Alle inzendingen over oorlog

april 2004 het ging er vrolijk aan toe: vogeltjes- kermis op zijn Falludja's. foto's voor het thuisfront. goedlachse cipiers in een on- bewaakt ogenblik als met een ganzenveer aangestreken. hoe het licht zich naar hun duistere praktijken plooide, naakte mannen op een hoopje geworpen, elkaar opwreven, besprongen. wie die eerste les in democratie…

Zij vreest de leegte van de straat En de belegering der muren Is bang voor het verholen vuren Van een trefzekere soldaat Zij proeft de volte van het kwaad Want in die zwaar bezochte uren Groeide haar vriendschap voor de buren Naar een ontluisterende haat Wanneer de wapens zijn verstomd En hoop weer tikt aan alle ruiten Gaat zij nog elke…

In hun ogen zag zij wanhoop En hoewel zijzelf op instorten stond In haar ogen zagen zij hoop Op een betere morgen Misschien niet zoals gisteren Maar misschien met minder zorgen Zij vertrouwden op haar Een last die zij nog net dragen kon Het was zo ontzettend zwaar Om te zeggen dat het goedkwam Terwijl zij als enige besefte Daar was…

De vrouw bedrijft de liefde om zestien uur dertig. Maar tevergeefs ga je op zoek naar de aard van haar reumatische aandoeningen, de schaduw van haar verdriet. Wat een leven, mompel ik, terwijl ik mijn koffie drink voor het venster dat de winden en de stormen weerspiegelt. En dan, zeg ik: foert, dan maar! We eten, we stoppen met ontwaken…

Met de kale vlakte vol kranen en kuilen in het hart van de stad heeft men grootse plannen. Het Paleis komt terug met zijn doden, hun dromen, verleden en toekomst, levensgroot en in kleur. Wat bleef van de oorlog: massieve uniformen op een oud bleek journaal- het vergeten verhaal van een verre historie die nooit is geweest.…

een koning machtig en rijk regerend over het gouden koninkrijk zijn troon saffier de muren van diamant zijn dienaren mooi, sterk, elegant zij bewoonden onbekende planeten bezaten een kennis waar wij niets meer van weten zij dienden hun koning met vleugelen van vuur niet gebonden aan tijd of duur een opstand brak uit in het vrederijk…

Hier ging de laatste trein vertrek Westerbork. Waarheen? Niemand wist het ontgoocheld ontluisterd als mens samengepakt als vee. De bomen zagen het maar zwegen mensen zwegen niemand protesteerde, op een enkeling na, maar die werden ook snel tot zwijgen gebracht. Hier liggen duizenden voetstappen van doodsbange mensen. Luister…

Het jonge kind met blonde krullen de ogen helder, hemelsblauw is een oud mens geworden met doffe ogen, de haren grauw De poppen zijn verruild voor kogels met de tranen komt het bloed voor huizen zijn er de ruïnes en niemand ziet wat het met haar doet Van warme familie naar de wezen in de puinhoop van donderende brullen hoor je haar zachtjes…

de stilte van de dagen die we herdenken op vier mei zij die vielen, zij zijn dood het tekent ook de angst angst voor wat nog komen gaat zie de haat en nijd om je heen lees de kranten, kijk op straat is er nog geloof in leven leven met normen, leven met waarden het zijn zo van die dingen om even bij stil te staan angst voor wat de toekomst…

Traag beweegt de kleine groep vooruit. Traag ook golven de bronzen klanken van de kerkklok op het heldere lenteconcert van de vogels. De lage zon doet het jonge groen van d’ oude linden oplichten. In het onregelmatig geroffel van de voetstappen hoor ik de zware soldatentred van weleer. Bloemen bij het monument, bloemen bij de graven. De…

Traag beweegt de kleine groep vooruit. Traag ook golven de bronzen klanken van de kerkklok op het heldere lenteconcert van de vogels. De lage zon doet het jonge groen van d’ oude linden oplichten. In het onregelmatig geroffel van de voetstappen hoor ik de zware soldatentred van weleer. Bloemen bij het monument, bloemen bij de graven. De…

de vlag halfstok twee minuten stilte op de klok: van het Wilhelmus klinkt de eerste toon vandaag kwam ik een Duitser tegen met zijn Hollandse vriendin een heel gewone jongen uit een Duits gezin een goede vriend en compagnon van mijn gewone Nederlandse zoon wat weten zij van de jaren 40-45 wat hebben zij ervan kunnen en willen horen behalve…

de vlag halfstok 2 minuten stilte op de klok: van het Wilhelmus klinkt de eerste toon vandaag kwam ik een Duitser tegen met zijn Hollandse vriendin een heel gewone jongen uit een Duits gezin een goede vriend en compagnon van mijn gewone Nederlandse zoon wat weten zij van de jaren 40-45 wat hebben zij ervan kunnen en willen horen behalve…

Pas als de zon onder gaat begint er iets te leven armpjes en beentjes gaan toch is dat slechts voor even de maan en sterren lijken lief maar het zoeklicht is wel hard want het heeft je zo gepakt ongewassen, en je haartjes verward fluisterend krijs je om eten dat wat je wilt en er niet is angst in alle ogen die je ziet je weet niet, maar…

Ik hoor de laarzen stampen ik proef het immens verdriet ik zie de holle ogen ook al was ik er niet Ik ruik de lucht van lijken ik voel de wanhoop en pijn ik lees angst in gebaren ook al kon ik er niet zijn Ik hoor de treinen rijden ik proef de onzekerheid ik zie de mensenmassa ook al was het voor mijn tijd Ik ruik de lucht van bommen…

weer loop ik op het maagdelijk groen de dodenakkers bloeien verliezen in roodwit hun bloem op de uitgestrekte velden ze glooien in de ochtendzon de naam op marmeren stenen gebeiteld is hun laatste woord niemand weet meer van de moord op deze vaderlandse helden in het fluisteren van de wind hoor ik vaag nog de sirenes angst en pijn zijn…

Hier ging de laatste trein vertrek Westerbork. Waarheen? Niemand wist het ontgoocheld ontluisterd als mens samengepakt als vee. De bomen zagen het maar zwegen mensen zwegen niemand protesteerde, op een enkeling na, maar die werden ook snel tot zwijgen gebracht. Hier liggen duizenden voetstappen van doodsbange mensen. Luister…

Haar schoentjes zijn in stof gesluierd het eens blauwe rokje vaal verkleurd d’r versleten witte bloesje smoezelig en haar vermoeid gezichtje groezelig als ze schaduwstil komt aan gekuierd haar kinderogen verdrinken in pijn maar dapper trekt ze ‘m aan z'n jas vraagt de stoere soldaat met klem en wanhopig gebroken fluisterstem: weet u waar…

Help me nou. Ik ben zo bang. Laat me niet achter, in deze duisternis De mensen buiten lijken zo kwaad Er is alleen ik, en alles dat ik mis. Help me nou, ik schreeuw om hulp. Omarm me even in jouw wereld vol genegenheid Ik wil zo graag wat van jouw liefde proeven Want de mijne ben ik kwijt Help me nou, ik smeek jouw aandacht Laat me niet…

Een kind van deze wereld een kind dat schreeuwt om aandacht een kind verloren en alleen een kind dat naar liefde smacht. Een kind in oorlog een kind als soldaat een kind zonder liefde opgegroeid een kind dat ten onder gaat. Een kind dat geen kind mag zijn een kind dat moet overwinnen een kind zonder waardig bestaan het kind zijn moet…

Laarzen klakken naderbij ineengedoken hand in hand de kindjes van en met de ster gezwollen voetjes talhout mager bekendheid met een lot zo hard verlossing door verradershand hun God, een God van smart?…

Ik sta met lege handen als een crimineel aan de kant vastgeketend aan de muren met heel mijn verstand Sergeant en als u bent uitgepraat vol haat marcheer ik met een bek vol tanden volledig uit de maat…

'k Mag mezelf helaas niet prijzen als muziek-deskundig man 'k Ben een vriend van schone wijzen maar ik weet er niet veel van. 't Muzikale A.B.C. is, dunkt mij, dat men aangedaan dweept met wolfgang Amadeus en Johann Sebastiaan dat men spreekt van madrigalen, symfonieën, opera's wet van fluiten en cymbalen, harpen en harmonica's Maar…

Alweer gedroomd van wittebrood met ham De honger maakt de wildste dieren tam Maar Holland is door niets kapot te krijgen 'k wou dat er 'n postpakket met bruine bonen kwam…

het heelal in jouw hoofd is de bron van mijn gedachten oneindigheid in denken beëindiging van leven stuurt rusteloosheid naar waanzin…

Span prikkeldraad en dreig met bajonetten en leg ons als sardines in een hong verdor ons hart, sla boeien om de tong onthoudt ons vitaminen, vlees en vetten plunder mijn huis die reeds mijn land bezetten ontruk mij aan mijn kinderen, mijn vrouw beloon verraders en bestraf de trouw Maar stuur in godsnaam eens wat sigaretten…

Oorlog Door racisme Blank tegen zwart Er vallen veel doden Angst…

Jouw stem fluistert in het duister zegt mij altijd hopend weer gedag, maar in glinsterende ogen echoot onze afscheidslach…

Terwijl twee legers onverschrokken elkanderwaarts ten strijde trokken, gebood hun God: 'Pakt snel uw biezen; een oorlog doet u slechts verliezen!' De generaals, geïrriteerd, bevalen geenszins rechtsomkeert, doch riepen: 'God, wat denkt u wel? 't Gaat niet om 't winnen, maar om 't spel!'…

Kogels verscheuren, Granaten maken kuilen. Bloed doet aarde kleuren, Zij kunnen alleen maar huilen. Gaat het om olie, Gaat het om macht. Overdag snipers, Bommen in de nacht. Boodschappen zijn op, Buiten moet je rennen. Spelen kunnen ze niet, Zullen zij ooit vrede kennen. Zij leren niets meer bij, De school is al lang dicht.…