Alle inzendingen over lightverse

Ergens, misschien wel prefrontaal, bedenk ik plannetjes in taal. Maar volg ik mijn amygdala, dan zeg ik oei en tralala.…

Als was ik gezond en vol kracht zo schrijf ik toch en zwijg niet: vol kracht komen woorden uit mijn mond. Als was ik snel zo schrijf ik mijn gedicht zo schijnt het licht op iedere zin en wordt later gewogen en bekeken door andermans ogen Als wil ik worden gezien een mens met een boodschap misschien: hij is gezond en niets of niemand…

Wie weet er nog hoe het begon? Iemand die er niet tegen kon, voor wie het klonk als een kanon, die slapen moest op mogadon. Hij kocht een heteluchtballon en zweefde naar de noorderzon. Dat was de schuld van ’t carillon, het carillon, het carillon. Ooit sliep men als een blok beton: van Grote Kerk tot aan ’t station, geen Weesper die niet…

Zo-even ontwaakte ik zo zacht, ik dacht dat ik kon zweven, waar eindigt zwaartekracht tot hoever reikt de macht van leven? Kan ik nog de sterren raken, het hart te groot, totdat ik mijzelf er buiten sloot,verloren in de ruimte van de atmosfeer, aan de gene zijde lonkt de bloeiende heide in kansen op het ritme van de genen heen en…

De ochtendmist trekt langzaam weg van de heide. Het zonlicht breekt door als een zachte hand die voelt als zijde. De nachtdieren kruipen weg, de dagdieren worden langzaam wakker en bevolken de heide. Het belooft een mooie dag te worden. Een soort dag zoals Shakespeare het eeuwen terug met zijn scherpe dichtersogen al zag. Dit soort dagen…

De dichter verwekt tekst in stilte, verwerkt de kilte in z’n dicht, verbindt zich met het vrouwelijke, verdekt in alle muzen, hij zingt het voort, belooft haar trouw, verkent verrukking van haar schoot en lichaam, verdubbelt de hartslag, de uitputting nabij, door kansen die ze hem bood, zonder berouw en ogenschijnlijk vrij. Vervloekt onomwonden…

De ezel was heel droevig aan het balken. Hij rilde van de vrieskou aan de ijszee. Het dier, dat met z'n primus heel onwijs dee, werd uitgelachen door een bende alken. Hij was verkleumd, waardoor hij hevig baalde. Het bleek, dat hij een echte ezel was: hij kreeg het maar niet warm met edelgas en pijnlijk was de adem die hij haalde. De alken…

Wat heb ik het verloren, toen ik omkeek en vele zonnen ouder was, vergeleek me toen ik geboren werd, leken beiden helften even echt, in gevecht met een al verloren duel , leven met de dood begint nu pas, zocht naar de bron van kwalen in het hof van Eden, verzonnen waarheid reikt verder dan het adamsblad, ogenschijnlijk lagen parels verder…

Zoek een plekje in de heemtuin op het gras, let maar niet op mijn gelaat, uiterlijkheid lijk ik anders, ben wat stekelig behaard, als u mij uw hand toereikt moet u niet schrikken het geeft misschien een vreemd gevoel, het is niet wat het lijkt, daar mag u niet van schrikken, van inborst ben ik zachtaardig en fijn besnaard, als je me…

Niet zonder hoofd geboren maar later kwijtgeraakt een mens zonder hoofd is niet alledaags kan dus niets horen en zien niet voelen en ruiken niet eten en drinken eigenlijk bestaat zo'n mens niet zelfs geen gedachten rijk een losbol zou ik het noemen is kop noch staart kletst nooit uit zijn nek dat is al heel gek geen haren, geen kale…

zoals ik het gewend was bij Den Haag riep ik van de tribune luidkeels ‘boeren!’ gewoonweg om de opponent te voeren die geef ik graag verbaal de volle laag nu greep een harde hand me bij de kraag en zou een onverwachte slag mij vloeren agenten poogden mij de mond te snoeren een pijnscheut teisterde mijn kruis en maag ik wou nog schreeuwen…

Tot last te zijn van jou mijn edele minnaar is te veel, te snel en daarom tot gauw de rest weet je wel.…

neem mij bij de hand mevrouw leid mij langs het landschap van uw koninklijke torso heuvels dalen grotten uw grazige weiden waarlangs het pad loopt naar het eind waar de afrekening zal geschieden met mijn ziel en zaligheid…

Te veel testosteron? Schrijf eens een distichon! (Te veel hematocriet? Doe het dan liever niet!) (Nieuws van de dag - Ready made - Ontruiming tehuis in Hellevoetsluis.)…

GOED VOORBEELD Toen Andromache Hector smeekte thuis te blijven bij vrouw en kind en dat idee hem niet beviel, sprak zij: ‘ik wil niet dat je oorlog voert na vijven! Neem eens een voorbeeld aan die Wouter en Camiel.’…

Roosendaal is Rue Faubourg d’Anvers van sjieke en verlopen lieden. Het heeft naast kroeg- en duiventilplezier niet zo heel erg veel te bieden. Er rijdt hier steeds een laatste trein van het zuiden naar het noorden en uiteraard ook omgekeerd naar opgeruimder oorden. De spanning tussen noord en zuid, veel bepraat, weinig begrepen, komt hier…

Als alle vogels een tophit zouden maken wil ik er wel tien in mijn hand ze zullen mij hun liedje leren elke vogel herken ik aan zijn veren en veelheid aan talenten die ik heb ontdekt Nee ik hou ze niet vast zonder commentaar laat ik ze gaan met groot respect want geen enkele vogel zingt vals of raar Met even slikken en…

Als ik nog ongezouten tranen overheb uit alle zotheid van de tijd, die zich vrij laat stromen in een verbond met een bodemloos gelegen zee, schep ik ongenoegen in een emmer waar de bodem is uitgeslagen, waar des ondanks de dromen ongestraft uit blijven komen in het kielzog van de zelfgenoegzaamheid, tegen alle zwarte gaten in, dein…

Heb voor mijn beminden het mooiste bewaard in de bloesems van de linden, in een geknutselde populier boven onkreukbare schermen van de vlier, ontstaan uit hachelijkheid en angst van het verraad van alle spitsvondigheid, waarin de tijd het evenwicht bewaard op de vlakten van bos en akkerrand, felheid bestreden in klare zinnen van een…

Leve de Majesteit! Dertig jaar Beatrix. Denkt niet aan stoppen Maar blijft koningin. Zoonlief denkt: zoek eens een Kroondraagverslavingsarts Want al dat wachten Verpest nog mijn zin.…

Hij heeft een oogje op de koningin. De vlinders in z'n buik zijn niet te tellen. Hij wil proberen haar te vergezellen en naar d'r dansfeest gaat-ie vol van zin. Hij haast zich, om zich aan 'r voor te stellen en op z'n dansvraag gaat ze waarlijk in! Hij denkt: 'Dit is alvast een goed begin' en voelt z'n ego bij de tango zwellen. Hij onderscheidt…

Je woont waarin je het beschrijft, een bos kan niet lichter zijn, je stelt je in op dingen, die je drijft met groter diafragma vast, haarscherp raak je het beeld, uitgelicht in elk tegengesteld contrast, ieder detail wordt in kritiek getoetst, wisselend ontwerp die dichters last verscherpt in schijn en verwerpt de buitengrens, in de…

het zonnetje schijnt joechei ik leg de badbroek klaar ik loop naar de douche ik wil onbevlekt het water in ik ga langs de spiegel zo’n lange staande manshoog ik kijk onverhoeds ik loop door op weg naar plan B…

Men vond haar versjes maar zozo, tot Gerrit riep: "Bravissimo!"…

Z'n vrijersvoeten zaten in z'n stoute schoenen. Hij jaagde rok en zag een vrouwtje om te zoenen. Met groot genoegen trok-ie aan d'r blonde vlechten, terwijl hij zei: 'Ik wil wel kussen met je vechten. Het lijkt me fijn om in m'n kampbed jou te raken. Kom, pleeg SM en laat ons vreugdekreten slaken!' Ze zoenden klap, hetgeen ze beiden prettig…

Als zelfs een zangvogel moet leren zingen waarom zou de mens dan zangkunst laten door met de stem muzikaal om te springen klinkt het prettiger dan gewoon maar praten dus schaam u niet, en zing een lied laat lente nu uw zangkunst horen bevrijd uw hart van het verdriet verleid het klankbord van uw oren.…

In z'n weide lag Roos, waar ze zonde. Een poos stond de boer met genoegen te kijken. Hij moest naar z'n koe, die op springen stond, toe, maar de man wist gewoon niet van wijken. Al lag ze, ze stond hem wel aan en hij vond haar zo mooi, dat-ie langer wou blijven. Door hem werd gesmacht, immers waar hij aan dacht was de intimiteit aan den…

zie daar een vis met grote vijverangst zijn ogen nemen droog het nat gewaar benauwd en glazig vangt hij grauwe staar uit blik van pseudo-reiger allerwrangst…

Als luchtig avontuur bedoeld, hebben we het schip getuigd, werd door angsten overspoeld een jachtig galjoen, als vliegende Hollander overtuigd, geankerd in een nauw wambuis, gekapseisd in ondiep water, waar het lot het zwaard vast liet lopen, bolde winddruk 12 zeilen met de kracht van de gordiaanse knopen en van een vaste koers…

Heerlijk lekkere lentezoetjes, snoepjes van het vroegseizoen, ronde buikjes vol met sproetjes onder een kroontje van frisgroen. Maar die mooie groene hoedjes hebben jullie niet meer vandoen want op je glimmend rode snoetjes ga ik nu wat suiker doen.…