Alle inzendingen over actualiteit

de straat was gevuld met een warme opmerkelijke allure de luiken volgden ronde ramen in een robuuste setting rijtjes steunden elkaar in tijdloze verwantschap hadden dezelfde roots en de zo eigen taal als exponenten tuinen bloeiden een duurzame zomer in klimaat bestendigheid waar de leef afdruk in geur en ruimte zijn eigen muzikaal…

ik zag de witte huisjes vakantie vieren gekleurde legootjes liepen af en aan om naar speeltuin zwembad en de glijbanen te gaan de anderen vrienden deden hun eerste nipjes aan wijn en bier wat onwennig in hun eerste bloot rood knabbelend aan chip en noot vrouwen mixten mannen waren honkvast bij de nog volle krat langzaam begonnen…

Hij keek naar z'n bord hij ontvouwde zijn servet hij nam een hap hij nam een slok hij keek eens naar buiten hij keek niet naar zijn vrouw Zij evenmin naar hem, haar man Ze pakten bijna tegelijk hun smartphone ze belden, maar NIET MET ELKAAR…

voor ieder openbarend droeg het witte licht de zuiverheden mee van de neerslag van leven zoals wij dat onszelf en anderen geven de omslag was enorm geweest door de snel veranderende ionisatiegraad waarmee licht info gaf over de geestelijke gesteldheid met wie je sprak in samen bouwden we contact op dat alle kleuren van de…

als kind wist ik al wat ik miste toen ik voor het eerst iemand echt in de ogen keek een moment dat ik nooit vergeet omdat wij die blik samen deelden in deze uithoek van het universum jij die mij voor het eerst iets van mezelf gaf het diepste besef dat wij deel zijn van dit geheel dit bewustzijn delen de volheid van dit gevoel…

er was een lief patroon in elkaar begroeten geen officieel formeel proces maar een warm ontmoeten met elkaar in de ogen kijken en dan verbaasd naar je nog steeds jeugdige uitstraling geen woorden maar een licht hakkelen door zoiets gaafs en verrassend in iedere keer hetzelfde ritueel zonder spoortje gewoonte in een zo pure verbazing…

ik wist pas later haar bloemen te staan gevormd door haar handen in sierlijkheid waren haar kelkjes ontstaan sprankelend lentelicht was met haar kleuren begaan de geheime plaats van deze pracht weerkaatste in glinsterende ogen toen jij mij daar bracht wij verzorgden het paradijsje tot een oase van schoonheid omgeven door…

ik donsde kleurde zacht de liefste vormen geurde verleidelijk naar knuffelbeest zat altijd in je tas op een gepaste plaats niet direct in zicht maar toch bijdehand als het echt nodig was in uithalen met scherpe punten en wat pepperspray ja mij neem je niet zo mee tegen een bakkie thee zeg ik ook vaak geen nee maar geen…

Dan ligt zo’n rondworm eindelijk te pitten, Genietend van zijn welverdiende rust, Komt er een prins langs die hem wakker kust, Zo’n Sickbock die hij toch al nooit zag zitten. Dan hoort hij wat die wetenschapper quoot: “Eureka!, er is leven na de dood!!”…

Ik was een tijdje weg door persoonlijke mijmerij wel thuis, maar niet aan de schrijverij Nu echter weer terug met pen en 'banaan' om er weer met zin, zinnen tegenaan te gaan voor de liefde van het woord, de dichtcultuur en morgen al een hartenkreet over de natuur!!…

ik vleugelde het licht van de zon beteugelde liefkozend haar warmte door met schaduw en wind regulerend de natuur te bedelen met de benodigde golven groen die naadloos pasten in het jaargetijde van het seizoen juist daar waar de zon moeilijk door begroeiing de aarde bereikte flitsten helende stralen langs stammen en takken…

ik heb ze gezien de ondoden van deze wereld ze gegroet in de taal van elkaar niet meer delen fragmentarische stukjes wildgroei in de smurrie en verrotting waar stilte en stank het hoogste woord hebben omdat niemand meer luistert wat verbonden was rafelt en verteert stuurloos waar contact stagneert nog rest het incidenteel opvlammen…

Omzwervingen en de uiteindelijke vestiging in het land van belofte over de rivier rondom de vijandelijke horde straalt het vergezicht van de gelofte Het land ligt als een verscheurde mantel in het hart van de tijd ; ik denk aan handen en het perkament verkleurde, de schrijvers van het schoon geschenk Wij voelen ons met jullie verbonden…

de plaatsen zijn gekozen posities verdeeld als de decibellen hun adem krijgen hebben drums hun eigen feest ieder event heeft zijn eigen hakken in de grond als de geboorteschreeuw nog horen wij ze niet binnenkomen licht lentegekleurd jeugdig ontluikend de lach en vlag in ontspanning fladderend mee verwachtingen zijn hoog gespannen…

lichten zochten wegen met heldere bundels sporend verdwenen in de zwarte nacht zonder elkaar te kruizen met een uiteindelijk dood en verderf zaaiende klap de stilte was elektrocuterend de batterijen branden hun eigen hete tune om de laatste laadpaal werd gevochten door mensen die nog verder wilden de blinde paniek van de…

zie je wel corona waait echt wel over Oekraïne is aan de winnende hand het kabinet is nu dan eindelijk toch ten val gekomen maar de vraag is zien we het wel goed er zijn er die door corona flink te grazen zijn genomen en redt Oekraïne het wel met de steun die ons zo veel kost is het kabinet weggelopen of juist door moeilijke problemen…

Hoe rijk kun je zijn met een goed geweten, waar komt jouw geld vandaan? Hoe rijk mag je zijn in een sociale maatschappij, gaat jouw winst ten koste van anderen? Hoe rijk wil je zijn als je alles had geweten?…

ik zag op het wiegen van de wind de gele schicht van een verre bloem zo op de grens van horizon en opgeschoten weidegroen zij markeerde in haar ludieke intrige het einde van de nog zichtbare wereld haar grootsheid dwong mij in gepaste eerbied dichterbij te komen haar droomgrens te raken om van van wind en wiegen met zonnebloem…

De hokjes van erkenning zij floreren Steeds hebben zij mij weten te benauwen Ik pas in geen ervan, ga erdoor snauwen Ik stik, ben tegen dat classificeren Poëten, ga ertegen protesteren Hoed je voor labels,hoed je voor de klauwen Van Teveel Onderscheid, dat gaat berouwen En splijt in wij en zij en ja dan scheren Die voor je 't weet als…

als mensheid zijn wij aan het begin van de schepping begiftigd met een aantal hulpverleners die met ons gestalte en vorm hebben gegeven aan het ontstaan van leven en de eigen maatschappelijke ontwikkeling van ons bestaan hier op aarde dat opgetuigd was met alle mogelijke toeters en bellen als natuurlijke hulp die zich specifiek ontwikkelde…

Nog deze eeuw gaat er een “ijstijd” komen De warme golfstroom valt volledig stil Dan gaan we van te warm naar veel te kil Opstoken dus die biomassabomen Met CO2 warmt het een beetje op Zo kost de kou ons niet zo snel de kop…

ik heb de vrienden om me heen gezien in alle staten van ontbinden de vagen die weinig verantwoordelijkheid wilden dragen en een dieper contact uit de weg gingen waarbij het afscheid minder pijnlijk was de echte die in samen steunden elkaar de hand reikten bij onverwachte dreunen ook waren er de seizoeners die bij gelegenheid altijd…

de stemmen waren overal ze raakten geen oren maar ieder kon de woorden horen in zijn gedachten op een meegaande manier verzet tegen de boodschap had geen enkele zin er was steeds de boodschap tot die voltooid was en de zinnen hun verhaal aan ieder hadden verteld er waren geen identieke story’s alles had betrekking op het persoonlijk…

Zullen we alles delen wij de lusten en zij de lasten. Wie kan het iets schelen, wie repareert de barsten? De miljardairs uit het vrije westen? De aandeelhouders die winst nastreven? Jij en ik, die onze Tesla’s testen? Wie wil er echt een stukje welvaart opgeven? Ik? Ik denk er over na terwijl ik op vakantie ga…

iedere dag trek ik mijn aardejas aan schud eerst het weer van gisteren eraf en ben benieuwd wat er voor vandaag al op ligt maar de laatste dagen kost het passen moeite alsof hij door de komende herfst krapper wordt ondanks het fruit en de schitterende oogstkleuren de souplesse is er ook al niet meer bij het uitgaan alsof de…

de schepping was voltooid overal waren de klokken gaan tikken op het uur nul omdat de mensen anders zouden stikken zonder zuurstof bomen zon en natuur het raderwerk was universeel onvervangbaar door de mens waren er ongewenste haperingen waarna verval was ingezet met kains ezels kakebeen dat abel had neergelegd…

het was de laatste druppel bloed die uit de mensheid werd geperst voordat de aardjuwelen zichtbaar werden helder vonkten ze al tussen het stervend rood waar zij weerkaatsen in afnemend vurige licht van de exploderende zon het restant van wat eens de machtige mens was geweest is nu geslagen met de zeven plagen leeg gebloed in een…

Gans rechts houdt ongelijkheid graag in stand en VVD lonkt naar de PVV; likt ook de hielen van de BBB. Beschutten zo de ‘orde’ in ons land. Maar liggen politieke kansen open? En neigen die naar groen? Mag ik dat hopen?…

ik heb scherven geschoond in stromend zwarte regen maar kwam geen enkele weerkaatsing van stukjes licht tegen wel dropen druppels rood langs blote vingers op glas in de plas waar zij oplichtend stevig kleurden in zwart…

voorzichtig slipperden wij over de hete stenen van het trottoir beneden glinsterde het lichte zand tegen de robuuste rots boulevard de vormen van het spel anderdaags leverden een fantasierijk strand om zo op te duiken toch moesten wij eerst tot een mooie plaats besluiten moeders had hoogte gekozen een goed zicht op het…