1590 resultaten.
op een geschrift
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
498 Laat ons weer een woord gebruiken
of rijm, of taal, of metrum,
of laat ons denken, dat wij schrijven
dat wij zijn, dat wij doen
Kijk weer in de ogen
van je duister spiegelbeeld,
en verkracht de schoonheid
van haar onontslotenheid
Ja we zien die letters krullen,
brullen als een houtvuur
Laten we hopen dat het uitbrand
en de as op de…
je fonkelt in het glas
netgedicht
3.5 met 10 stemmen
1.181 ik drink je als
je fonkelt in het glas
door zon gerijpt
in warme handen
je komt later pas
heel sterk bij me binnen
ik zag je als
een lentebloem
we groeiden samen op
doorliepen liefdevol
de lange warme dagen
tot aan het oogstseizoen
ik plukte niet
je gaf me alle kleuren
we mochten samen geuren
in het bestuiven van elkaar
er fonkelt…
de wereld is je vlinder
netgedicht
3.1 met 8 stemmen
1.111 je loopt met vleugels
en je lacht
de wereld is je vlinder
die vliegt
in al zijn kleurenpracht
je voeten zijn wel
zwaarder dan je dacht
je zet ze
niet verkeerd
maar recht vooruit
toch voelt het stroever
het dansen is eruit
soms ga je onderuit over
de drempels van vroeger
ik reik je de hand
laat je weer vliegen
ontplooi je maar, er…
origami
hartenkreet
3.4 met 20 stemmen
797 Ik ken een man die met zijn hart
de mooiste dingen maakt van papier
Een roos voor de vrouw die hem verwart
of een puntmuts als hij huilt van plezier
Een parapluutje als hij huilt als een kind
Een bedje dat tegen stormen is bestand
Een molentje dat danst in de wind
of een bootje dat golft door het land
Soms maakt hij vreemde prop-art…
de vlucht van duizend rozen
netgedicht
4.1 met 9 stemmen
840 ze keken al mijn kleuren grauw
de lucht droeg minder vluchten
de wind verkoelde snel tot kou
er was geen zon in spiegeling
donker rimpelden de poelen
ik had er ook geen zin meer in
maar in jouw hand
bloei ik weer op en
schoon het vuil van vleugels
je kijkt me aan
en fluistert zacht
dit kan niet door de beugels
ik schaam me en
het…
oogst de zomer haar kind
netgedicht
2.7 met 3 stemmen
631 sluit maar je poriën
verhard snel je bast
laat je bladeren gelen
zet je wortels vlug vast
want in een herfstige
wind oogst de zomer
haar kind in de val
van de tamme kastanje
nachten gaan lengen
kou voelt naar vorst
die de ochtend versiert
met haar ijzige franje
is jouw hart nog open
in een nazomerse gloed
het roodkoper van herfst…
kroondomein
netgedicht
3.6 met 13 stemmen
1.067 hij ziet in haar het onbeschreven blad
en laat de regels vrij en vloeiend rijmen
door vingertop beheerste woordenschat
graveert in haar zijn warme hartsgeheimen…
ik lila me in slaapgewaad
netgedicht
3.4 met 5 stemmen
823 ik slaap met
rood en goud
de zon is al zo oud
maar ik ben jong en kan
haar licht niet missen
ik lila me in slaapgewaad
voordat ze me verlaat
en lamp de kleuren vast
in mijn boudoir ce coir
laat de nacht maar gissen
die zwart de randen
van satijn waarin mijn zijn
zich heftig weert omdat gevoel
zich graag naar buiten keert
op het vingerlichte…
jij bent de Eva
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
730 zon speelt door
je haar en licht het
op in warme tinten
het lang gevlochten
in een staart opgebonden
met zeeblauwe linten
ogen raken aan
mijn strand je hand vrijt
branding langs het zand
lippen nodigen me uit
je mond is lente en je stem
zingt het hoogzomerse geluid
ik duik in oceanendiep
laat me in jou verdrinken
jij bent…
Dichtmethode
hartenkreet
3.9 met 15 stemmen
822 Als ie nog eens wat te zeggen voelt
blaast ie de woorden in een plastic zak
die hij voorzichtig onder een stolp ledigt.
Onder de stolp van het H.-Hartbeeld
op de schoorsteenmantel
van zijn grootmoeders huis
zweven de woorden in het luchtledige.
Urenlang kijkt ie ernaar
en het maakt hem intens gelukkig
wanneer er toevallig zinnen voorbijzweven…
GEDREVEN
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
576 De dichter is in wezen een profeet
Predikend in zwart-wit, geuren en kleuren
Hij weet terneer te drukken, op te beuren
Zijn hosti- eekhoornbrood; een soort boleet
Zijn pil, à la Drion- een vliegenzwam
Voor als de golf van snik hem overspoelt
Als niemand weet waarop de dichter doelt
Hij brullend leeuw is of mak als een lam
Zodra hij proestend…
ik speel met vlaagjes wind
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
752 ik speel met
vlaagjes wind
en draai in lucht
mijn hoosspiralen
met warme
lucht schrijf ik
in zand mijn kleine
droomverhalen
het overzicht
vlecht ik van
schaduw en het
licht van zonnestralen
ik vlij de sprookjes
op de laatste zuchten
voor de wind gaat rusten
en de avond ze komt halen
lees ze als je kunt
in het nazomerschemeren…
HET GEHEIME IK
netgedicht
1.7 met 3 stemmen
588 In hem nu om zijn kern een aardkorstmuur
In een verborgen ruimte een speldenknop
Waarin de vreugde in een notendop
Beschermd wordt tegen verre vriend en buur
Hier ligt wat anderen maar wat graag tonen
Het kamertje waarin de schrijnkast staat
Dat dit, eenmaal publiek, door de afvoer gaat
Is hun besluit, hij wil er blijven wonen
Zoals een…
Sonnet op het Sonnet
poëzie
3.2 met 27 stemmen
2.857 Geverfde pop, met rinkelen omhangen,
Gebulte jonkvrouw in uw staal' korset,
Lamzaligste aller vormen, stijf Sonnet!
Wat rijmziek mispunt deed u 't licht erlangen?
Te klein om één goed denkbeeld op te vangen,
Voor epigram te groot en te koket,
Vooraf geknipt, koepletje voor koeplet,
Kroopt ge onverdiend in onze minnezangen.
Neen…
Ze bedoelt het positief
netgedicht
3.6 met 11 stemmen
584 Laat precies een snuifje zout op een open wondje vallen
glimlacht als ik mijn gezicht van pijn even maar vertrekt
Tikt me badinerend, gekscherend op de ene, andere wang
zou willen knijpen maar bedoelt wees maar niet bang
Ze wil het beste uit mij halen, vergelijkt me vaak
met al die dode kunstenaars die het net niet haalden
en bleven steken in…
Stemmen 1. Uit de bundel: Zandloper
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
548 In mijn catacombe-stem
in de echo
van hoog naar laag
en andersom
A singer I am not
Kon ik zingen
zonder muziek en taal
in het oor van God
een speld laten vallen.…
sist nog haar venijnen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
528 randen bijten
zich in blauw als
tanden van het magma
zwavel voert je naar
de hel in een geest-
verruimend lachmaar
het lijf van Gaia
is gestold maar sist
nog haar venijnen
je voelt het kloppen
van haar hart weet je
dicht bij haar geheimen
ze pulseert geen bloed
haar huid is warm en broos
de weeën komen woordeloos
ontvang haar…
vul haar als beminde
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
462 ik laat me drijven
op de wind
hoor in de verte
kerkklokken luiden
beneden speelt een kind
zijn spel lijkt
doelloos maar
hij lacht plezier
zijn oog en handen
vinden hun vertier
ik zoek de schaduw
van mijn vroeger leven
speur naar kleur in
de herkenningspunten
die rotsen kunnen geven
land in de geborgenheid
van Gaia's schoot…
in het loverse gefluister
netgedicht
3.8 met 5 stemmen
496 de ochtendwind is licht
ontduikt langzaam het duister
een mistbank zetelt zacht
in het loverse gefluister
de zon priemt zich een weg
dwingt nevels spoorslags
te verdwijnen laat de dag
in vol ornaat verschijnen
in blauw straalt zij
haar warmte op het land
de witte huid verbrandt
zal schaduw moeten zoeken
te laat voor vele voeten…
Onzinnig
hartenkreet
4.8 met 16 stemmen
842 De zinnen van een schrijver
zijn al voor de geboorte dood
ze worden enkel kleiner
en minder devoot
De zinnen van een schrijver
zijn immer onbevredigd
het is
hoe hij vooruit kijkt
en zijn schamele geest ledigt
De zinnen van een schrijver
zijn altijd onbeschreven
het papier is witter dan wit
de tragiek van zijn leven
Een zinloze schrijver…
ze raakten hemelpuntig
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
550 in Cheops zag ik jou
stenen wentelden in bloed
bedolven hakkers zonder moed
werden sfinxs gericht in regio's
in hun mortale odes aan de farao's
jij was erbij
ik vond je in eonentijd
ze raakten hemelpuntig
de slaven vloekten meer dan hel
menslevens waren niet in tel
gebalsemd en gewikkeld
in de lagen van die tijd
geschenken kenden…
parelt woorden
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
696 ik raakte je
een rots waarin de tijd
gebroken was
je gezicht weerbarstig
in het licht dat steen al
eeuwenlang gekoesterd had
je lijf pas opgestaan
nog rankend uit het paradijs
ogen die maar net
hun schepping zijn ontloken
lippen die nog nooit
een woord hebben gesproken
je stem verlost
ons uit stilzwijgen
parelt woorden die
ik niet…
het zijn valse goden
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
515 ik heb je lief
en jaag de duivels weg
die van je houden
laat ze de waarheid op de
bijbel zweren die ontrouwen
het zijn valse goden
met geschenken die je
doen denken aan liefde
die je warmen met ogen
je een gouden toekomst beloven
je zwaait sluiers en
onthult voor wie wil kijken
er is niemand om te vergelijken
vrienden heb je al genoeg…
de dichter(2)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
523 Jij snijdt een stukje
uit je zachte kern.
Schept er zinnen
mee met een ziel.
Geen mens weet
Waarom.
Laat staan jijzelf
Jij ademt kleuren
en geuren
in je longen
van papier.
Een nieuwe
planeet die
als een komeet
op ons inslaat.…
Van het begin tot en met het eind
hartenkreet
3.3 met 3 stemmen
795 Van het begin tot het eind
Sleep je me mee
In de zoektocht naar jezelf
In de geschiedenis van Argentinië
Alles voel ik met je mee
Woede verdriet pijn en liefde
Ik herken de plaatsen
Buenos Aires, Plaza de Mayo, Punte del Este
In gedachten loop ik naast je
Woedend op de militairen
Ik kan niet van je loskomen
En dan, veel te snel ben…
stilte predikt onvermogen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
713 het spelden prikken is voorbij
geen woord valt onvertogen
het was genoeg voor allebei
stilte predikt nu ons onvermogen
de paden kruisten
in een langgezocht ontmoeten
herkenning huisde in een
woordenloos begroeten
we overbrugden de
ravijnen die ons scheiden
zuchtten om de pijn die
de eeuwen ons deed lijden
geschapen als een paar…
hommage aan Laurens W.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
431 Woorden vouwt hij open
tot de juiste betekenis
en past dan alles
in elkaar tot een zin
die zinnen zijn zijn plasticine
hij schept werelden
aan de lopende band
in papieren scheepjes
vaart zijn gevoel nader
en zet ons in traan en vlam
niet alleen met woorden
is hij groot
maar ook van hart…
Schijn bedriegt
hartenkreet
2.2 met 4 stemmen
506 Er liep een man op een verharde weg.
Hij liep daar snel en overdacht zijn leven.
Hij zag het als een pasgeknipte heg;
steeds recht en mooi. Daar liep hij, 't hoofd geheven.
Er liep een man op een heel oude weg.
Hij liep daar traag, 't verleden in zijn ogen.
Hij zag het als een wildgegroeide heg;
verkeerd en slecht. Daar liep hij, 't hoofd…
ik distel je met handen
netgedicht
3.8 met 15 stemmen
616 ik heb altijd de kant gezocht om
de mooiste bloemen te ontlopen
groeide met hun bloeien op
al heb ik ze nooit willen kopen
ik zocht prikkers
vreemde vogels aan de rand
hun onkruid tierde welig, ze
staken me hun stekels in de hand
ik heb de steen geraapt
die jouw eeuwen lag te baren
generaties zijn voorbij gegaan
omdat ze je niet konden…
ik heuvel venus
netgedicht
4.1 met 7 stemmen
586 ik beeldhouw je,
weerbarstig blok graniet
je grote lijnen heb ik al
details nog even niet
ik splijt wat
nog verbonden is
volg aders van onstaan
zoek wat niet ontgonnen is
ik modelleer je
naar mijn hand in
strakke jonge vormen
je gezicht oogt al markant
je tepels spitsen
vingers kunnen ze niet ronden
borsten lichtjes aangezet zijn…