Alle inzendingen over algemeen

De straat is dagelijks, alles heeft een geur en elke geur heeft een plaats. Ginds verdwijnt thuiskomst in een woning, vindt een dakloze een kerk, loopt een wandelaar met de klok mee, weifelen dwaalvogels bij bestemming, bijten remmen zich vast in piepend ijzer en bezegelen hangsloten inpandige leegstand. Onbepaalde geur kent geen toekomst…

je deed moeite mij te plezieren met de gesloten envelop: mijn naam in ronde letters jouw cadeau: een diner voor twee maar mooier het gedicht 'Een reden als een andere'* (...) Dromen wegen die iets? Dichten, is dat eenzaam? Niet bijzonder. En toch ga je door? Dat is een oud verhaal (...) of we ooit het samen dineren beleven die vraag…

365 nieuwe dagen in het verschiet ga voor positief verzamel ieder mooi moment en kleur alle dagen van 2017 met iets liefs maar vooral: geniet met wie of waar je ook bent…

moeilijk ben je te vinden vooral in een hooiberg nochtans je hebt een oog maar je ziet er niet door soms kruip je er doorheen en dan heb je geluk mensen slaken kreten wanneer je kunt prikken dus voor mij… kan je eeuwig stikken…

deze kamer bevat het ongeboren licht niemand verhaalt van moederschoot van een tijd nog zonder aangezicht onwetend dat dit aan duister ontsproot een geheugen graaft om niet te vergeten leven zindert als een streling over de huid o liefde, zal ooit nog iemand van mij weten als een kluis van steen en mos mij omsluit…

Ik ben zoals ik ben doe alles op mijn gevoel want ik woon in mijn hart Ik hou zielsveel van mijn maatje er voor elkaar zijn want ik woon in mijn hart Ik hou van mijn (klein)kinderen onvoorwaardelijk levenslang want ik woon in mijn hart Ik ben wie ik ben met die rot ziekte erbij want ik woon in mijn hart Ik zal gaan als het mijn…

Een dichter die niet rijmen kan, Dat noem je toch geen dichter, man! Dat is gewoon een zwijmelaar, Die breit wat woorden aan elkaar. Als ‘k al die zinnen zo es zie, Vind ‘k dat beslist geen poëzie.…

dit gedicht is als met helium gevulde vorm kleur en vrolijkheid dansend door de wolken naar de zon in mijn kinderhand de levenslange schrik de holte van het touw dat is ontglipt schoonheid die eenmaal losgelaten zelf de weg naar boven heeft gevonden…

de waarheid heeft nog steeds iets meer doortekening dat heeft ze op de leugen voor per slot van rekening…

Vrede op aarde zingen we uit volle borst maar wat heeft het voor waarde in een wereld vol gebrokenheid waar soms te zoeken is naar harmonie en genegenheid temidden van pijn en verdriet, ziekte, afscheid en gemis, temidden van de armoede die in ons land aan 't toenemen is. Temidden van de eenzamen, jong en oud, bij angst voor gewelddadigheid…

Waar de zwaan zwemt met vier jongen over het kleine kratermeer Monticchio zweven de blauwe libellen Calopterix Virgo. Waar de vader zwaan de jongen bedreigt die aan komt rennen om te vissen vliegen rusteloos de blauwe libellen. Waar de vader van de jongen zijn zoon redt - angstig staat de jongen te wachten tot de hand op zijn schouder hem…

een oude Friese Schouw is zíj zoveel meer dan geurend hout penseelstreken op wit papier zij weet van harde winters en van de jonge mei zij is een oude boot en zóveel meer dan alle Friese meren de tijd ligt stil In haar verweerde schoot . aquarel Friese Schouw ; van Jan van der Steen…

de aarde is niet langer plat doch redelijkerwijs het fornuis braakt gekookte melk het gas vergeten er smoort een vroege ochtend in lichaamstaal en hoofdelijke stemming we hebben onszelf onthouden toen iedereen vergat ons te weten hoe vind ik mijn huis terug voorbij de kruising van wegen een streep licht tussen nachten of mens onder…

je nek is dikker dan je buik. "mijn poëzie is de best" althans, dat is wat je denkt maar je pen, schrijft niet beter dan de rest andere dichters worden ziek, je woorden zaaien snel paniek meestal door negatieve kritiek je relaas, verbale tekst veelal onderaan andere gedichten gezet ietsjes achterlijk eigenlijk een eigen tekortkoming… voor…

waar eerder grijze klei gebarsten door brak water drooggelegd woont het ritueel van komen en gaan zijn zijarmen in donkere contouren dichtgeslibd, teruggetrokken en lijkt de delta versteend, verstild, verlaten maar niet de branding die straks zijn zilte water zonder voorbehoud over de gebroken aarde laat vloeien.…

voor Hans Andreus er zijn dichters die een laatste gedicht schrijven zonder te weten dat het de laatste is maar er zijn er ook (ik ken er één) die wel wisten dat het de laatste was zo'n allerlaatste daad louter als bevestiging zouden we moeten koesteren uit piëteit voor de dichter…

Het perron ligt op een bed van grint. De tijd voor vertrek is opgeheven, bovenleidingen teren koolzwart de hemel verbonden met stilte naar grijs verstreken. Een baanvak stopt voor rood licht. Er woedt een storm van ijzer bleek bacchanaal geknoopt om het roekeloos eiland lijnen dat als een zwaar lichaam zwijgt, verzonken in dronken…

Een huis omringd door bomen... Van dat huis lig ik soms stilletjes te dromen... In dat huis zou ik met jou samen willen wonen... Maar dat huis zal dat er ooit komen... Of blijft het alleen bij dromen... Van dat huis omringd door bomen...…

Aaneenrijgen van woorden Samensmelten tot een zin Poëzie of gewoon vertellen Iedere klank steunt de andere Even mooi is de verwoording Even goed het begrip Emotionele ontlading Prettige herinnering Hersenspinsels putten uit het niets Nooit aan gedacht Maar toch de pen gegrepen Zo niet eeuwig verdwenen Schrijven is blijven Als uw eigen…

Vandaag spreek ik de namen uit van mensen die zijn voorgegaan en eer de waarde van hun leven met de liefde mij gegeven tijdens aards bestaan blader ik door de gedachten dan zie ik hun gezichten weer en klopt het hart de klank van toen we samen lachten hoe krachtig voelt het zijn van ieder die mij dierbaar was en is gebleven stil steek…

als men de tijd omdraait sta ik aan het begin van mijn leven vanochtend na het ontwaken werd ik uit mijn nest gedreven gelijk al openbaarde zich het licht ik bezat de gave vooruit te kijken vrijwel direct ontstond er een gedicht daarin groeide de toekomst in allerijl ik schreef en schrijf nog steeds, 't begint op een epische roman te…

Vannacht kwam je na lang wachten naar me toe en je mond raakte de mijne. Je zei: ik ben terug, stofzilver stijgend In de lucht. Wat strooit dit uit? Dansend in brede vlagen. Was je daar ook? De hemel werd vol fakkels, maar langzaam Verdween je licht, sneller dan een komeet Boven de ijskoude bergen. Je blijft Mijn verlangen voeden, zo lang…

Gedachten, onzichtbaar voor de buitenwereld altijd aanwezig in onze binnenwereld gedachten waar je ook bent ze zijn bekend gedachten somber of zoet ze bepalen je gemoed gedachten ze slapen nooit gedachten ze blijven onzichtbaar maar spreek je ze uit wanneer het leven is voltooid?…

ergens langs de weg kwam ik je toevallig tegen door onvoorziene pech op onverharde wegen reed je me eerst voorbij om daarna terug te keren je opende het raampje en je zei ga jij vanavond met me mee samen reden we naar zee de radio die speelde zacht gezellige muziek voor ons twee ik voelde me echt op mijn gemak we liepen samen op het…

Telkens weer dag en nacht, Telkens weer opstaan elke morgen Telkens weer dezelfde zorgen Telkens weer het werk dat wacht. Telkens weer zon en regen Telkens weer drinken en eten Telkens weer wat vergeten Telkens weer overwegen. En zo gaat het maar door Het is allemaal zo gewoon Het is ons aller leefpatroon We lopen in hetzelfde spoor.…

De hengels evenwijdig naar het water gebogen door spiegeling van licht overtogen is hun evenbeeld gedompeld in een vlak, maar rimpeling trekt het nooit strak. Vereenzelvigd met de punt van de hengels willen ze stil leven, van de wal losgedreven, op zo maar een dag verzonken in het gras, aan het patroon van wolken overgeleverd.…

De zee altijd golvend en vaak ook wel ruw.. Heerlijk bij storm overal wind nergens luw. We zijn graag bij de zee wandelend op het strand. Vechtend tegen de wind met je hakken in het zand. Uitwaaiend en genietend van die natuurkrachten. Weg negativiteit weg nare gedachten. De wind waait dwars door je hoofd. Alleen nog positief alsof de wind…

Ik begin met een titel of een woord.. En in mijn hoofd kabbelt dat dan voort.. Een zin een goed woord dat heb je nodig.. Een mooi gedicht maakt elk cliché overbodig.. Het gaat over emoties en gevoel, Soms boos, vol liefde of juist zwoel.. Mijn gedichten schrijf ik vanuit gevoel,emotie en uit mijn hart.. Want ook mijn gedachten zijn soms rood…

De hand die op de schouder ligt is mijn hand en ik vraag me af hoe lang hij daar al ligt en waarom. Als ik hem weghaal, herinner ik de man van de schouder aan mijn hand en hij zal vragen wat die daar deed. Als ik hem laat liggen, zal hij denken dat ik dat wil en misschien nog meer. Als de hand weg is denkt de man aan zijn aanwezigheid en…

De zon draalt laag stralen breken in het loof tot gouden twinkelingen dansend op een vleugje wind namiddag leunt zwoel tegen de avond glooiend rust de heide in haar purperen pracht tot onverwacht de stilte scheurt door ‘t burlen van een edelhert de lokroep troont bronstige hinden voor de toekomst naderbij en als het woud in mijmer zwijgt…