Alle inzendingen over tijd

De dagen zijn te kort, voor de dingen die ik moet doen, de dagen hebben niet voldoende uren, om datgene af te maken, die noodzakelijk zijn. De weken, lijken dagen, er zitten te weinig dagen in, ik kom tijd te kort. De maanden, vliegen voorbij, lijken dagen, die te kort zijn, lijken weken die als water door mijn vingers vliegen. Het jaar…

De klok slaat 11 terwijl het al twaalf uur is Kan het zijn dat ik een heel uur mis... Ben ik echt vergeten wat ik het laatste uur heb gedaan Waar haal ik nu het missende uur weer vandaan? 60 minuten die geen plek hebben kunnen vinden Of is het gewoon weer tijd om jou op te winden.…

ik keek naar rimpelhanden afgezakte ribbelkousen in blokpantoffels dat zou mij niet gebeuren ik bleef toch altijd kind dacht ik in mijn onschuld toen werd ik zelf een oma met kwaaltjes en met vlekjes het hollen was gedaan zo rollen schakels door mijn kleinkind wordt een opa diefje met verlos…

waar tegenpolen elkaars hardheid meten aan het licht stralen sterren nog vergane glorie in ons dagelijks zicht snelheid en afstand geven hen bestaan terwijl hun resten zijn vergaan is fictie ons heelal verte en diepte moeten nog komen groeien of krimpen we al…

't Is stille! Neerstig tikt het ongedurig hangend wezen, waarop de weg naar 't eeuwige, in twaalf stappen, staat te lezen. 't Is stille en middernacht! Alsof ik blind ware, om mij henen, in donkere diepten schijnt het al verduisterd en verdwenen. 't Is stille! Niets te zien en niets te horen, 't doet mij beven! als 't altijd…

barrevoets reisde ik - een onbesuisde tocht - terug in de tijd die - uitgerekt en vervormd - naast me strompelde de werkelijkheid haalde me met moeite in…

Door eigen schuld heb jij ervoor ge- zorgd dat mijn huwelijk op de klippen is gelopen Jouw aantrekkings- kracht inspireerde de houdbaarheidsdatum is nu echter verlopen Jij speelt slechts, zon- der echt te weten Doet alsof het leven simpel is af te kopen Hoewel rafels losgeraakt en aan de rand uiteenvallen totaal de tijd negeren…

ik heb nog een oude foto van mezelf als baby een zwaar gehavend exemplaar maar ook een luciferdoosje met de krullen van mijn allereerste haar... beide bewaar ik als herinnering aan het kind in mij dat zich bij vlagen nog wel eens ontheemd voelt…

Tijd is als de stroom van een rivier van begin tot het eind voor altijd in volle vaart in beweging weer of geen weer op weg van bron naar de tijd van leven die niet meer telt terwijl besef verdwenen is, vliegt de tijd maar door Gegeven tijd die wij slechts willen vullen net als de grotten die verweven met jouw schoonheid in de nacht…

Lippen nopen tot pillen monden noden de maan te zwijgen in stilte. Laten we punten slijpen de polsbanden doorknippen die slippendragers van uren. Konijnen bij de vleet sterven het geworden leven ontwortelt de grond begraaft zichzelf. Telkens als stenen tekens slaan en plots planeten vervagen vervelt de zon als een slang. Oude vingers…

Je lijf raakt in verval dat geeft verdriet je wilt er aan ontsnappen dat lukt niet probeert het uit te stellen dat lukt soms denken dat je dan ontkomt is iets doms met chirurgie wegsnijden kan lonend zijn beseffen dat dat schijn is doet erg pijn wat je ook probeert dat is zo zuur het krijgt je toch te pakken op den duur al wat nu nog…

Er zijn van die dagen die je belagen, verlagen die je niet kan (ver)dragen die je niet kan tillen die vanzelf omvielen Er zijn ook van die dagen die je met vlagen, uitdagen die je op vleugels doen dragen die voelen als je zo ter wille die je boven jezelf doen uittillen Zo zijn dagen, dag in, dag uit ze komen en gaan ze zullen doorgaan…

het voorbijgaan heel even het wenden van het hoofd heel even het minieme draaien van het hoofd het kijken het kijken richting paradijs gesloten tot 19.00 uur het terugwenden van het hoofd het loslaten het verlaten van het pand…

De liefde wast de tijd de liefde hangt de tijd te drogen de liefde plooit de ongestreken tijd om het lichaam van de liefde en groeit tenslotte uit de tijd. Wij deden onze kleren uit en alle dingen werden nieuw aan ons in het rusteloze licht aan de kade klotsend klepperend met vlag en wimpel in de ongeruste vrede aan het raam. ---------…

Geloven doe ik noch in hemel, noch in hel Het verleden herhaalt zich in het heden en de toekomst wordt een herhaling van zetten door de decennia heen De hogere macht is een verzamelnaam voor alles wat ons verstand - daarom dus geloof - ridicuul te bo- ven gaat, terwijl níemand weet hoe het nu au fond zit Tijd zal in de toekomst leren…

Terug in tijd klopt mijn hart, immer als vanouds voor jou Wij liepen toen de toekomst tegemoet Daar destijds onze woorden oceanen hebben overbrugd klinkt een echo van liefdeslessen die ik opnieuw en weer helemaal wil gaan beleven Sluier van neerslag uit het verleden langzaam door zon verdrongen Inmiddels ben ik door het heden…

zing, dans, bemin ontdek, durf, begin heb lief en vermijd verspil geen tijd aan strijd leef en beleef schreeuw, huil goed uit pak op waar je was vergeet wat goed genas kijk uit naar morgen houd geheimen verborgen zeg dank voor elk geschenk want in een oogwenk waarin niemand wordt ontzien is het voorbij Carpe Diem…

Intensiteit wakkert het vuur aan in hevigheid de heide tijdens oogstmaand vlamgevat door de hitte van de zon Twee mensen, jij en ik, die weten hoe uiteindelijk de tijd zowel fysiek als zeker ook met brein, onz' lust vervult Schaduw van de tijd die is in het licht van tijd die reeds voor ons ligt De lichtjes in jouw ogen zien…

De dag fluistert licht zo vreemd ik heb mijn ogen in het oude dicht mensen praten in verhalen alles leeft om terug te gaan in het grut die na ons zaten zie ik spiegels in mezelf staan ik gooi een steen het water rimpelt in vertraging verder het leven kabbelt naar de oevers van een klein respijt aan het eind raak ik alleen…

iets van levensvatbaarheid als een eeuwige stroom die grote dorst lest zo mogen wij van geluk spreken koesteren levenslust zolang het water blijft stromen…

Soms is het net alsof ik iets heb gemist de tijd is onverbiddelijk in haar voortgang zijn herinneringen uit mijn geheugen gewist totdat ik ze toevallig weer tegenkwam jeetje, is dat al weer zo lang geleden? het voelt alsof het gisteren gebeurde de herinnering voert mij naar het verleden waar mijn jeugd naar onschuld geurde die onschuld is…

Hier is het morgen. We schrijven een datum, kijken het raam uit, smeren een snee brood en vrezen het ergste zonder dat het ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van een gelaten stadje op de oever van stromend water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…

Vannacht Was er weer zo'n moment Dat ik mij breekbaar, kwetsbaar voelde Het valt niet uit te leggen Als je het zelf nooit hebt gekend Zo'n moment, heel even Dat je beseft, Hoe snel het over is Gedaan kan zijn met leven Je moet waarderen Wat je hebt En waar je staat Gewoon ergens van genieten Voordat het weer overgaat Omdat je telkens…

in verweerde spiegels zien we de tijdgeest verkleuren het craquelé van de verscheurde tijd het onuitspreekbare dat niet aangeraakt door het licht in donker stilzwijgen sterft we laten los liefdevol zien we om de tijd vliegt…

Wat is het leven je wordt geboren je gaat dood en daar tussen in het ochtendgloren Het begin van het leven is als het begin van een dag Onwetend en onnozel wat er die dag ook gebeuren mag Het begin van je jeugd wijzer, eigenwijs, beter weten op zoek naar grenzen je met een ander meten Het begin van je volwassenheid keuzes, werkzaam…

Van Multiplex, ijzerwaren verf en lewisplaat maakt zij schepen van kippengaas en foto's slangen, die ik voor wolkenkrabbers hield in kronkelende vormen als penissen van zoogdieren er een op die van een varken leek een ander op het bobbelig orgaan van een kleurige neushoorn In de achtergrond speelde iemand op een Bulgaarse…

Juist als je goedheid wilt bereiken kruipt uit de modderige sloot een koe die melk geeft. Je neemt gewassen handen en een kruk, plaatst de emmer en begint. Je zwijgt. Neemt leven in ontvangst. Je buigt voorover bij wijze van dank. Je leegt de emmer in collectiviteit. Duikt onder in de dorspkroeg. Je stoot met ballen over tafel drinkt een…

De tijd verwijlt zich onder onze ogen en schijnbaar lopen wij van wieg tot graf door pulsen van het nu steeds voortbewogen een tussenruimte die het lot ons gaf. Momenten worden naar ons toegebogen, verkleed als flits — of in een sukkeldraf, wij worden terug- of weer voorbijgevlogen tezelfdertijd dichtbij en verderaf. Het leven lijkt een…

Aan ene stille vliet gezeten Waar 't avondrood mij zacht omschijnt, En langzaam aan de effen hemel In telkens bleker stralen kwijnt, Denk ik de jaren, die verdwenen Als de eeuwig voortgestuwde baar En tranen zwellen in mijne ogen, En treurig eenzaam zit ik daar. 't Wordt alles scheemring om mij henen, En ijlings schijnt de lieve…

Het jaar, het jaar, wat ging dat snel! We renden, we raceten, dat is het wel. Overal haast om door te gaan. Geen tijd voor een halte om stil te staan. Het jaar, het jaar, het ging langszij. De dagen, de maanden, ze zijn voorbij. De tijd, de tijd, hij loopt op tijd. Met rennen, met racen, raak je hem kwijt. Trap op je rem, die…