haren, maakt de luis in mijn pels obscene gebaren…

Vluchten in de toekomst is niet meer Verleden is duister en onomkeerbaar Verankerd onder het schaambeen Huilen baby’s met grijzen haren…

Als ik de zon was, kon ik vreedzaam zijn Met zijn mond, zijn ogen, zijn haren. Nu blijf ik ver, met doffe pijn, Sidderend voor gevaren.…

Zin je op te peuzelen Uitgehongerd Lief lijf koesteren Haren verstrengeld Begeerte wordt waanzin Uitgehongerd.…

als je haren gaan verjaren en de jaren gaan ontwaren wetend dat wijzen gaan vergrijzen en de leizen gaan bewijzen dat wanneer dagen gaan verjaren deze tweeling wijsheid heeft weten vergaren over deze en aan gene zijde vol reine liefde omhelst zij beide als je haren gaan verjaren weet je waarom ze 't mooist voor het laatst…

En in dit rijmgraf ligt wat levend was: plooitjes en wat haren in het laken, lied dat ooit lijf, maar niet het hare was.…

ik streek nog eenmaal door je haren nog eenmaal keek in je blik ik dacht terug aan al die jaren altijd samen straks... slechts nog ik…

ik determineer lange haren lange rok ingekeerde blik haar beslagen ogen vergaren vluchtend licht…

Zo zijn de mensen op een paar haren na menselijk…

Schaamluizen gaan er genadeloos aan Haren begint nu een schaamluizendagverblijf voor nog wat kans op een luizenbestaan…

in 'n waterval van haren die mijn zinnen strelen: ogen die m'n woorden lokken & je mond met een lach die veel belooft…

Gemeente Haren weert het zwaar verkeer, Geen vrachtwagenchauffeur zal er meer sturen. De villa ’s hadden té veel te verduren, In Harens dreven komen ze niet meer. Kortom, een kloek en krachtig raadsbesluit: Nu zoeken Harens buren het maar uit.…

          Men moet in allen tide      Der minnen wesen blide      Ende hare volghen in elke side, In allen weghen daer si gheleidt;      Men moet hare leven blide Ende den rouwe dan also na ghereidt.…

het was ook niet jou mooie zuivere lach, dat alles begon te leven het waren niet jouw haren, die golvende over de zee ik heb staan wachten daar, maar niemand verscheen.…

Een lichtmatroos: zijn donkre haren, Zijn ogen bloeien, zijne wangen blozen. Denk niet aan de duizenden lichtmatrozen, Die jong en schoon als deze waren.…

meisje met je rode haren ik zag je in een andere tijd de eerste helft van onze wedstrijd won ik de tweede won niemand…

eb en zonnegloed ze blijven stromen door mijn vurig bloed zandgekleurde haren bloeiende wangen bruisende zee verlangen…

lichte lokken om te tillen zijdezacht achter mijn oor harde woorden zachte zinnen zware haren als ivoor…

Mooi symbolisch hoe Maxima vandaag, bij het bevrijdingsconcert, haar haren los draagt. Vandaag geen knotje, nee, vandaag geen beknotting!…

Als je haren grijzen Is het tijd om te reizen. Om je blik te verruimen Zo vooroordelen op te ruimen Andere landen, andere zienswijzen. Want reizen Doet rijzen.…

Met een kaaskop, gelige haren, een centenbak en bonkig postuur. Reist hij door heel nederland om zijn kennis te delen over de Japanse cultuur.…

Hij zat vaak met handen in Haren Wist nooit wat de antwoorden waren Hij nam geen besluit Want kwam daar niet uit Als twijfelaar meer thuis in Maren…

een merel schiet omhoog met mijn weggewaaide grijze haren ah! bruikbaar materiaal voor haar nest het kalme stromen van mijn bloed…

Je wilt niets aan het toeval overlaten, Dus komt er dan een schaduwnotulist, Zodat er niet iets stiekem wordt gewist, De driehoek houdt elkaar goed in de gaten. Hoog in de top is het ook heel gewoon, Je veegt alleen je eigen straatje schoon.…

Ontroerd bedank ik al die trouwe fans, In Haren woont geen zielig hoopje mens.…

Over jouw haren, jouw handen, jouw gezicht. Het is niet mogelijk, de deuren blijven dicht. We kunnen alleen maar huilen, al zien we de tranen niet. Zelfs woorden zijn haast niet te vinden, bij dit zo groot en onbeschrijfelijk verdriet. Antje.…

haren soms vrij dansten op schouders die nog niet bukten voor later…

Als ik de windmolens zie, dan weet ik dat ik bijna thuis ben, het klinkt misschien een beetje gek, maar als ze draaien, dan weet ik dat je aan me denkt; ik wou dat je hier was, dicht bij mij, samen onder die ene windmolen, de wind door onze haren, nu ja, jouw haren; ik hou van je lach, je gekke uitspraken, onze grappige momenten samen…