Alle inzendingen over vriendschap

we leggen een plank over de sloot een van ons neemt voorzichtig als eerste de hindernis 'de overkant als bevestiging van dat het haalbaar is' mijn uitgestoken hand reikt naar de volgende kom maar zeg ik... het donkere water blijft vooralsnog rimpelloos…

hart boven land hart boven de verstilde vlakte kalm ontwarrend de greep van ijle omstrengeling wakker bij het punt van uitkijk en terugkomen anders wachtend…

Vrienden daar heb je een hoop aan Vrienden zien je meteen staan vrienden wie kan er zonder Als je het kan ben je een wereldwonder Vrienden zijn altijd om je heen Al is er wat ze zien dat meteen Vrienden is hetgeen wat iedereen wil Van vrienden word je stil Je kent elkaars geheimen Ken jij ook de mijne???…

Zo vertrouwd in mijn hart nabij een stroom van woorden waaiden in de wind mijn hand gleed uit de jouwe wrakstukken zinken dit te late einde een nieuw begin…

Hou me vast, Maar niet te strak, Laat me wel mezelf zijn, Als dat mag, Hou me vast, Geef me liefde, Wees de stiller van mijn pijn, Want alleen jij, Kan de genezer zijn, Hou me vast, Maar laat me delen, Sta me echter wel de vrijheid toe, Dan hou ik jou, Hoef jij me nooit te volgen, Kom ik vanzelf wel naar jou toe.…

dus dat jij mij belt en ik dan ja knik omdat je vertelt en snapt wat ik en dat het goed is en ik zeg dan gewoon iets als lentegras, herfst of zomerdroom roep: winter was en jij huilt mijn gemis nee, zwijg maar jij bel vanavond niet weet je stil bij mij, mijn lach, verdriet dat alweer bijna over is…

dank voor de lieve zending leuk dat je aan me denkt de inhoud deed bij mij vragen rijzen bijvoorbeeld aangaande uw verleden bij het verzet heldhaftig gedrag bij de aanslag op de Koninklijke Koets in de Paleisstraat staat in mijn geheugen gegrift zonder reliëf of inbedding vaag herinner ik mij verband met een samenzwering bij…

We liepen langs het water samen De stenen nog gelijk als in de jaren Dat we met veel meer jongens waren We wisten nog van allemaal de namen. Hoe velen zijn er al van ons gegaan Mannen die we kenden in hun jeugd We groeiden allen op in eer en deugd Hebben onze opvoeding gestand gedaan. Wat werd er waar van al die dromen Waar we over spraken…

Elk in haar waarde gelaten niet tegen maar naast versterkend wat samenhang bevordert monden praten oren luisteren ogen kijken hart bereikt bouwstenen stapelend stapelend tot een gebouw van solide vriendschap met specie van aandacht en liefde daar mogen de stormen des levens aanval op aanval waaien zon en regen vat op hebben maar ramen…

Het lukt me niet Ik blijf zitten met mijn verdriet Niks kan ik nog aan iemand kwijt Ik mis onze goede oude tijd Ik weet, ik was fout naar jou toe Maar ik kon er niet meer tegen, ik was moe Ik wou jou niet meer tot last zijn Daarom dacht ik “het wordt tijd dat ik verdwijn” Maar Het lukt me niet Ik blijf zitten met mijn verdriet…

Hoe gaat het je? Ik moet dit vragen want de dagen gaan maar door en de winter is niet slechts gekomen in de natuur, maar soms ook in mijn hart. Je moet weten dat ik eigenlijk niets speciaals te vragen heb, maar de dagen gaan maar door en eer we het weten kan de één of de ander er niet meer zijn. Hoe gaat het je? Denk je nog ooit aan de…

Avond aan avond, zitten we daar mailen of chatten met elkaar elkander nooit gevoeld of gezien wil jij, wat ik wil misschien aftastend, vragend, maar ook niet te veel hoe pak je zoiets aan per mail ik mis je, ik denk aan jou 's morgens, 's middags gaan mijn gedachten en alles bestaat uit woorden slechts woorden vullen onze nachten het is…

Het leven is soms pittig En soms gewoonweg zwaar Soms voel je je euforisch En soms ontroostbaar Geboren met twee benen Direct op de reservebank Zijn wij zwaar beschadigd En liepen behoorlijk mank Al struikelend gingen wij verder Want leven met één been Maakt je anders dan anderen Verdrietig, eenzaam en alleen Onzeker tastend in…

uit "jezelf" geven, om niet, kan genegenheid worden geboren en zelden voor even nog sterker kan ik het zeggen -dat je er bent- is genoeg het behoeft geen duizend woorden om zo iets uit te leggen het was ook niet zo dat je er om vroeg…

Twee handen kregen wij mee. Om het leven door te komen. Werken, strelen, moed geven, Met handen maken wij dromen. Sla de handen ineen. Dat geeft je zo veel kracht. Het kan je steun geven In de donkerste nacht. Twee handen, we hebben ze allemaal, Hou elkander vast. Het is eigenlijk een oud verhaal. Draag mee elkanders last.…

rustig, waakzaam tussen twee armen steeds bereid iemand te verwarmen bij verdriet, dat kan gebeuren helpt een knuffel om op te beuren wees heel zuinig en niet te hard op ons kostbaar gevoelige hart…

vriendschap is iets dat je hebt, je kan het niet vastpakken, je kan het niet zien, je kan er wel in geloven.…

slaap maar ik zal over je waken sluit de ogen deze nacht ik hou de dromen buiten die je blijkbaar verwacht ik blaas over je kwetsbaar gezicht alleen mijn tederheid zal je raken: zuiver en licht van gewicht…

loop even mee een rondje om door zwijgende straten ik ben dan stil als ik met jou bij mezelf kom jij kan praten…

Waarom help je me niet bij Het vormen van mijn gedachten Onafgemaakt ontsproten uit De diepte van mijn grijze brein Ik weet het al je denkt dat ik Het zelf wel kan het gaat toch Vanzelf zonder achteraf fatsoeneren En dat is het hem nu juist Ik zou met je samen willen dichten Een inspraak gezamenlijk gedicht Ik zou de strofen willen vormen…

Nog steeds ken ik je niet al ben je mijn vriend vreemd en dichtbij. Je ziel is anders dan de mijne en er toch mee verwant. Je denken en dromen zijn liever, geduldiger, zachter. Blijf me maar trouw al verdien ik het niet.…

Als je komt Weet je, toevallig woon ik aan de lijdensweg Dus... als je komt, zet dan die oude last van je in de gang Want:…

Was ik gister stout, baldadig, nukkig Nu is alles anders, ik ben gelukkig ‘k kijk uit mijn raam, m’n tuin vol kleuren Mij kan vandaag niks meer gebeuren Ik heb mijn huis, mijn boom, mijn beest En een echte vriend, dàt telt het meest.…

Over vriendschap en maan is al veel gescheven maar dat ik op de donkere kant van de maan een neon kunstwerk voor jou heb opgericht en "amitié" heb genoemd is vanaf Jupiter duidelijk te zien…

Het is even stil Ik dicht niet meer Schrijf geen proza De geest is dicht Ik tel tot tien tot elf In een hol gewelf Zodat niet gaat verloren Geluid van de koeienhoorn De oproep fel en stom Tot het heidendom Heb ik geweerd Ik ben bekeerd Tot wat ik altijd was Een degelijke grapjas Wel met christelijke waarden En moppen zonder baarden…

Mijn adem onwelriekend Mijn ogen gloeiden zacht Jouw ogen boeiden sterk Je bood mij een boterham Je taal was zeldzaam rijk Je interesses boeiden Mijn ogen meldden Eensgezind als zelden Ik weigerde je boterham Maar slurpte je woorden Die mij zeer bekoorden en waar ik de tijd voor nam je schudde tot afscheid mij de hand liep haastig…

Het was heerlijk toeven in de warme zon En net toen de kraai zijn dagelijks dutje begon, Klonk plotseling een schelle stem in zijn oor, Goedenmiddag meneer, sorry dat ik stoor! De kraai keek op en schrok zich een hoedje En bromde toen nors, huh, wat moet je? Ga toch eens zitten man, jeetjeminee! Wat een rare ben jij, of heb je adeehadee?…

Niet hou van jou Niet jij van mij Maar blij van jou…

Je bent een vlinder... Fladderend, overal heen. Over bergen en door dalen, maar je vliegt nooit alleen. Ook al gaan je vleugels stuk, tegen de harde wind. Ik ben er om je op te vangen, totdat je het geluk weer vindt.…

vriendschap is onbetaalbaar een boutade vol intimiteit twee wezen die elkander vinden en adopteren tot hun familie een ziel te proeven met vreemde kruiden gelardeerd met wat eigenheid de enige ode aan het leven die er voor elkaar toe doet en dan samen aan de koffie met suiker en wat rum verhalen over het onvertelde gij, mijn mens…