Watergroeve
De huivering gaat fluisterend door de toppen
de mare gaat van tak tot naald
hier verdween ze!
al haar gratie, haar speelse beweeglijkheid
is stilgezet, versteend en toegedekt
als ijspegels hangen ze stijf en verkild
in reflectie over de dekplaat van de watergroeve
niets beweegt en elke tong is vastgeklonken
met de ketens van het herinneren
de uren glijden weg in het gebluste licht
het water weigert elke beweging
alle tinten op weg naar het zwart van de nacht
de volle oever als roerloze wachtkamer
tot de dood ook ons binnenroept.
Zie ook: http://keeskeizer.wordpress.com/
Schrijver: Kees Keizer, 22 augustus 2014
Geplaatst in de categorie: tijd