Alle inzendingen over verdriet

Je zei me dat je zelfs geen vriendschap meer wil, dat het allemaal over is, dat onze liefde gewoon met de vuilnis meegaat. Ik zie nog steeds de beelden van onze grote hartstocht, de romantiek en intensiteit, maar jij gooit dat alles zomaar overboord! Heb je mij dan niet echt bemind? Was het maar een pose voor jou, een invulling? Ben ik erin…

Jouw ogen kijken mij aan ze spreken zonder woorden zijn gevangen in verdriet wanhoop het niet begrijpen ik zie ook het strijden. Geen lach of vreugde alleen de tranen die langzaam langs je wangen glijden, spreken hun eigen taal ze laten zien angst en onzekerheid.…

Alleen in volmaakte stilte in de opgetrokken schemer praat ik zachtjes zittend op jouw graf, 'k heb veel te lang in angst geleefd maar toch ben je altijd voelbaar roepend en vragend aanwezig, maar er is iets, iets ongrijpbaars met vergezichten - zo ver dat dwars door het heden breekt, daarom probeer ik te ontsnappen aan de…

Ze weende zachtjes in het lege bed toen ze dacht aan wat was geschied Hij noemde ‘t alleen een beetje pret hij begreep daarom haar tranen niet Ze weende zachtjes in het lege bed en huiverde nòg van al dat hij deed Hij had gemept wegens haar verzet waarna hij haar op ‘t kussen smeet Ze weende zachtjes in het lege bed daar hij haar gruwelijk…

Je kwam om mij terug uit een ver land, ik rook nog de buitengewone geuren en je passievolle verhalen pakten me in. Een dikke week waren we samen in mijn armoedige flat, die jij met vrouw en macht schoonmaakte. Ja, de erotiek was bij jou verdwenen, een zware depressie verpeste alles wat we zo graag samen wilden. Als dichter en amateur-sjamaan…

Ik was jong en onervaren zag alleen het mooie nooit de gevaren. Leefde mijn leven, maar de tijd ging te snel. strubbelingen kregen de bovenhand Ik werd door angst aangerand. Verwoestend waren de gedachten In het moegetergde hoofd. Er kwamen geen woorden Geen gefluister, geen geschreeuw De ogen waren hun glans kwijt, Ze werden geteisterd…

Het is doodstil in de donkere nacht en ‘t stil wordt door geen verstoord Ik lig in mijn bed en huil heel zacht opdat niemand mijn schreien hoort Het is doodstil onder grauwe lucht die stilte vreet heimwee in mijn hart Niemand ziet dat ik voor mij vlucht en mij verberg achter bergen smart Het is doodstil als het vèr drie slaat die stilte…

Dit is een drama, zuivere parels, geen beschilderde glimstenen, brak water lekt niet uit ogen, vormt zij die wenen, omringt de gevallen speler, een tragedie, bloed, gelogen doch gemeend.…

hij trotseerde bergen en zeeën hij stond voor iedereen overal en altijd klaar, totdat hij door een vluchter werd aangereden nu blijft hij, verlamd, in zijn rolwagen voor eeuwig en altijd de sigaar!…

Er stond bij gindse molen Een linde, zwaar en groot, Die vaak bij 't ommedolen Mij dak en schaduw bood. Veel heb ik in haar lommer Gezongen en gedicht, En drukte me elders kommer, Dáár scheen mij 't leven licht. 'k Ben laatst, toen zorgen kwamen, Naar de oude plek gesneld; Maar ach, mijn hart kromp samen: De linde was geveld. '…

Bijna is het zover dan zijn we niet meer samen Beter..dat wel geen ruzie meer, geen tranen hooguit van gemis... als de spanning er af is komen we vast weer bij elkaar Voor 'n bakje koffie 'n maaltijd of spelletje scrabble Wat ik zeker weet is: dat ik er altijd voor je zal zijn en ik hoop jij ook voor mij Jammer dat het niet werd wat we…

Als storm je hart heeft gebroken raap dan de scherven weer bijeen lijm ze aan elkaar tot een geheel. Barsten zullen nooit helemaal meer helen maar probeer het mooie van het leven te gaan zien. Klim weer omhoog uit het dal kijk naar de regenboog hij zal je leven weer verder gaan kleuren.…

Slechts één kus verwijderd van onze droom ben ik ontsnapt aan verharde grond om je mond te stillen heb ik verslikt en verzwegen slechts één lief verwijderd van de hemel dacht ik met liefde de pijn te doden maar slechts in één adem heeft de dood mijn liefde gepijnigd…

Haar pyjama zag als bloed zo rood een kleur die zij zelf had uitgezocht Op die wijze bedekte zij haar bloot en de strijd die ze zo alleen uitvocht Haar strijd, die ze ’s avonds streed werd door totaal niemand vermoed Nadat zij zich amper had ontkleed kwam het verlangen naar het bloed Haar blik zocht, als vanzelf, zowat naar het gister weer…

Jij angst slangenkuil vol vieze shit kronkelend gif spuitend sissend wreed. Terwijl het duister alles vervaagt en je alsmaar struikelend door het wrede woud verdwaald verdwaast. Je vlucht in een waas vol paniek als je door een slingerende tentakel omlaag wordt getrokken In de stank. De aarde proeft tegelijkertijd slikt klauwt en…

was ik nog maar een kind dan gaf ik er niet om.. maar dit doet zo'n pijn en ik weet niet waarom.…

De deur is open, hij blaast in mijn gezicht de muren omarmen mij de vloer ondersteunt mij het plafond onderdakt mij het gekraak van de vloer ‘ik hou het bijna niet meer’ het plafond is zwanger, hangend naar benee de muren zijn bejaard, ze krimpen een beetje de deur blaast mij in het gezicht, spiksplinternieuw is de deur met een koude grijns…

Wanneer haar tranen gemeten zouden worden, zou er in haar leven, een emmer worden gevuld, echter: de ongeschreide tranen, zijn die stromende beek! Dus als je dat water stromen ziet, denk dan even aan haar stille, ongetoonde verdriet!…

Nooit heb ik je zo gemist, als juist nou, nooit heb ik je meer nodig gehad, dan juist nou. Nooit, nee nooit eerder dacht ik zoveel aan je, als juist nou, juist nou. Nu ik je zo vreselijk nodig heb, ben je er niet meer, en dat, terwijl ik je zo nodig heb, ik mis je zo, juist nou!…

Wat is geluk, soms loop je er gewoon zo aan voorbij niet beseffend hoe fijn het is om gezond te mogen zijn. Tot je wakker wordt geschud het verdriet van een vriendin ziet en beseft wat voor betekenis gezondheid en geluk kan zijn.…

Ze maskeert haar huilbuien, door het kleinsnijden van uien, wil geen mens laten zien, dat tranen van verdriet haar zwak maken misschien?…

met een verse pen schrijf ik dit lied streel de losse letters die ik naar je toe zweef kijk naar je donkere ogen of de sporen paden vormen soms is een woord genoeg om de nacht te troosten soms niet eens alle zinnen om een tel te koesteren al wat ik kan is hopen dat je het wel leest…

Lief klein meisje ik zing voor jou dit wijsje een speciaal liedje met oma's melodietje wij hebben geen tijd gehad om elkaar te leren kennen en ik je als oma heerlijk te verwennen je zal altijd in mijn gedachten zijn ons prinsjes maar oh zo klein.…

Ergens in het eenzaam wachtte zij wellicht tot iemand haar zag zitten Ze weende, niemand houdt van mij niemand laat ik mijn hof omspitten Ergens in het eenzaam schreide zij altijd alleen staan doet immers pijn Iedereen meende, zij is best heel blij innerlijk was zij ‘t huilmeisje klein Ergens in ‘t eenzaam verlangde zij naar een lief die…

laat me verlaat me gelaten rust ik mijn wolken bevolken lucht zonnestralen rijgen verlegen mijn regen wat brengt het einde van de regenboog ?…

Toen jij je luiken open deed en ik recht in je ziel mocht kijken stond ik als genageld. De vrouw in mij was verdwenen. Schoorvoetend vond ik mijn weg in jou langs wegen water en weiden en ‘s avonds toen de luiken zich sloten heb ik in stilte mijn tranen vergoten.…

Hij staat voor de schuifdeuren van verdriet open …dicht ….open … dicht ….open…dicht de tocht is warm, het deert hem niet Vroom en Dreesmann zelf sturen hem niet weg open …dicht ….open … dicht ….open…dicht het ruikt naar ciabatta met parmaham, als lunchbeleg “hoe gaat het?” vraag ik en duw twee euro in zijn hand open …dicht ….open … dicht…

Ik zou jullie allemaal zo graag willen verlossen van jullie eenzaamheid en het intense verlangen naar veiligheid en liefdevolle handelingen, maar ik ben maar een mens en niet de God die wij denken te peilen. Ik drink jullie stille tranen als te sterke drank, kots het uit als lichaamsvreemde materie. Het is ook niet jullie favoriete thema…

Ja, ik heb je tekort gedaan Ja, ik heb gefaald Ja, ik heb gelogen Ja, wederom… Ja, je hebt alle reden om voor jezelf te kiezen Ja, je moet jezelf beschermen Ja, wederom… Ja, ik ben degene die je pijn heeft gedaan Ja, ik heb alle glazen ingegooid Ja, ondraagbare pijn heb ik je aangedaan Ja, berouw komt na de zonde Ja, wederom… Ja, ik…

Zoals een schip steeds verder weg vaart over de grote zee, zo ging jij ook van ons heen op weg naar een ander bestaan. Ver achter de horizon naar het warme licht vol eeuwige vrede, waar geen verdriet of pijn is daar in het hemelse paleis. Als een ster in de nacht zal je warmte en liefde gaan stralen, zal je over ons waken, kracht…