Alle inzendingen over vriendschap

Het lukt me niet Ik blijf zitten met mijn verdriet Niks kan ik nog aan iemand kwijt Ik mis onze goede oude tijd Ik weet, ik was fout naar jou toe Maar ik kon er niet meer tegen, ik was moe Ik wou jou niet meer tot last zijn Daarom dacht ik “het wordt tijd dat ik verdwijn” Maar Het lukt me niet Ik blijf zitten met mijn verdriet…

Hoe gaat het je? Ik moet dit vragen want de dagen gaan maar door en de winter is niet slechts gekomen in de natuur, maar soms ook in mijn hart. Je moet weten dat ik eigenlijk niets speciaals te vragen heb, maar de dagen gaan maar door en eer we het weten kan de één of de ander er niet meer zijn. Hoe gaat het je? Denk je nog ooit aan de…

Avond aan avond, zitten we daar mailen of chatten met elkaar elkander nooit gevoeld of gezien wil jij, wat ik wil misschien aftastend, vragend, maar ook niet te veel hoe pak je zoiets aan per mail ik mis je, ik denk aan jou 's morgens, 's middags gaan mijn gedachten en alles bestaat uit woorden slechts woorden vullen onze nachten het is…

Het leven is soms pittig En soms gewoonweg zwaar Soms voel je je euforisch En soms ontroostbaar Geboren met twee benen Direct op de reservebank Zijn wij zwaar beschadigd En liepen behoorlijk mank Al struikelend gingen wij verder Want leven met één been Maakt je anders dan anderen Verdrietig, eenzaam en alleen Onzeker tastend in…

uit "jezelf" geven, om niet, kan genegenheid worden geboren en zelden voor even nog sterker kan ik het zeggen -dat je er bent- is genoeg het behoeft geen duizend woorden om zo iets uit te leggen het was ook niet zo dat je er om vroeg…

Twee handen kregen wij mee. Om het leven door te komen. Werken, strelen, moed geven, Met handen maken wij dromen. Sla de handen ineen. Dat geeft je zo veel kracht. Het kan je steun geven In de donkerste nacht. Twee handen, we hebben ze allemaal, Hou elkander vast. Het is eigenlijk een oud verhaal. Draag mee elkanders last.…

rustig, waakzaam tussen twee armen steeds bereid iemand te verwarmen bij verdriet, dat kan gebeuren helpt een knuffel om op te beuren wees heel zuinig en niet te hard op ons kostbaar gevoelige hart…

vriendschap is iets dat je hebt, je kan het niet vastpakken, je kan het niet zien, je kan er wel in geloven.…

slaap maar ik zal over je waken sluit de ogen deze nacht ik hou de dromen buiten die je blijkbaar verwacht ik blaas over je kwetsbaar gezicht alleen mijn tederheid zal je raken: zuiver en licht van gewicht…

loop even mee een rondje om door zwijgende straten ik ben dan stil als ik met jou bij mezelf kom jij kan praten…

Waarom help je me niet bij Het vormen van mijn gedachten Onafgemaakt ontsproten uit De diepte van mijn grijze brein Ik weet het al je denkt dat ik Het zelf wel kan het gaat toch Vanzelf zonder achteraf fatsoeneren En dat is het hem nu juist Ik zou met je samen willen dichten Een inspraak gezamenlijk gedicht Ik zou de strofen willen vormen…

Nog steeds ken ik je niet al ben je mijn vriend vreemd en dichtbij. Je ziel is anders dan de mijne en er toch mee verwant. Je denken en dromen zijn liever, geduldiger, zachter. Blijf me maar trouw al verdien ik het niet.…

Als je komt Weet je, toevallig woon ik aan de lijdensweg Dus... als je komt, zet dan die oude last van je in de gang Want:…

Was ik gister stout, baldadig, nukkig Nu is alles anders, ik ben gelukkig ‘k kijk uit mijn raam, m’n tuin vol kleuren Mij kan vandaag niks meer gebeuren Ik heb mijn huis, mijn boom, mijn beest En een echte vriend, dàt telt het meest.…

Over vriendschap en maan is al veel gescheven maar dat ik op de donkere kant van de maan een neon kunstwerk voor jou heb opgericht en "amitié" heb genoemd is vanaf Jupiter duidelijk te zien…

Het is even stil Ik dicht niet meer Schrijf geen proza De geest is dicht Ik tel tot tien tot elf In een hol gewelf Zodat niet gaat verloren Geluid van de koeienhoorn De oproep fel en stom Tot het heidendom Heb ik geweerd Ik ben bekeerd Tot wat ik altijd was Een degelijke grapjas Wel met christelijke waarden En moppen zonder baarden…

Mijn adem onwelriekend Mijn ogen gloeiden zacht Jouw ogen boeiden sterk Je bood mij een boterham Je taal was zeldzaam rijk Je interesses boeiden Mijn ogen meldden Eensgezind als zelden Ik weigerde je boterham Maar slurpte je woorden Die mij zeer bekoorden en waar ik de tijd voor nam je schudde tot afscheid mij de hand liep haastig…

Het was heerlijk toeven in de warme zon En net toen de kraai zijn dagelijks dutje begon, Klonk plotseling een schelle stem in zijn oor, Goedenmiddag meneer, sorry dat ik stoor! De kraai keek op en schrok zich een hoedje En bromde toen nors, huh, wat moet je? Ga toch eens zitten man, jeetjeminee! Wat een rare ben jij, of heb je adeehadee?…

Niet hou van jou Niet jij van mij Maar blij van jou…

Je bent een vlinder... Fladderend, overal heen. Over bergen en door dalen, maar je vliegt nooit alleen. Ook al gaan je vleugels stuk, tegen de harde wind. Ik ben er om je op te vangen, totdat je het geluk weer vindt.…

vriendschap is onbetaalbaar een boutade vol intimiteit twee wezen die elkander vinden en adopteren tot hun familie een ziel te proeven met vreemde kruiden gelardeerd met wat eigenheid de enige ode aan het leven die er voor elkaar toe doet en dan samen aan de koffie met suiker en wat rum verhalen over het onvertelde gij, mijn mens…

Je was een vriend genoot mijn vertrouwen Moeizaam verworven met huiver gedeeld Je hebt een deel van mijn leed helpen dragen Waar ben je mijn vriend of heb ik ’t me verbeeld…

Als witte duiven eens vlogen overtuigt geïnspireerd rond de aarde in grote bogen in de vredesvlucht witte veren lieten vallen op ieder land en continent als godenoffer mensen flora fauna had verbonden met een gevlochten lint van vredesveren…

Op ’n plein – ’n Fris wijd-open Plein, - waar kinders stoeien En om hun spel verheugd zijn En waar blije meisjes voorbij komen Met knappe stap, - Daar staat een boom die immer bloeien Zal, door Winter en door wind: De sterke, hoge boom Van onze vriendschap, Groot en vroom. Door de tijden van onze primula-veris, Als d’eerste bloesems bloeiden…

Geen schaduwen werpt wat ongeschreven is niet gelezen wordt wat zich laat zien doet het licht weerkaatsen maakt zich een vorm herkenbaarheid en optelsom van bekend en onbekend zo laat een kus zich voelen twee lippen op een zachte huid daarbij een passend geluid noemt zich en klinkt vrolijk twee wijnglazen tegen elkaar breekbaar…

Jij schreeuwde ik werd kwaad voelde me bedrogen toen ik mezelf vroeg wat ik hiervan moest leren kwam de zin: alles wat niet uit liefde wordt gedaan is een schreeuw om liefde.…

zo rood ik jou gekend heb zo vurig ga ik jou missen zo mooi als jij gaat ging er niemand mijn lippen krullen als ik aan jou denk…

ik zocht woorden vond er geen het geluid viel stil in late rozen weemoed en wind in je naam verscholen dromen die ik langzaam heb veroverd zacht en zuiver aan mijn lippen gefluisterd ik gloei rood glanzend schapenwolkjes in de zomer…

Ik zucht je weg in alle wind en denk na over onze tijd. Een tijd die lijkt te zijn geweest en onbevreesd van mijn zijde wijkt. Ik herinner je in al het goeds en zonder wanklank maar meer dan dit zal het niet meer worden.…

een hand zoals die van jou ja, jij daar je gaat net voorbij die hand hij lijkt gedwee en is nog vrij zou jij die van mij willen raken voelen, pakken naar smachten met liefde vlakken of als gift ontvangen in de jouwe even omsluiten wellicht delen om te helen of gewoon uit vertrouwen mijn vingers zijn zacht omhuld met een…