Netgedichten

netgedicht (nr. 65.095):

Mijn dagboek

Alle dagen heb ik hem nodig,
verborgen voor iedereen.
Hij geeft aan mij zijn bladen
en houdt mijn woorden vast.

Hij peinst over mijn lettergrepen,
mijn woordspelingen tot zij
een geheel vormen.

Hij is ik en ik ben hem.
Wij zijn één persoon,
al heeft hij geen gezicht.

Zijn bladen zijn wit en hij schrikt niet,
wanneer ik ze met mijn zinnen beklad.
Overal tekent en schrijft hij mee,
ik ben niet alleen, we zijn altijd met twee.

Zijn humeur verandert net als het mijne,
want hij is ik en ik ben hem.