Alle inzendingen over regels

Weet je, het zijn niet De woorden die je aan Het papier hebt toevertrouwd Die mij wat te zeggen hebben - Zij staren mij betekenisloos aan, Zwart op wit, hooguit van weerloze waarde, Veeleer is daar het wit Tussen je regels, tussen de woorden Die je aan mij schrijft, Dat mij verplettert, Dat mij tot waanzin drijft…

Is dus wel verplicht ja. In gebouw a staat b als het daar niet tussen x en y uur dicht is wegens middageten. Wat gemeld moet want geweten: onder meer waarom niet op de plaats gebleven, bewijs van nog bestaan en mate van verstoren. Is er een krijgen ook? Jazeker. Te noemen: kansen. Maar hangt er wel van af. En wel. Van af. Natuurlijk is er…

Toch er zijn wel regels, waar we ons aan te houden hebben. De vlinders zijn prachtige insecten, zij schenken ons veel plezier.…

Soms is nadenken moeilijk maken wat eenvoudig is, maar ongemakkelijk om toe te geven en toch zijn de kinderen blij met wat hun ouders uitleggen bijvoorbeeld dat ze moeten leren om Het Kwaad te wantrouwen het heeft praatjes en geeft vrijkaartjes die je na het leven zult bezuren Je weet wel dat het niet waar is Het is niet eens van horen…

--------------------------------------- Kringloopvers: Met dank aan de dichters: Paul Rodenko (eerste regel) en Anthon van Duinkerken (laatste regel)…

Omdat hij nog moet vliegen en een zwarte regel zijn in een blauwe lucht maar hij rust ook uit op lantaarnpalen zoals reigers vaak doen en dan bedenk je dat ook hij beklemd zit in een regel en niet eens in een helder blauwe lucht.…

de dichtregel Niet nodig, de werking van de Pas geschreven poëzie gaat door Waar de regel is opgehouden…

Tussen de regels van de decemberzegels verspreidt de wereld tekenen van vredig licht bovenop een warm bericht.…

Na iedere regel die ik maak sta ik stil kom ik niet verder zoals ik dit wil zal het zo blijven zal ik nooit meer schrijven?…

letterliefde woordwarmte regels die neigen naar poëzie... het gedicht loopt langzaam warm voor leesgrage ogen…

Ik sloeg jouw bladzijde om de volgende regel keek me aan plots zag ik daar nog een paar zinnen staan…

Ik leg mij lijdzaam neer bij zoveel onvermogen Maar op mijn netvlies brandt nog steeds dat scorebord Nooit heb ik zóóveel tranen op één dag gestort ----------------------------------------------- Met dank aan de dichters: Vasalis (eerste regel) en Piet Paaltjens (laatste regel)…

Omdat hij nog moet vliegen en een zwarte regel zijn in een blauwe lucht maar hij rust ook uit op lantaarnpalen zoals reigers vaak doen en dan bedenk je dat ook hij beklemd zit in een regel en niet eens in een helder blauwe lucht. het was bewolkt vandaag en het stormde met veel regen…

dat ik een open boek voor je ben wil nog niet zeggen dat je mij kunt lezen betekent niet dat je mij kent want tussen de regels, in het wit fantaseer ik een verhaal over jou, mij maar weet ik nooit wie jij dan bent bepalen de regels steeds het spel behalen de punten altijd het einde en draai ik vaak om hete brij beschrijven de zinnen…

zoals de premier dus zei demissionaire kabinetten maken geen nieuw beleid er komt nu wat ruimte vrij voor invoer van de humaniteit bij uitvoer van oude wetten de vvd blijft zittend tegen verdonk zelfs zo zwaar tegen dat zij stuivertje wisselt in 's lands belang is thans bedisseld regels blijven regels zonder verzaken rita gaat demissionair…

En al snapt ze de regels niet allemaal, ze kan niettegenstaande werken!…

schrijven om te blijven noemde hij zichzelf niet eenzaam tussen de regels in de woorden bij zinnen niet verloren in het gedicht van mijn bestaan…

ik las vannacht een man als een rijstevloei van rizla frappant transparant stak ik hem aan tot muiterij en hij verging bij de vierde regel.…

Gevangen in regels Geschreven door de rest Voeg ik me bij hen Maar In mijn hoofd breek ik de code En Ren ik mijn vrijheid tegemoet…

Zijn zware geweten kocht hij telkens vrij volgens ruime regels met kinderpostzegels en de postcodeloterij de rest door te vergeten…

voor het besturen van een auto is een rijbewijs nodig op straffe van op- en uitsluiting een soortgelijke regeling zou moeten gelden voor het beoefenen van poëzie…

breek de stilte van een zwarte nacht waarin men blozend naar het maanlicht lacht om een stolling van het zijn in een regel vol venijn…

zeg alles of het niets is maar zeg wel het onverwachte ergens verborgen in die regels een paar lippen die jouw lippen raken…

door banale regels van leiders... die laten lijden!…

in mijn tuin staat een kleine amandelboom een begrensde wereld met kalme regels verre van eindeloos ik neem alles voor lief…

Doch de regels 2 en 4, worden overgenomen naar het volgende kwatrijn dat daar op volgt, maar dan in de regels 1 en 3. Zo gaat dit door tot de laatste strofe. Daar komen dan de regels 1 en 3 uit het eerste kwatrijn terug in de regels 2 en 4. Regel 1 van de eerste strofe mag iets afwijken in regel 4 van de laatste strofe.…

Blijf niet wachten op talent, om een wereld te betreden Als ik me erin kan vinden, dan ben ik allang tevreden Voor mij geen goud of prijzen, ‘k ben al blij met elke dag Dat ik mij niet hoef te bewijzen voor een publiek of prijzenslag Winnaars houden zich aan regels, maar talentlozen zijn altijd vrij Ze bedenken hun eigen regels, en breken…

Langs mijn gezicht , Het raakt de vezels van mijn bestaan, En met elke regel die ik schrijf Groeit de moed om weer een stapje Verder te gaan…

Wordt het weten later weer gewoon een morgen, weer de dag om er in te berusten, om zandkastelen of woorden in regels op te bouwen. Deze weg is niet lang met vrienden langszij, dit is een beloopbaar pad.…

de lezer en ik volslagen onbekenden zoekend naar woorden de lezer en ik vinden tussen de regels steeds wel weer elkaar…