Netgedichten

netgedicht (nr. 80.475):

Met rood overgoot

we lachten
speelden met
lange schaduwen
die onze benen
maakten in
de lage zon
donker
contrasteerden
ze op de witte
stenen muur
van de buren

jouw voeten
raakten net
de rand ik
bescheidener
in lengte maar
gespierd de
overhand
we liepen alle
passen hinkelden
en sprongen
hoger dan ooit

moesten vreselijk
lachen hoe
onze schaduwen
vaak uit zichzelf
bewogen en wij
in herkenning de
reprise wilden
doen wat niet
lukte met zo
iets kleins als
een lieve zoen

pas toen
avondlicht het
contrast met rood
overgoot zijn wij
opgestapt de muur
zag ons met
ludiek leuke
schaduwen
verdwijnen in het
tegenlicht van de
ondergaande zon