Alle inzendingen over algemeen

Zo zou het leven moeten zijn, koortsig zoetgevooisd dat langs muren omhoog kruipt. Als een verlangen dat zich groter brandt, in je hoofd vastzet en zich ontvouwt. Met het water op rotsen uiteen spat, in een klaterfeest, en het licht diffuus in regenbogen breekt, waarvan het rozig groen toch wel het allermooist.…

Meestal ben ik je kwijt dus loop ik vaak te zoeken. Je zit in zoveel dingen zo zag ik je, dacht ik echt in die ene schelp die zanderig naar me blonk. Het steentje in mijn schoen fluistert "als je twijfelt moet je het niet doen." Ik bezocht jouw uitzichten en zag je dichterbij, soms kan iets opeens ophouden te bestaan, het…

Ik hoor de dingen praten maar iets zeggen doen ze niet, hier in de stilte tussen muren, de geluidloosheid van een bestaan. Gillen zou ik soms, ware het niet dat ik ook buren heb, zij praten ook. Niemand woont hier, behalve bed, tafel, stoel en bank, in de tv wonen heel veel mensen het is daar erg druk. Maar hier staat het leven…

alles kun je maken jezelf, de toekomst, een fout de nachten zijn oneindig, een diepte van de vijver rimpelloos het waait behoorlijk zonder dat de lucht beweegt dan grijpt een hogerhand in en valt alles terug naar het oude de ochtenden stinken naar ketelsteen middagen naar zweet met de schemer proeft het zout nog voor de avonden…

Mijn middelbare hart is nog niet zwak genoeg, ik word elke morgen tot nu toe wakker. Soms slaap ik uit tot een uur of negen, maar ook dan gaan mijn ogen gewoon open. Mijn lief vertoeft dan nog in dromenland, terwijl ik al uren luister naar de stippen op het plafond, en de krant al drie keer heb gelezen, slaapt zij haar hoofd…

Ons huis beweegt ontroerd. je komst waait de deur naar binnen open. Je bent gewenst te blijven; kort en hard of zacht en lang; zich in de handen wrijven doet het behang. De stoel verroert zich haar zitting is vereerd. Wie we graag zien, verwekt een kiem in warme rode aarde waarin het liefdeskind stoeit naar waarde. (dat is pas…

Waar zouden we gaan als we hier niet waren om dichter tot elkaar te bestaan om te spreken en sprakeloos te zijn om te horen en verlicht te zijn om ons een eigen beeld te vormen en het te plaatsen aan die van jou het in koude klei te kneden en klinken tot onze gronden hier bezinken om gemengde aarde te zijn…

Als gapend gat een steen op het pad ver gezocht niet weg te denken wat er onderliggend speelde emmers vol fijnkorrelig zand ooit geschept een kinderhand rustplaats voor de schijndood houdt het levend asfalt wacht betonnen muren bikkel bikkelhard…

Ergens is dat omslagpunt waarop je kiest voor beige oma-onderbroeken, en je benen niet meer scheert omdat er niemand is die er nog over streelt. Er komt een moment dat je plots langzamer loopt dan de rest, net een pas trager, omdat je tussen de stappen tijd over hebt om vogels te zien vliegen. Ergens halverwege word je ingehaald…

Luister eens, ik hoef niet altijd gelukkig te zijn, of gelukzalig te stralen om het leven dat ik leef. Liever jaag ik er achter aan en lig ik in een bosje met geweer en hoed waar ik geduldig wacht. Komt geluk dan nietsvermoedend voorbij geslopen, dan schiet ik en bewaar hem in de vriezer, voor mindere tijden. Alles wat er over…

Benijden doe ik ze, die mensen die zich alles herinneren alsof iets gister is gebeurd. Als ik de krochten betreed waarin ik gedachten, gevoel, belevenissen heb verstopt zoek ik me een ongeluk, in mij is altijd alles kwijt, en verdwaalde op verloren sporen. Geuren, kleuren, een paar woorden is al wat bleef, de rest verdween, God weet…

Vreemd om je vinger door het stof te zien gaan wetend dat jij de lege kamer ooit afgeschreven hebt mijn ogen volgen jouw bewegingen ze staan haaks op je hand je weet toch net als ik dat vergeten woorden zich niet laten schrijven dan zie ik je zwarte vinger en leg hem op je mond ons vertrek staat nog open in het voorbijgaan…

Seizoenen pasten je een jas je keek meewarig naar de knopen de binnenzak waarin wat wisselgeld geen meter kwam er aan te pas de zoom werd kort naarmate ingelopen dat hij je warm hield was het enige dat telt…

Er is een omgekeerde wereld waarin wij in spiegelbeeld bestaan. Niet wij, maar schaduwzelven leven daar, en alles gaat andersom. Als je ondersteboven voor een spiegel even in die wereld kijkt, zie je bergen als diepe meren en de zee is de lucht, met vissen die vliegen. Alles valt er omhoog en onze leeftijd gaat er naar beneden…

Het nu is ongerijpbaar, kijk maar ik tracht haar te vangen door te schrijven NU maar voor het er staat is het alweer voorbij. Daarnet dacht ik, ja maar straks moet nog komen dat is weldra nu, misschien schrijf ik straks en wordt het nu. Maar eigenlijk lezen en leven we altijd het verleden. Telkens te laat, alles gaat voorbij…

Uit het duister schrijf ik je een brief, gesloten in mijn huis, mijn hand in het licht, peinzend over hoe het papier in jouw hand komt. Ik zie geen letters meer jouw beeld in mijn hoofd. Het geeft niet of je dit hoe lang je ernaar kijkt. Je hoeft niet te komen. Je bent er als adres.…

Mensen met krullen draaien rondjes in hun hoofd, denken aan heel veel en dat kronkelt zo naar buiten. Meanderende gedachten die binnenin ontspruiten, groeien in golven en dansen frivool binnenstebuiten.…

Schip op rots ziek en klots, kokosnoot hoelahoep, flessenpost ik ben zoek. Sos wie redt mij? Haai en vis averij, nee, zij niet, vrees de baai! Zee is wild het zand brandt, spoelden mee slechts wij twee, man en muis ver van huis.…

Geluk en gelukkig zijn vind ik in herinnering, opgeslagen als erfenis. Als dat ligt in wat ik nog weet (en zolang ik niet vergeet) mijmer ik in het hier en nu, wat weldra deel uit kan gaan maken van wat is geweest, en de rest is gewoon geschiedenis.…

Pijn, verdriet, wanhoop, lijden in het het leven, dat is het trainingsprogramma wat ons wijzer of kapot maakt, het leven kan ons maken of breken. De mooiste zielen op deze aarde lijden het meest, het is aan ons hoe we er mee omgaan. Zullen we er van leren of blijven we in een negatieve cirkel rouleren. Als jij jouw verleden kan accepteren en beseft…

De vrijdagen zijn schaars gezaaid dit jaar. Ik heb dr 53 geteld, waarvan er al twee zijn vergaan. Nu zijn er ook nog andere dagen, maar die klinken niet zo mooi als deze vrijerige dag. Het heeft te maken met hoe snel we draaien, alles is bijna rond, in 24 uur voorbij, en nietszeggend, slechts een naam die iemand gaf. Toch heb…

Het donker van de nacht wordt door de dag verdreven. Haar eerste licht is wonderschoon, ze bloost en kijkt verlegen. Zwart afgetekend staat een boom. Haar takken strekken, om het moois te pakken. Wiegend in de zonnestralen, ijzige pegeltjes lekken. Het licht trekt vrolijk haar baan, dwingt schaduw die moet gaan, over tegeltjes ter…

Onverwacht. Niet nagedacht, over een dief in de nacht die geniepig lacht. Al me spullen weg. Wat een pech, een hele vracht. Lang voor gespaard, hard voor gewerkt en intussen ongemerkt al heel wat waard. Cactussen poepend, muntstukken zoekend, als was het ezeltje dekje. Een tasertje strekt je, een muilpaard verwek je, een zwoegend…

Soms is het leven keihard, maar je moet vooruit blijven bewegen. Laat niets je tegenhouden van wat je wilt bereiken in je leven. Al zit het leven heel vaak tegen en verloopt het niet altijd zoals je zal wensen. Soms moeten we keihard vechten om ons doel te bereiken. Niets in het leven gaat vanzelf, als je iets wilt moet je er aan werken. Soms zit…

Nu al het glitterglans uit het straatbeeld verdwenen is kan ik de deur weer toedoen sluit ik m'n ramen als voorheen het verkeer gaat heerlijk in de file het zou toch een keer wat anders alles gewoon vreugde uitgezongen vrede niet bedongen.…

Liefdesstroom esthetisch elegant komt hij binnen, verbaasd een opgewonden geheim het mystieke kan het niet goed zeggen moeilijk uit te leggen zoals na een droom een illusie, vast gebrand in een foetus houding wilde ik hem vasthouden nooit meer laten gaan fundamenteel liet ik mijn meeslepen, in een nacht vol zelfvertrouwen dat de tijd even…

Wie altijd vóórop wil gaan in 't leven, bemerkt dat achter hem zovelen... naar hetzelfde streven. Sta even stil, en laat hen gaan. Dan ziet U op Uw weg, dat de meesten buiten adem, langs de kant zijn blijven staan. En U kalm en rustig, uw eigen weg kunt blijven gaan.…

Bos het bos door de bomen niet meer zien bladeren geven hun adem ik ga mijn weg op zoek naar het wonder, spectraallijnen verblinden mijn ogen zie ik het bos, zie ik mezelf ik ben de boom, het blad ik hoor de warme kleuren de zon speelt haar spel, laat alles ontluiken in het prachtige groene bos vond ik de echte mystiek, ik adem, met…

door het open raam waait de wind en wikkelt mij woordeloos in een moment van vrijheid waarin ik me vrijwillig gevangen geef, losgeschud van de tijd in een moment dat nooit ophoudt te bestaan, waai ik mee, ben ik altijd hier deze wind waait altijd, altijd uit de juiste hoek…

Grijs verheft de dag zich in haar nieuwe ochtendgloren. Het kader van mijn raam weerkaatst nog licht, vreemd hoe helder grauw kan zijn. Nog net uit bed, bezie ik onbedekt, hoe mensen zich in nevels hullen. Haastig kaatst het voetgeluid, dof en onbedwongen. Het is alsof de regen in hun verder huilt. Er is geen tijd. Of alles, om het hier…