Alle inzendingen over missen

Ik zou het nog graag Maar kan het niet meer zeggen Hoeveel ik je mis…

haar gekromde vingers borduren een woord steek na steek voortborduren tot de naald zich vastzet in haar gebalde hand het monotone neuriën stokt hoe lang zal het duren voordat iemand je mist?…

wie oh wie zou ik allemaal wel niet missen bij schemerlicht alleen gezeten in de coulissen ik weet het heus wel niemand die mij niet zal missen bij schemerlicht alleen gelaten in de coulissen…

We missen dat: wat we niet bezitten Net als de zon We missen dat: wat we nooit krijgen Simpel We missen dat: wat onbereikbaar is Net als de sterren.…

Resumé van week 32 (met Arie Kwikfit, O.Blomov e.a.) * Bij "AVONDNIEUWS" van Alex Huppelrat Er is, ik geef het toe, uit Wijk aan Zee Uit Oude noch uit Nieuwe Pekela Veel nieuws te melden over Ben van Sta Men heeft meer op met Ieteke van Lee De bijenkoningin van Alkemade Kreeg van het vlindervolk het heen en weer En raakte…

Als ik zeg ik kan je niet missen, wát kan ik dan niet missen? Kan ik jou niet missen, niet zonder jou leven, niet zonder jou ademen Niet eten zonder jou, niet slapen alleen? Is houden van dan een ademend levend vol lucht gevulde droom? En toch hou ik van je.…

(Dit schreef ik voor mensen, die hun geliefde zo moeten missen) Verdriet Iedere dag weer dat verdriet..... ik voel het omdat je niet meer bij me bent. Jouw liefde voor mij was heel groot. Jou te moeten missen doet veel pijn....…

Wij missen hen op dagen als vandaag, Maar of ze óns ook missen, is de vraag.…

De roomse kerk is liedjes aan het wissen, Ze schrappen uit de boekjes ‘Stille nacht’, (Dat u met kerst daar niet vergeefs op wacht) Ze zullen dat nog bij hun missen missen. Verboden wordt het niet dat lied te zingen… Dat vind ik nou zo zwak van roomse kringen……

als ik dood ben zal ik de regen missen maar nu even niet…

, zal ik jouw altijd missen, zal ik je fijne karakter missen, zal ik jouw grote lach die scheen als de zon jij was een belangrijke schakel van het leven en je karakter was uniek, je lach was zo warmhartig en vrolijk en missen zal ik altijd, maar vergeten doe ik je niet…

Ze was van het volk, gewoon Koningin Juliana, we zullen je missen, zoals we álles missen, wat ooit van óns was?…

tjilpende huismus wordt met uitsterven bedreigd ik zal hem missen…

alles sterft ja, ik weet het wel de vogel, een bloem het hart, een mens mag ik missen… mag ik huilen… als kraaien in zwarte verenjassen een herfstschreeuw brengen steeds, steeds dichterbij mag ik missen… mag ik huilen… om toen, toen die warme dag dat de koude wind een huid kwam schuren en het verliezen rond het stille sprei…

want ik wil je niet meer missen…

de vlinder is zoek bloemen die missen de wei en ik allebei…

wat zal ik ze missen…

Ik wil jouw armpjes weer eens voelen om het niets even lekker kroelen twee handjes héél hoog in de lucht gevolgd door een diepe zucht ik wil die lach weer eens écht horen misschien omdat het zonnetje schijnt ik wil schapen en lammetjes met je kijken zodat het verdriet langzaamaan verdwijnt ik wil mooie bloemetjes met je plukken samen maken…

(haiku) de bonsai boompjes zijn zo mooi en toch zielig ze missen het bos…

fluister maar je verlangen de tijd van missen zie je lach tussen tranen door…

aan de fazant die ons maandenlang betoveren kwam ik mis je mijn fazantenman veel meer dan men een fazant missen kan…

De vlinder fladdert somber, doelloos in het rond, kan zijn draai niet vinden, weet niet waar hij het zoeken moet, mist zijn bloem en haar nectar, zo warm, intens en zoet. Juist gedurende deze dagen, vol familiare activiteiten, oneigenlijk verplicht en met moraal, kan hij niet van haar liefde genieten, zien doet hij die zeker wel, zonder…

Bij iedere gedachte aan jou voel ik weer hoe rot het is niemand kan die leegte opvullen weet dat ik je iedere dag nog mis Soms vergeet ik dat je er niet meer bent ik zou je dan zo weer op willen bellen of even snel naar je toe op de fiets ik heb je nog altijd zoveel te vertellen Gewoon nog even met je praten over nieuwe mensen die ik heb…

De hartverscheurende schoonheid van de bloementuil detoneert prachtig bij de knokige koning van de weg Zijn hoofddeksel steekt als een mijnwerkershelm boven zijn onherkenbaar gezicht van waaruit twee verbaasde ogen de zeldzaam grauwe wereld inblikken. Zijn tuniek is besmeurd met slijk en sponsornamen en de galmende menigte, als een hek…

daar zit ik dan en mijn hart drumt de blues hand aan de voet van een glas bloedrode wijn die bij elke slok zoeter smaakt net als je afwezigheid het zijn de laatste -niet de glazen- maar bittere tranen die ik verdronken heb om, ja om wat om de gedachte dat ik iets missen zou -wat er nooit was- de tweekwartsmaat waar ik zo van…

Je aankijken en genieten van je lach, Want je bent er niet meer We missen je!…

op een morgen als de dag klaarte uitbreidt zullen de tuinen in zee verdrinken wij zoeken samen ons en onze stemmen in elke nacht geven ons in onze monden woord voor woord krijgen er nooit genoeg van elkaars adem te zijn ’t licht valt in de kamer waar jij lucht bent en ik zoek langs oevers uren jou in mijn zee.…

als een ijle gil boven tragisch water zonder echo de stilte mij doordrenkt op een grijs geboren dag verder dan de dood ken je me nog als je zoon je warmte die was krimpt boven mistland tot een glimp rest je bent er nog…

De stoel zonder jou aan tafel staarde mij radeloos aan de lege plek in jouw bedje huilde in mijn hart gesprongen traanbuizen spoelden sporen in woestijnen de flessen zonder zielen waren geestdodend doof bleven de katers onder gebrande kurken ongeboren kinderen tellen op de vingers van hun handen en tandeloos vreet…

Alsof er een ledemaat ontbreekt, je mist iets wat je nodig hebt, om dagelijks, compleet, te kunnen functioneren...…