Netgedichten

netgedicht (nr. 80.270):

Stilte kwettert

stilte kwettert
in koren hoor je
de lente ontluiken
vogels gaan zich
te buiten aan
schitterende
glijvluchten voor
de ongeborene show

die warm
mantel zorgend
het groen induikt
carambolerend
van tak naar tak
de mooiste aria’s
fluitend met vreemde
capriolen besluitend

de wereld
in alle gekte
op de kop van teen
tot top energie
ontladend uit
elan vitale het
broedsel hoort en
ziet het allemaal

ook zij
gaan vliegen
weten dat
omkijken jezelf
bedriegen is er
wordt niet gezwaaid
afscheid heeft alles al
een hele slag gedraaid