Alle inzendingen over tijd

Ondanks spartelend verweer, ondanks worstelend verzet, grijpt de tijd me bij de strot. Weer is een levensjaar vervlogen. Opnieuw werd verleden gesnoeid, toekomst ingekort. Maar vandaag zal ik bewust vertragen, zal ik aandachtig uit kijken gaan. Zo kan tijd ons niet bedriegen of vanuit een hinderlaag belagen. Klokken zullen niet trager…

daar blaast de wind over het water creëert een wirwar aan golfjes hier bijten woorden zich vast aan het papier vermengt inkt zich met zilte tranen eens barst de poëzie los als een bevrijdende regen om te verstillen in stille woorden ingetogen, bijna wit…

Navigeren zonder zicht op de overzijde terwijl ver weg een hoorn wenkt varen we blind op de boeien van het verleden schepelingen zijn we, schamel ons schip en het gerafelde zeil schipbreuk is een dreigend letsel eilanden drijven langszij als reddingssloepen met zielloze masten onbegaanbaar wordt de waterweg peddelend gaan we voort tot…

Vroege viooltjes bloeien koud, overhuiven een platte hommel. Bij oma 's graf zijn sporen van hazen, vogels en kleindochtertjes. Zachtoranje rook verlaat langzaam de fabriek. Avondrust nadert.…

In tijd, slechts in tijd, is leven op onze planeet een fractie slechts fragment voorbij jou Voorbij jouw tijd die jij voor bent door de grootte, maar vooral door de rapheid van jouw woord…

Dwalend langs de lanen van Het Leusveld waar de adem van het landhuis vertederend ritselt en de morgens bedauwt waar bij elke stap het stof van het verleden opdwarrelt en neerstrijkt op de dromerige dreven van Oeken die languit luieren tussen kanaal en rivier het jachthuis heeft zijn gevaren ingepakt verpulverd ligt het restant van vroegere…

Ik lees een boek, ik schrijf een brief, Ik kom bij jou, wij praten. Die dingen zijn mij even lief; Ik kan ze ook wel laten. Het voorjaar buiten is altijd zoel, Maar niet dat wilde wonder Toen ik weg wou gaan, alleen en koel; Nu kan ik ook wel zonder. Ik meende aan 't strand te zijn geboren, Mijn huis te hebben in het duin. Dat alles…

Waar ik herleef, in sleur verzink, met graagte samen elk moment een teug genoegen drink.…

De tijd gaat door maar ik sta stil Ik heb pijn, verdriet weet niet wat ik wil Troost kan ik niet aan alleen wil ik niet staan En toch duw ik iedereen weg…

Die 22ste van de 4de zagen zij licht lijflijke liefde ervarend nooit verloren gaand 't Gewelf spleet zich en de hemel daalde neer Haar paradijs als de appel van Eva Zeer verleidelijk maar bovendien zeer beslist niet te weerstaan Zij luchtbedt op hoge golven van liefde met schuimkoppen als slag- room op tepeltaartjes die gegeten…

er zijn van die momenten waarop we de tijd vergeten terwijl hij grift…

Maximaliseren. Vergaderen. Concurreren. Druktemaken. Rennen. Tijd verspillen. Simplificeren. Lummelen. Rondhangen. Dagdromen. Kuieren. Tijd maken.…

Windstil een man loopt door de straat onbestemde geluiden langs de ramen windstil in de verte vage geruchten schaduwen verlengen. Momenten van stilte de straat gewijde plaats waar de man loopt het licht gaat als een schuifdeur open. Het onbekende bereidt zijn invallen voor geen schreeuw niemand loopt te fluiten achter de ramen kamers…

Nog even en Maart gaat op weg naar zijn staart, op weg naar het begin van een nieuw seizoen; op weg naar het licht ontneemt het straks het zicht op de voorbije dagen waarover niet veel viel te klagen wat winters weer betreft. Maar voor je het beseft is ook…

De scheurkalender op z'n dunst. We ezelen de files in, de winkels uit met mondvoorraad voor tien. De oude kuddegeest drijft ons weer bij elkaar. Om samen van alles te nemen, te eten, kwinkslagen te kaatsen en oud zeer te soppen, onze hoofden dik gevoerd met roes. De koelkast zoemt van welbehagen. Aan alles komt een begin. Klokslag scheurt…

--je liep daar naast mij in je gouden jack. -- (21 november 1981) Ligt er ergens nog dat jack, van goud dat toen al was gaan slijten? Door barsten zag je mosgroen leer. Hoe anders liep ik naast je dan toen ik tussen andere soldaten marcheerde met mijn schietgeweer. Andere oudgedienden schreven toen in de lucht: Ga toch in Moskou…

Daarentegen laveren mensen tus- sen de be- drijven door. Omzei- len alles inclusief de confron- tatie Bangeriken van karton zonder e- nige rug- gengraat…

De dagen zijn te kort, voor de dingen die ik moet doen, de dagen hebben niet voldoende uren, om datgene af te maken, die noodzakelijk zijn. De weken, lijken dagen, er zitten te weinig dagen in, ik kom tijd te kort. De maanden, vliegen voorbij, lijken dagen, die te kort zijn, lijken weken die als water door mijn vingers vliegen. Het jaar…

De klok slaat 11 terwijl het al twaalf uur is Kan het zijn dat ik een heel uur mis... Ben ik echt vergeten wat ik het laatste uur heb gedaan Waar haal ik nu het missende uur weer vandaan? 60 minuten die geen plek hebben kunnen vinden Of is het gewoon weer tijd om jou op te winden.…

ik keek naar rimpelhanden afgezakte ribbelkousen in blokpantoffels dat zou mij niet gebeuren ik bleef toch altijd kind dacht ik in mijn onschuld toen werd ik zelf een oma met kwaaltjes en met vlekjes het hollen was gedaan zo rollen schakels door mijn kleinkind wordt een opa diefje met verlos…

waar tegenpolen elkaars hardheid meten aan het licht stralen sterren nog vergane glorie in ons dagelijks zicht snelheid en afstand geven hen bestaan terwijl hun resten zijn vergaan is fictie ons heelal verte en diepte moeten nog komen groeien of krimpen we al…

't Is stille! Neerstig tikt het ongedurig hangend wezen, waarop de weg naar 't eeuwige, in twaalf stappen, staat te lezen. 't Is stille en middernacht! Alsof ik blind ware, om mij henen, in donkere diepten schijnt het al verduisterd en verdwenen. 't Is stille! Niets te zien en niets te horen, 't doet mij beven! als 't altijd…

barrevoets reisde ik - een onbesuisde tocht - terug in de tijd die - uitgerekt en vervormd - naast me strompelde de werkelijkheid haalde me met moeite in…

Door eigen schuld heb jij ervoor ge- zorgd dat mijn huwelijk op de klippen is gelopen Jouw aantrekkings- kracht inspireerde de houdbaarheidsdatum is nu echter verlopen Jij speelt slechts, zon- der echt te weten Doet alsof het leven simpel is af te kopen Hoewel rafels losgeraakt en aan de rand uiteenvallen totaal de tijd negeren…

ik heb nog een oude foto van mezelf als baby een zwaar gehavend exemplaar maar ook een luciferdoosje met de krullen van mijn allereerste haar... beide bewaar ik als herinnering aan het kind in mij dat zich bij vlagen nog wel eens ontheemd voelt…

Tijd is als de stroom van een rivier van begin tot het eind voor altijd in volle vaart in beweging weer of geen weer op weg van bron naar de tijd van leven die niet meer telt terwijl besef verdwenen is, vliegt de tijd maar door Gegeven tijd die wij slechts willen vullen net als de grotten die verweven met jouw schoonheid in de nacht…

Lippen nopen tot pillen monden noden de maan te zwijgen in stilte. Laten we punten slijpen de polsbanden doorknippen die slippendragers van uren. Konijnen bij de vleet sterven het geworden leven ontwortelt de grond begraaft zichzelf. Telkens als stenen tekens slaan en plots planeten vervagen vervelt de zon als een slang. Oude vingers…

Je lijf raakt in verval dat geeft verdriet je wilt er aan ontsnappen dat lukt niet probeert het uit te stellen dat lukt soms denken dat je dan ontkomt is iets doms met chirurgie wegsnijden kan lonend zijn beseffen dat dat schijn is doet erg pijn wat je ook probeert dat is zo zuur het krijgt je toch te pakken op den duur al wat nu nog…

Er zijn van die dagen die je belagen, verlagen die je niet kan (ver)dragen die je niet kan tillen die vanzelf omvielen Er zijn ook van die dagen die je met vlagen, uitdagen die je op vleugels doen dragen die voelen als je zo ter wille die je boven jezelf doen uittillen Zo zijn dagen, dag in, dag uit ze komen en gaan ze zullen doorgaan…

het voorbijgaan heel even het wenden van het hoofd heel even het minieme draaien van het hoofd het kijken het kijken richting paradijs gesloten tot 19.00 uur het terugwenden van het hoofd het loslaten het verlaten van het pand…