Alle inzendingen over overlijden

In de kringloopshop een beduimeld boek dat zich lui eensklaps in mijn handen vlijt en mij terugvoert naar een kindertijd, een boerderij, mijn broer in de zithoek. Wij lezen, jij bent het die ons stoer leidt, de schipper, leidsman met de grote broek die - het roer stevig in handen - ons kloek voorgaat, de weg wijst in al zijn goedheid. Van…

Morfinepleister net vernieuwd praten heel moeilijk en zacht pijn ebt weg, zwakke stem hoe herinner je je mij, wat had je gedacht op antwoord wordt door hem gewacht stel hem direct gerust jij bent de gastvrijheid in één persoon welkom groot geschreven, altijd feest wat zijn we vaak in jouw atelier geweest fles wijn altijd binnen handbereik…

Met jou in mijn gedachten - V. In die dagen leek je al een eeuwigheid weg Hoe lang al was het niet dat je mijn naam vergeten was en je lichaam het enige dat overbleef Nu lijk je soms heel dichtbij een geur appeltaart met rozijnen of een muziekje pianospel dat door de muren klinkt en een naaidoos vol speldeprikken en lapjes herinnering…

Je krijgt veelal pas de intrinsieke waardering van anderen als anderen van jou de balans kunnen opmaken Jouw definitieve levensbalans direct na je overlijden als de dood nog kakelvers is... Dan wordt het verlies afgeschreven Winst toch.. en mooi meegenomen voor je eeuwigheid!…

De herfst treedt weer toe in mijn belevingswereld ‘t vergankelijke seizoen van jouw trieste dood het doodspapier wordt weer opnieuw gelezen, en tranen wellen uit bron van innerlijke nood een doodsgedicht door jou geschreven over passie, sterven en dagelijks brood de laatste uren van jouw beklemmende leven onze gezamenlijke waarheid…

in jouw lieve gezicht glanst nog altijd liefde gelukkig zijn er foto’s ik laat ze glimlachen en waar je wegkijkt laat ik dromen zweven op de glijbaan ligt de gladde tijd een vaart te nemen versnellend, langs de korte dagen waar ze –pas nog- even stil bleef staan we moeten gaan… maar dralen, als de twijfel spreekt in jouw ogen breekt…

In verbijstering rukt een harde windstoot weg een beminde man…

Toen hij zijn laatste adem uitblies, slaakte hij een zucht van verlichting. (Kwam op het idee n.a.v. de 58-jarige verlamde Tony Nicklinson die geen euhanasie kreeg maar uiteindelijk op een natuurlijke wijze stierf.)…

rosa zo vroeg en wonderbaar ontloken en nu de avond daalt verwelkend voor mijn ogen Naar Alanus ab Insulis: Quae dum primo floret, defloratus flos effloret vespertino senio. http://bit.ly/Rtep6n…

je hand pakte weer de mijne dat deed je elke keer vast wilde je me houden en toen kon je dat niet meer ineens kwam het besef dat je snel weg zou gaan want altijd, altijd eerder kon ik van je hand op aan dat kostte me veel tranen mijn stoere, lieve man die altijd aan mijn zij stond en dat niet langer kan dus pakte ik jouw hand vast…

De dood is niet exclusief maar inclusief het leven en voor een gedeelte in 'leven' te vervangen Doneer dus!…

Begraaf mij maar onder een oude boom het allerliefst een eeuwenoude eik Maak een precies passend diep gat wentel mijn dode lichaam in doeken gemaakt van vers geschoren schapenwol en vertrouw me zo toe aan de aarde Zo natuurlijk mogelijk wil ik mijn lijk in de natuur laten begraven Dan zal mijn geest natuurlijk aardig en vol hemels vertrouwen…

De dood zat op de railing, daar stuurde ik hem af, ik had de dood niet gevraagd, of dat ie me al graag zag, de dood zat op de railing, een spoortje liet het na, een zuchtje een klein windje en ik, ik keek ernaar. De dood zat op de railing, op die van het balkon, maar omdat ik hem wegstuurde, wist ik dat ik meer kon, dan alleen…

Al, wat ik achterliet, het verstierf met eb en vloed, van de zee. Al, wat mocht bestaan van mij het verging, nadat ik op aarde mocht staan.…

Vader verzucht, in wolkendek gelegen, hoe zijn kinderen al jaren zijn huis niet konden vinden, terwijl hij vol van vluchtige irritatie een schouwspel van treurnis, met zijn zonen een-na-een op de voorste rij, gadeslaat. Nu is het te laat.…

Tussen bergen, in dalen In haar pure natuur Is het een tijd dwalen Met het uitzicht overstuur Met richtingaanwijzer Tom-Tom in het hart Reist ons levensverhaal Door een landschap van smart We rijden onze circuits Het lange eind van herinneringen Alles wat we hebben afgelegd In tranen te bezingen Totdat ineens tussen de bergen Daar…

er ligt een dood vogeltje bij de waterzuil ik denk dat het één van de merels is uit het nestje in de druif raar vergaan het skeletje zie je maar het kopje is nog vrijwel in takt er ligt een dood vogeltje bij de waterzuil morgen ga ik in de tuin werken…

alles laten wij achter het spreken, het luisteren, het lichaam ongenezen een vleugelslag, losgelaten in het zonlicht dubbel zo lief nu jij nog een keer langs onze wangen streelde zonder bezit * 'bidden is onderdak zoeken' vertelt een stem wij wonen voortaan in jouw schaterlach . voor C.…

mijn opa's heb ik nooit gekend en het doodsgezicht van mijn oma in de grauwe bedstee is nooit heengegaan wanneer lopen we langs het afscheid; de slaap die blijft als een roos op een steen gebeiteld het noodlot al in kinderhanden die nog geen zwaarte kennen, zoals het morgenlicht dat in alle eenvoud een schaduw tekent de dood wordt een…

Nog maar kort Geleden is het Dat ik een vers Voor jullie schreef De pijn daalt neer Was opgedragen aan Jullie, vrienden van Mij in de Open Hof Een luttel aantal Dagen later nog maar Hangt de foto van jullie In Memoriam boven de schouw In de woonkamer van de pastorie - Herkenbaar jullie uitdrukking Nog maar zo kort geleê…

nu jij er niet meer bent en alles plots lijkt stil te staan je adem en de tijd het kind van glas dat je in feite altijd al was gebroken, weggegaan af en toe nog aai je vluchtig mijn gedachten en fluister je mijn naam zie ik de scherven weer terug aan elkaar anders dan vroeger wieg ik je nog strijk ik met zachte vingers door je haar vervaagt…

ik wil heus nog wel dansen maar ik kan het niet dit huis heeft geen bodem meer de toetsen van de piano zijn vastgeroest jij nam de muziek met je mee toen jij vertrok werden de ramen gaten waarin de storm vrij spel speelt nu zijn er geen seizoenen meer ik wil heus nog wel dansen maar het kan niet meer…

Huil niet om mij Maar vier mijn leven Huil niet om wat ontnomen is Maar lach om wat ik heb gegeven Mijn leven was rijk Had van alles precies genoeg gezonde gelukkige kinderen Met een heerlijk leven voor de boeg alles komt goed ook deze tranen zullen drogen En kijken jullie lachend naar dat sterretje in den hoge…

Eens was ze top nu was ze op Haar lichaam versleten haar geest onbegrepen haar leven gedaan nu wilde ze gaan Haar dochter doortastend medisch circus ontmaskerd toeters & bellen d'r af hoera ze mag, ma je mag Dag lief kind, je bent top ik kus, streel je, ik stop dag lieve, lieve mama ga maar lieve lieve ma! --------------------…

(Kopland & Komrij) Twee dichters van stand Voorgoed op hun voet- stuk Hun mooie woorden gevat in band Mannen met hersens Een goed gevoel voor taal Dichtkunst dus van de bovenste plank Twee wijze en ou- dere mannen. Nes- tors Impliceren een waardig afscheid Wolken van muze Stuim'lende lyriek Dwaal Keer op keer, sluimer…

Het zijn de dagen, die ik pluk en zo geniet ik levenslang. Voor 't einde ben ik geenszins bang: ik maak me om de dood niet druk. Die kan voor mij geen pret bederven. Onsterflijk zal de dood me maken, als al m'n lichaamsfuncties staken, want na m'n dood kan 'k niet meer sterven. Dan ben ik dood en dat is dat. Perfecte rust wordt mij…

een dichter dichtbij de ziel bemiddelde met vragende poëtische woorden ook al had hij weet van het wiel 't leven vertelde hem dat een zuiver antwoord nooit beviel in de werkelijkheid die niet aan ons behoord'…

Waar ‘t teder licht vredig schijnt en geluiden aan mij voorbij gaan Kom ik weer langzaam overeind kan ik weer op eigen benen staan Waar ik zwelgen kan in het licht en ‘t dromen lange vergeten ben Zie ik je eeuwige schoon gezicht zie ik dat ik jou van vroeger ken Waar er stilte rust in eeuwigheid en waar ‘t serene wordt gehoord Daar woont…

het moet bij mijn geboorte al begonnen zijn zo dacht hij soms het zachte schreien en het gemis om wat niet kon worden uitgesproken vertrouwelijk en toch zo vreemd in die kerker van onmacht dicht bij haar in de magische sfeer van intimiteit wilde iets in hem zich bevrijden met moeite onderdrukte hij zijn tranen haar dood verbreekt voorgoed…

Jij zal er altijd zijn, papa Je zal er altijd zijn In alles wat mij is zo na Zelfs in mijn levenspijn ‘k zie jou in alles, overal Jouw werelds pad, in het heelal In ieder, ver en mij nabij Maar overduidelijk diep in mij Jouw einde dat geen einde is maar slechts een nieuw begin jouw passie die vermogend is die geeft me levenszin maar…