Alle inzendingen over actualiteit

Het was een zeer onstuimige week Storm Poly bracht veel schade Veel bomen vielen om Ook het kabinet is gevallen Wat viel mij dat toch goed Al viel het hen vies tegen Voor mij valt het wel mee Ze zullen niet weer opstaan De hoogste tijd om echt te gaan Tijd voor een frisse wind Die het vertrouwen van de burger terugwint…

ik liet mijn blikken langs je gaan moest echt twee keer kijken voor ik alles weer goed in het geheugen had staan elkaar echt zien was alweer even geleden speels in een klein tussendoor vaak met een half oor of visueel met spreken toch te weinig contact er gaat niets boven de a-live ontmoeting met knuffel zoen en warme lach…

kleur muziek en mensen in alle soorten en maten trokken de aandacht met diensten en koopwaar die zij te bieden hadden in de mêlee van wat kermis was en altijd geweest is uitbundige vrolijkheid met gezang in een jubelklank omdat er overal zoveel moois is via een geheime wat morsige entree kwam ik in een met stilte beladen ruimte…

hij was een meester in het verleggen van verantwoordelijkheden die hij pas als laatste redmiddel naar voren bracht daarvoor speelde hij menselijke zwakheden tegen elkaar uit door ze alleen al te benoemen met een achteloos gebaar geknipt en geschoren kwamen zij timide onder het mes vandaan dachten een deal te hebben maar hij had…

Politiek het maakt ons ziek van verontwaardiging Het kabinet dreigt te vallen om rechten voor de immigrant die er voor burgers in Holland ook niet zijn Alles is schijn , en dat doet de rechtgeaarde burger pijn Man en vrouw elkaar een leven lang trouw worden uit elkaar gehaald wanneer ze wat mankeren en mogen niet samen met elkaar…

het was buiten beladen vochtig in de donkerende lucht waar druppels aan takken groeiden en vielen zonder regen een klammige stilte dreigde en maakte alert ik hoorde vage geluiden die ik niet kon thuis brengen in het verlaten park een soort zich mechanisch voortbewegen met de smaak van nieuw in vreemde techniek vrijwel onzichtbaar…

knakkende bomen ingedeukte of geplette blikken dromen ongevraagd bezoek via een dakkapel straten overstromen zaken die je zomaar overkomen een voorproefje van de hel? Die zich dus niet alleen in vurigheid kan uiten maar ook kan besluiten ons te verwaaien en te laten verzuipen wordt dit de toekomstige norm zal het straks steeds vaker…

we lachten speelden met lange schaduwen die onze benen maakten in de lage zon donker contrasteerden ze op de witte stenen muur van de buren jouw voeten raakten net de rand ik bescheidener in lengte maar gespierd de overhand we liepen alle passen hinkelden en sprongen hoger dan ooit moesten vreselijk lachen hoe onze schaduwen…

ooit ergens gelezen dat als je bij wijze van spreken landen en mensen uitbuit hun levensrivieren vol olie en ander afval spuit dan Shell het zo wezen dat men kan vrezen dat als wat ik ooit las het nu eenmaal zo is bepaald dat als je daarvoor niets teruggeeft het wordt opgehaald vandaar ...…

Gelukkig is de rechter niet gezwicht Voor hen die anderen plezier misgunnen. Een heel klein beetje overlast moet kunnen, Dus krijgt ‘het Pauperparadijs’ groen licht. En hiermee wist de rechter aan te tonen Dat in Veenhuizen grote zeikerds wonen.…

Ik vond laatst nog wat oude 45-toeren plaatjes met La vie en rose Dark Rose Rosita and the bumblebees Rosemary Clooney en dolly dots van madame Rosa maar nergens vond ik iets beters in alle voorgaande edities omdat het van hetzelfde witte laken een rood pak is waarvan de doorsnee luisteraar en de gemiddeld lezer er bij het…

ik wilde je aankijken maar je had geen gezicht wel een prettig bekende stem die pittig binnenkwam alsof je de lippen net keurig strak had gestift er was geen beeld maar wel geluid ik miste de zielsinfo van je huid een bijzonder fenomeen dat als het er niet was meteen als irritante pijn gemist werd alsof er tal van dimensies…

manifestanten manifesteren manifest stenengooiers doen de rest pas hun eerste school ontgroeid de vlam erin vaderland zonder vader moeders zijn het noorden kwijt de burger laat gebeuren wat gebeurt om de naam racist te mijden betalen zal hij broederlijk voor de vijand onder zijn gelijken kostbare vrijheid ligt aan diggelen…

ik liet mijn bord vol dromen tot werkelijkheid komen maar het smaakte mij niet vandaar dat ik het met een lichte mystiek begiet honger deed mij schrokken maar de grote brokken missen de verfijnde smaak dus ben ik gaan prakken om de realiteit in kleine stukjes te behappen er waren nog wat onverteerbare zaken die niet echt…

Het is nu volop zomer in het droomlandschap ze heeft weer ruimte om te denken en te voelen luchtig is haar kleding vrolijk is haar stemming ze leert met bloemen praten danst de bloemenwals wolken drijven over alles is nu zomer.…

schermen vol straten massa’s psychoten in het zwart gekleed met anonieme gezichten alleen de hysterie glimt in ogen die echt in de hel geloven waar normen en waarden op de brandstapel gaan als zij hun gekoesterde dromen te grabbel gooien omdat ze niet haalbaar zijn nog warmt verterend vuur al hun pijn knallen kogels en vuurwerk…

Als je weer eens tot twee uur ‘s nachts achter je computer zit als de kat in de gordijnen zit als de hond weer eens in de tuin heeft gespit als je denkt: ik voel me niet fit als je in de problemen zit als je douche oranje is in plaats van zwart met wit als je auto eruit ziet als de binnenkant van een kolenkit als je weer eens aan het typen bent…

ik heb jou ooit gekend herken het uitslaan van je vleugels de kleuren staan op mijn netvlies gegrift heb je vlucht gezien tegen de blauwe achtergrond bevallig fladderend voorzichtig landend in de warme zon waar jij mij sprietend verkende vleugels sierlijk schikte en in de rust die wij elkaar bekenden hebben wij met stilte…

Leven op aarde was niet het doel we beklimmen bijvoorbeeld de Obergabelhorn langs de zuidkant de kale rotsen stijgijzers aan in de sneeuw boven pikhouweel kruipen touwen er is geen recht weg over de scherpe kant de richel er is geen doel we zijn opgenomen in de beweging afgestemd op het heelal landschap waarin we niet thuis zijn tussen overdadige…

zijn woorden passioneerden niet meer kwamen als warme verstikkende dekens uit de krant mimiek en lichaamstaal waren verdroogd zelfs het vonkje met agressie was gedoofd met passieve euthanasie omdat er geen spirit meer voor handen was nog bewogen zijn lippen met de bekende mimiek we zijn bijna klaar met er stevig aan bezig…

Gebroken Liefde, Het voelt eerst als de hemel maar dan als de hel Telkens als ze hem vertelt Hoeveel ze van hem houdt Reageert hij hard en koud Hoe hard ze ook naar hem smacht Hij heeft de macht Ze wacht en ze wacht tot hij nog eens naar haar lacht Maar hij is zoals een koude en donkere nacht Ze wilt hem niet kwijt en terwijl ze er om lijdt…

Op het verwoeste landschap van mijn ziel bouw ik trouw rokende torens, kastelen van rottende lucht en zinkende speelholen Wolken in de hemel daarachter witte vogels schijnt het licht van zeven enorme zonnen rijzen oceanen om een zweefmolen van glas cirkelen manden aan varende luchtballonnen boven een regenachtig schemerig landschap dat…

ik heb altijd kleuren gedragen die mij niet flatteerden ook wisselen ging niet goed wat wij ook probeerden blond en met een lichte huid ja daar kwam je echt niet mee vooruit in licht pastel verdwijnt de eigen kleur snel als vuur in de hel in mijn verschijnen leek volmaakt te verdwijnen in kleine hinten die goed bedoeld toch…

Naar Moskou ging het, in gestrekte draf, De hero zou ze daar wel mores leren. Maar door -met zicht op Moskou- om te keren Liep het voor Poetin met een sisser af. Prigozjin heeft - hoe stoer en onverschrokken - Zijn keutel eigenhandig ingetrokken.…

ik droomde hoorde het irritante geluid van ruziemakende vrouwenstemmen met op de achtergrond het uithalend dreinen van een teveel verwend kind een tot de orde schreeuw moest herrie voorkomen maar de gezworenen waren niet van plan er meer aandacht aan te besteden en verhoogden enkel het eigen volume nog werd de herrie niet minder…

soms spelen je vingers gedachteloos met de kleine mannetjes die ons vroeger gezelschap hielden in dromen die de stilte herriepen met een zacht verteld verhaal ik weet dat zij ons meenamen naar de plaatsen waar zij tezamen kwamen met het leven in het bos nog zijn zij er als ik jouw vingers zie spelen en er in de kamer een vage…

ik zag je langer dan ik wist je danste klein creatief uit de vroegere twist je lachte heimelijk retro passend bij de jurk die zich wellustig rond je lichaam vlijde juist je lijf bepaalde de vlotte draaien waarbij ik geen erg had in jouw snel voetenwerk langzaam kwamen ritme en herkenning terug de twist van chubby checker was…

de grootste fout die wij als mens konden maken is het depersonaliseren van het unieke in de mens tot groep zonder talent eigen inbreng ongekend alles graag in dezelfde aanpak en lijn in eenheidsprotocol opvoeding opleiding maatschappelijk positie om voor ieder uur alle dagen maanden en vele jaren dezelfde eenheidsworst te mogen garen…

de messentrekker week dus uit naar Rusland het moordspel van tsaar putin sprak hem aan: kan daar emoties lekker laten gaan helaas, wordt toch niet putin’s liefje, want ook deze heeft zijn ‘nutte idioten’ pro mes: gaat hij naar Kloten of de kl…?…

ik heb ze al zien vallen de komende zomer en herfstkleuren uit de krullen van je haar in fantasiemodel speels opgelicht door de lange zomerzon die haar oogst bij tegenlicht zag in de groot ovale spiegel van de kapper het rood van je lippen en de warme vriendelijkheid van je lach completeerde het assortiment maandenlang haar…