Netgedichten

netgedicht (nr. 47.282):

Lieve oma

Jouw schaduw
hangt over alle meubels:
het kastje dat je achterliet
staat vol met snuisterijen
daar achter in de hoek.

De klok
ooit nog de trots van oma
tikt verder hier de uren
vergroten steeds de afstand
tot wat je achterliet.

Het huis
de muren vol verhalen
vult zich met nieuwe bloemen
van hen die jij nooit zag.

Het erf
eens zo verstild verlaten
begint opnieuw te praten
en springt van tussen oud
een nieuwe toekomst in.