Netgedichten

netgedicht (nr. 5.158):

het zijn valse goden

ik heb je lief
en jaag de duivels weg
die van je houden
laat ze de waarheid op de
bijbel zweren die ontrouwen

het zijn valse goden
met geschenken die je
doen denken aan liefde
die je warmen met ogen
je een gouden toekomst beloven

je zwaait sluiers en
onthult voor wie wil kijken
er is niemand om te vergelijken
vrienden heb je al genoeg gezien
mag ik je minnaar zijn misschien

ik heb je godvergeten lief
kom eindelijk in mijn armen
de hel van jou zal ons verwarmen
we stichten hier ons paradijs
de wereld maakt zijn eigen reis