Zomaar een woensdag

We hadden in 't gras gelegen,
elkaars handen,
rug en huid gevoeld
En nu op weg..
ja waarnaar
Op fietspad tussen struikgewas
liep je voorop met flinke pas,
keek naar 't asfalt, gras
de pollen en de kuilen
Terwijl ik weer verten
watertjes zag,
paarse stekeligheden,
groot en ruim hoefblad,
vogeltjes hoorde,
tussen rank riet.
En jij die vertelt dat 't een verdriet,
niet uit te roeien is
en tussendoor
Oekraïense woorden
opvist, geleerd
voor nieuwere dames,
overal in ons land.
Ik die de woordjes vergelijk
met de Macedonische
geleerd in een veel vroegere tijd
de Balkan,
waaraan mijn hart
ja nog steeds verpand

Belevingswerelden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 38