Alle inzendingen over taal

Dag blad, hoe lig je stil tussen de regels te zijn zoals de nacht zich mengt tussen de sterren. Ik lees je, schrijf je met mijn gedachteninkt pas als ik zeker ben laat ik je los.…

ongrijpbaar soms het woord als tekens aan de wand of in bloemrijke taal over liefde en het oud verhaal het oeverloze lettermengsel als leeftocht voor de ziel danst als buigende zwanen op krakend witgewolkt papier geurend gekleurd beschrijft het wonderschone schrift in talloze minnewoorden het mooiste liefdesdicht somtijds achteloos…

Hoe koort de zunger in 't kwadraat met veel te lage tonen; hoe apagaapt de klierkoortsdwang met vierentwintig zonen? wat snirkelt en wat zeemlapt hier de atopeet-rioenen, de klerevoortpetalen ook de rode teekpioenen? ik heb geen droomverloren zicht maar enkel taalprobelten, hoe kunnen dan de vierkantsziel van leverzoet gaan smelten?…

het woord in vlechten de zin gaat rechtlijnig door de mond die het sprak…

Een kijk op de wereld reikt verder dan een gezicht op de wijk Een vergelijking in ongelijkheid “Zo” is er als uitzondering Maar vergis je niet als je ziet dat ik met twee vingers van dezelfde hand een duimdruk doe Ergens verder dan wens ik iemand veel geluk toe…

Ik heb het al die jaren moeten missen alles was voor mij gissen niemand had het door overal had ik foefjes voor ik draaide er omheen het was een groot probleem de letters, ik kreeg ze niet bij elkaar kan iemand mij vertellen: wat staat daar lezen ik heb het nooit geleerd schrijven wel geprobeerd maar als je niet weet wat er staat weet je…

Wanneer zij vals met woorden slaat de redelijkheid de taal verlaat zullen dolgedraaid zachte zinnen niet meer leiden tot bezinnen nooit zal het zwart meer kunnen schuilen achter vuige roddels of marmeren zuilen de val die met kleine letters wordt gezet bevuilt alleen het eigen twijfelbed is de laffe opdracht niettemin toch geslaagd als…

de pen streek neer zonder compassie bloedrood belasterden dodelijk krullende letters het argeloze papier de schijnbloei van mooie woorden kon onwaarachtigheid echter niet verbloemen slechts de achterkant van het gehavende vel draagt het gelijk de pen is leeggebloed in besmeurde handen…

Taal biedt me een onderdak Een stoel met tafel Een haard waarin het vuur Van gezegde en geschreven woorden Ik zit er zeer op mijn gemak Mag er stil zwijgen en dichten Dichten, een lieve lust.…

ik zie het licht worden zonder zonnestralen in het grijs van de ochtend terwijl de slaap nog vecht tegen de nieuwe orde onder de indruk van gedichten die over de ziel verhalen de ijzeren trap leidt mij omhoog naar de zolder, van de avond ervoor, met licht in glas met geluid zo zacht als was waar het gezochte woord in beelden schiet…

Ter hoogte van 't haags station Laan van Nieuw Oost-Indië vroeg tegenover mij een heer in grijs groene hoed met veer zangerig in zuidelijk accent u ziet er uit als hier bekend wijst u mij asjeblief ‘ns aan waar loopt de Boordenwijkstraat het is zeker dat die hier bestaat we moeten er nu vlak langs gaan Ik sprak vragen staat vrij maar…

de honden lusten er geen broot fan dus haut ik het eenfaudich betrabt op formfauten het regent koud en buiten maar binnen staat de kachel aan hoe simpel zegt men woorden…

Krom en ongebruikt loopt de laatste letter over het gekreukte vel de lijntjes zijn er uit zelfs de punt pakt geen ezelsoor meer het hoofd gericht op een schone lei geeft kwetsbaar oud een kleine kans op ongeschonden nieuw taal laat niet na het juiste woord te plaatsen in herinnering en al leest men letters zonder hoofd oud…

het is altijd hem of haar. nu of nooit hier of daar. Ergens of nergens, wij zijn buiten ons zelf van vreugde of verdriet. Het kan vriezen of dooien, wij zijn goed of gek, uitgeblust of opgewonden. Er is niets of altijd wat, wij hebben geld of wij hadden, het is alles of niets, ik ga en pak de fiets.…

wie geeft mij toch die vieren wat is dat voor een figuur als je de inhoud niet begrijpt ligt dan een 4 in jouw natuur ? ik zou zeggen beste vriend lees het morgen nog een keer misschien gaat er 'n lichtje branden en zie je het een beetje meer een gedicht kent dubbelzinnigheden soms heel dubbelzinnig verpakt als ook nu de clou je ontgaat…

dat ik niet mocht vragen er geen ja was geen nee mijn antwoord van geen tel ik wist het wel verscholen achter vlaggen kleurrijk dansend in de wind van hun waarheid dient taal dan niet om elkaar te verstaan een zin te zien waar woorden samen staan…

schrijven begint steeds met een gedachte die de moeite waard is om te blijven bestaan…

ze grijnst hem bevrijdend toe als hij bemoedigend naar haar lacht wanneer ze woorden verhaspelt hij denkt mee als ze vergeefs zoekt naar juiste combinaties verwarring vertelt een eigen verhaal maar hij tovert het hare naar boven en zij heeft hem lief omdat hij de taal leest waarin haar woorden geboren worden…

dode woorden tot leven wekken taal kundige eigen aardig heden laten glanzen in een dodetaalspiegel vierklauwens bijvoorbeeld zo van toepassing in deze tijd…

In de nacht dralen letters langs muren van steden tot woorden zich vormen gedachten zinnen beelden. De straat splitst als t een lantaarn schijnt de i de gracht weerspiegelt j golfjes krabbelen de l. In struiken ritselt een r een merel scharrelt de k de spinnen spannen een o wormen kronkelen de s. Bomen planten zich in a. takken zwaaien…

letters die je opschrijft blijven zinloos tot ze woorden vormen die verhalen van jou…

Hoe gaat het met je? -druk- druk- druk- Dus het gaat héél druk?…

rijg letters wissel woorden allee, alla, allo (bis) allo, alla, allee aferesis ’s nachts palindroom ik ‘t meetsysteem ben ik aan de gang met de echolalie oh wat ben ik bang wat ben ik bang ben ik bang ik bang oh hoe heet hij ook weer allo, allee, alla vooruit ik weet het niet meer voilà…

Soms probeer ik uren het zwijgen na te bootsen Geef ik het denken terug aan mijn verrast verstand Soms probeer ik woorden uit mijn zwijgen te loodsen Voel ik me in het schrijven met de dichters verwant Van poëzie - zo zeggen ze - heb ik niet veel verstand Zo ben ik dan weer terug bij het zwijgen aanbeland…

verloren woorden worden vertrapt door stampvoetende passanten verdwijnen tussen kierend beton opgenomen tussen de smalle openingen vergruizen ze in nietszeggende letters waar ze opnieuw mogen beginnen met de opbouw van een zinvol bestaan voorzichtig pluk ik ze tussen de tegels uit als onkruid, dat ooit verstoten weer mag bloeien als zichzelf…

zwijg zeg ze niet de woorden die ik niet wil horen ze klonken al wel duizend maal in mijn hoofd zwijg laat me even de lucht bespelen de wolken witblazen om de verte te lezen klanken verbannen vergeten spreek nu maar doe het zachtjes met tedere woorden fluister iets liefs dat ik wil horen reik me je zinnen bakens voor nieuwe…

Ik lees jouw woorden Woorden die mij raken Woorden die een gevoel los maken Woorden die ik niet kwijt zal raken Woorden die mijn hart echt raken jouw woorden die zo'n diepe indruk maken Dat je mijn ziel hoort kraken Het zijn jouw woorden die mij echt raken Diep van binnen gevoelens los maken Het zijn jouw woorden die veroorzaken Dat…

voor Gerrit Kouwenaar stoelen van woorden bieden plaats aan vermoeiden in de luwte neergestreken krijgt het zitten zijn beslag we schuiven aan met z'n allen aan tafels van vertier hier wordt straks wellicht een drankje gedronken en luchtig geconverseerd over het één en ander morgen wanneer tafels en stoelen zijn verlaten getuigen…

hoe mijn echtheid blijft bewaard staat vast als stelregel in schrift op mijn tegel ik schrijf ik als ik als ik iets verklaart zo samenvallen voldoet bijzonder waarbij ik in één geval uitzonder ik weet ook heus wel ik ben niet geheel goed snik deze ik-figuur dient gemeden om tweeërlei reden ze lijkt op dwangrijm plus dat niet ik…

:+)= :+)= :+)= :+)= dichten gaat vanzelf mijn grijze cellen bedenken tekst die ontstaat hoofdzaak :+)= :+)= :+)= :+)=…