Tijd

Grijs verheft de dag zich in haar nieuwe ochtendgloren.
Het kader van mijn raam weerkaatst nog licht,
vreemd hoe helder grauw kan zijn.

Nog net uit bed, bezie ik onbedekt,
hoe mensen zich in nevels hullen.
Haastig kaatst het voetgeluid,
dof en onbedwongen.
Het is alsof de regen in hun verder huilt.

Er is geen tijd.
Of alles, om het hier en nu weer te verliezen.
Intense liefde, verdriet en zorgen voor,
het houden van,
de keuzes om te kiezen.

Een ander jaar.
Bedekt, of bloot gegeven.
Er is geen tijd, of juist,
om waarheid echt te leven.

Langzaam keer ik af,
mijn raam verliest de gloed die het eerst had.
Het glas vertoont de eerste barstjes,
uren drijven als fragmenten in mijn zee.

De aarde draait,
en wij,

wij draaien zelf,
met hem mee..


-

Leven Nieuwjaar Filosofie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 194