Alle inzendingen over onbegrip

Alles wordt stopgezet De deur vergrendeld Ongeloof werd op de Voorgrond geschoven Onbegrip als een juk ervaren Waarom…..…

Het willen volgen van Zijn weg, Zonder onbegrip willen vertrouwen, Op Zijn plan, Zijn doel met jou….…

In de schaduw van Jezus' kruis is nog zoveel pijn en angst, zoveel verlatenheid, onbegrip, verraad. In de schaduw van Jezus' kruis is nog zoveel oorlog en onrust, zoveel ziekte en dood, verdriet en honger. In de schaduw van Jezus' kruis ontkiemt echter hoop en leven, een klein begin van vrede, een nieuwe schepping.…

je draait je om ik om je heen en vang de lach van maan voor jou de zon alleen je ogen lezen onbegrip kijken door mijn transparante ik in ongekende verten je lach brak af ik zag dat jij een ander nu je warme aandacht gaf ik firmament geen nieuwe sterren in het zicht en dwaal donker rond zonder jouw licht…

Jouw leven je bent er niet meer gevoelens zijn eindeloos gedachten soms troosteloos wat is de zin van het leven Leven is de zin geven van liefde niet altijd begrip niet altijd gelijkheid toch wel altijd die warmte Ik kreeg het mijn leven, de liefde en de warmte maar ook onbegrip alles is niet perfect ik ben niet perfect Zoek in…

Durf ik je aan te kijken wanneer mijn onbegrip torenhoog is? Kan ik de stilte doorbreken wanneer een ieder van ons in z'n eigen verte staart? Is het de sorry om het goed te maken? De sorry van de compassie? Of is het de sorry van de blijvende afstand, niet door onwil maar de de sorry van de onmacht?…

Daar, waar geen plaats is, voor sterven, onbegrip en pijn. Leid ons, na ons leven hier, binnen, in die voor ons onbekende wereld. Neem de schellen van onze ogen. Laat ons zien, zo bidden wij, wie wij mensen werkelijk zijn.…

Naast jouw hart, raast het mijne Jij voelt mijn warmte, ik hou je stevig vast In onze ogen lezen we het reine Waarom komt dan het moment Van onbegrip en ogen koud Een eenheid niet erkend Hoe komen wij er toch samen uit Dat waar twee zielen samensmelten Dit immer op weerstand stuit…

Over geluidloze paden van klankloze akkoorden liepen wij zonder woorden over akkers van het stille zwijgen de hoge bomen van het onbegrip de diepe sloten vol diepgang gegoten konden ons niet raken om verbinding te maken wij distantieerden ons van ons verhaal zo gingen we de treden af ieder in zijn eigen Babylonische taal gd…

En nog even tot niet meer want de nacht is geen omhulsel het is de kennisgeving van eenzaamheid en het vulsel dat wat toen was van nu scheidt het zijn maar woorden en de plek waar ons naar werd verbannen viel nergens te bekennen de ongeloof over hoe zoiets kan breken is een verhaal te lang voor leken Het onbegrip, de vrijheid en de ironie…

hulpeloos en klein kom je in de wereld veilig in papa's handen ontwikkel je je groei je geleidelijk groter in de veiligheid van het gezin totdat het zo kriebelt dat vader zijn vleugels wil spreiden het gevecht begint alvorens zij dit in woorden kan gieten is het gemis daar onbegrip lijdt tot verwijt en dan dat gemis…

Oorlog en vrede, liefde en haat vervagen tussen slierten van mist en nevel een mens ervaart snel wrevel wanneer liefde wordt aangevallen en beschadigd resten alleen nog enkel onbegrip en pijn... Het is zwaar en moeilijk om oorlog om te zetten in vergeven, het is zwaar om een middelpunt te zijn van blijdschap leven.…

Voorbij onbegrip wil ik begrijpen. Over onbegaanbare wegen wil ik gaan. Dwars door onwetendheid wil ik kennen. Waar diepte onpeilbaar is wil ik staan. Met waarheden sta ik op gespannen voet. Met zekerheden kan ik geen genoegen nemen. In het geloof kan ik onmogelijk geloven. Onmogelijkheden mogen waarheid claimen.…

Ik had je lief en je was verdwenen geen afscheid, plots, niet meer samen verstard onbegrip was verschenen juist waar wij tezamen kwamen in een tongzoen van puur geluk eindigde met een enorme smak verbrijzelde maakte alles stuk met jou in het verwrongen wrak help mij bij mijn terugkeer op aard uit de wreed onzekere droefenis ik stuurloos…

Pijn In mijn ziel Zielsveel pijn De dader is bekend Jouw signalement Pijn Je snijdt zonder geweten Zonder te voelen Zonder te zien Je doet me pijn Onzichtbaar veel Pijn Meer dan lief Ik voel verdriet Voel verwarring En kou Maar ik ben blind Blind van jou…

De letters maken een eigen verhaal Ze laten mij iets anders lezen Een ander verhaal , Mijn verhaal De letters maken geen ander verhaal Ik ben het die een ander verhaal leest Een mooier verhaal, Mijn verhaal. Maar ik mag mijn verhaal niet lezen Ik moet lezen wat er staat En ik kan het niet lezen, Dat verhaal.…

Van hem liever vandaag dan morgen Pijn maakt leven tot een hel Meegesleept in wat ging komen Vet geleefd door iedereen Bij zijn graf omringd door bomen Begraven met een blanco steen Straks krijgt hij zijn eigen tegel Ben ik van het feit bewust Gekerfde naam in gouden regel Geeft het graf ook mij wat rust Onbegrip had mij gevangen Ongeloof…

Ik zou het je willen vragen maar bellen doe ik niet ik wil het zo graag weten dat het me pijn deed zag je niet Ik kom er maar niet achter waarom je dat nou zei ik wil het zo graag weten van binnen sterft er iets in mij Dat je zoiets zou kunnen denken dat je het nou echt niet ziet dat onze vriendschap zo zou eindigen nee, dat…

het ijs wordt maar niet dikker ik zak er telkens weer doorheen als ik denk: nu gaat het sta ik plotseling alleen nergens vind ik houvast begrip is werelds verloren schat ik moet opnieuw leren leven niet terugzien op wat ik had het ijs wordt niet meer dikker elke dag ga ik er doorheen onbegrip zal ik trotseren de wereld lijkt van steen…

de kloof tussen hun niet uitgesproken woorden deelde de wereld in twee een rivier, bronstig, onstuimig, scherpte de rotsblokken diepte de kloof woorden, toegeworpen, verdronken sloegen te pletter twee werelden een brug te ver…

Eenzaam thuis op mijn verjaardag Niemand die mijn feestdag deelt Geen cadeautjes of presentjes In huis geen rommel en dat scheelt Gewoon een dag als geen ander Erover klagen heeft geen zin Alsof ik dan nog iets verander Feest zit er vandaag niet in Eenzaam thuis op mijn verjaardag Dit is echt de laatste keer Volgend jaar wil ik weer vreugde…

Het onbegrip is soms zo ondragelijk Waarom zou het nu anders moeten zijn, Buiten is het mooi Maar ik voel enkel die pijn. Deuren zijn gesloten. Zo vaak gewoon gesloten In deze herfst voel ik me, opnieuw zo buitengesloten.…

De zon vervangt de maan een nieuwe dag komt eraan tijd sluipt voorbij maar ik ben nog steeds niet blij Een nieuw seizoen begint 't is alsof ik mij hervind ik begin eindelijk te beseffen dat waar mij moeder's eindstation was ik mijn spoorboom op moet heffen De tijd staat echt niet stil ik moet gewoon weer door het is niet wat ik wil…

Hou op alsjeblieft, stop je doet me pijn ik wil zo ook niet zijn je noemt me lui en altijd in een kwaaie bui een beetje zitten mokken en tegen iedereen bokken maar terwijl je me uitscheldt voelen je woorden als geweld de tranen zitten van binnen maar ik zal je niet laten winnen en mijn gevoelens laten zien dan maar een stomme trien…

Een eind lopen Even lucht happen Zonder haast, zonder haat, Glimlachen kopen. Ik besta niet Zeg ik hen Heel serieus, heel duidelijk, Onecht verdriet. Bij beelden stilstaan Stenen gezichten aanraken Met passie, met ongeloof, Vleugels uitslaan. De mensen staren Wijzen naar mij Uit gewoonte, uit afschuw, Uitgerold garen. Genaaid…

Seconden glijden in minuten groeien uit tot lange uren gedachten maken overuren in het verre holst van de nacht De slaap komt als bevrijdend voor de gedachtenvolle geest die de dag niet los kan laten de nacht niet kan laten komen Dag volgt wreed op korte nacht uitstel helpt niet op den duur een wereld van uitgeslapenen wacht meestal vol onbegrip…

Je praat zo veel kan het wat minder Je praat zo luid kan het wat zachter Je praat zo schel kan het wat warmer Je praat zo snel kan het wat trager Liever vind ik je als je leest Ik vind je lief als je lacht Ik vind je zo lief in de tuin Bezig met bloemen als je zwijgt…

je woorden komen zo vreemd voor ben je niet een deel van mij? ik kan niet geloven wat ik hoor weet je nou wel wat je zei ? je zo te zien doet me verdriet ik troost me: één zo’n mensenleven opgeofferd. Dat is ook een streven maar je kennen? Nee, dat niet…

Waarom die hoofdpijn die mijn geest bezet? Opdat ik mij niet al te zeer verhef? Kwestie van kans, waarvan ik deze tref? Gevolg van welke oorzaak?, hamert het. De vraag die mij gedadeloos verplet is deze: heb ik wel voldoende lef om met een wereldbeeld en zelfbesef iedere dag weer op te staan uit bed? Het duizelt me, maar eens komt het terecht…

Wat doet daar deze woede, wat dit gevecht op leven en dood, wat dit stuurs gezicht, wie is hier nu eigenlijk de leugenaar? Is het waar dat ik een gevecht met spiegels voer? De oorzaak van de strijd, dat gezicht van mij, zal ten slotte, dat weet ik, mij tot dichter maken. Waarom dan, o waarom heb ik toch steeds dat stuurs gezicht? -----…