Alle inzendingen over reizen

Lees een gedicht, desnoods van mij. Schrijf zomerbrieven. Evenaar De poolnacht van een schone lei. Niet, niet doen. Voel je knoken, doe wat je wilt - ik doe het ook. Verwijder dagelijkse smeerboel. Niet, niet doen. Maak je op voor de grote trek. Doe je te goed aan het nieuwe jaar. ----------…

Net heb ik zeilen gehesen met bloedend hart heb ik afgezien van de nachtvangers en ik weet nu dat diepte niet kan komen dat vaart niet kan komen als ik niet raaf vrouw in mijn lichaam krassend verlos. Net zag ik dat je de raafman bent en ik geef je koosnamen en je bent mijn lijk we liggen al zo lang in duisternissen dat boeglicht ons bijna…

Vreemden ontmoeten: gesprokkelde klanken taal – verwarmen ons hart.…

Terwijl ik mijn ochtendblad openvouw gaat een jonge vrouw met een jonge takshond tegenover mij zitten het dier reist voor het eerst, is nerveus, scheurt snel mijn krant aan snippers, klimt op het klaptafeltje, bijt in mijn hand, bijt in mijn pakje sigaretten, en legt zo de basis voor een gesprek over dieren (die van lieverlee mensen…

Zoet vrouwtje, wier gebed gebod is over mij, Verwacht gij nog in dicht hoe 't afgelopen zij Met mijn uitheemse reis? Ik zal z' in 't kort vertellen. Zo heb ik omgezwierd met mijn drie jonggezellen: Ter Goud' heb ik vernacht en in ons Monnikland, En op mijn Zuilichem, en aan de overkant Ten Bosch en t' Eindhoven, te Bree, te Maastricht…

De reis van vertrek naar bestemming eindigt waar we nu zijn. De tocht van gisteren naar morgen eindigt in dit moment. Wij zijn toevalligheden die bedoelingen werden. We zijn mogelijkheden die veranderingen zijn. Sommigen veranderden in mens. Velen werden slimme ratten. Massa's werden grijze muis. Van nature zijn mensen éénzaam.…

wat trek je uit de kast om naar de maan te gaan? een helderwit astronautenpak met coating dan maar? als het grijze maangruis aan je kleeft als je in die rulle bodem boort een maanlanding is hartstikke moeilijk bijna niet te doen overigens vlieg over wit pakijs en blauw zeewater terug naar huis doe alles nu maar…

GEBEDENRATEL De reiziger wil zich herinneren de droge kale lijn van de horizon waarop de plekken waren waarmee hij verwant kan zijn Hij ziet het land weerspiegeld op de wolken, terwijl de trein traag kronkelend bergen bedwingt de wind 'n onbestaanbaar lied zingt Hij houdt niet op met verlangen naar verlies en missen, opdat zij altijd…

verwondering over de koeien aan de kust druk in de weer met de productie van zilte boter geven ze gehoor aan de wens van de boer tenminste zo vul ik dat voor mezelf in…

geef de dichter een stukje strand en hij zal met welhaast passionele drang mooie woorden schrijven in het zand…

Achter de deuren stelt zich de wet die hem aan mij bindt, maar achter het behang wacht wat blijft als ik wegga: hij hoort mijn stilte als een vonnis aan, langs mijn wang verglijden zijn handen als rimpels op stilstaand water: nooit blijf ik lang de zinkende stenen staan als avondkoffers gepakt in de gang. ---------------------…

Berlijn Ik heb iets bijna schoons aanschouwd Hier waar de jacht der oppervlakkigheid Al schone dingen veil voor goud Bezitten wil, en dus ontwijdt– Ik heb iets bijna schoons aanschouwd: In het verkeerdoorgonsde park Terzij van zijn asfalten wegen, Als in een straat een ingebouwde kerk, Vond ik een rozentuin gelegen: Daar in doorzonde bloemenwolk…

met je voeten in inktzwarte kraters en je hoofd tussen sterren wringt de tijd een diepe barst hoe lang blijven voeten in een gif-zwarte mengkom staan hunkeren harten naar lonkende dieptes van het heelal leg hart en ziel op de sterrenkaart neem de stipjes over luister met volharding voel hoe je in de tijd verdwijnt…

De verre wind, die over de aarde ruist, Het smachtend ritslen fluisterend door de blaren Die van geen zwijgen weten of bedaren, Daar ene ziel, begerend, in hen huist,- Hoe wordt dit één op ééns met wat er huist, Diep in mijn ziel: begeerte om op te varen, De vlakten ver, verschieten te overstaren Tot waar dit land de luide zee ombruist.…

het neerzetten van een achteloze voet in een andere richting, daar begint het mee, gevolgd door het voorbijzetten van de tweede (vleeszool in bestoven schoen), de volgende stappen en stappen; arm in de lucht, hier zwaait wat ginds werd opgeworpen en verderop zal worden opgevangen ('pakken wat je pakken kan'); gezwind ben je op weg gegaan,…

in de voetsporen van Romeinen snoepend van een druiventros sluip ik met haar langs onpeilbare dieptes waar ik nog een salamander spot bestijgen we de steile trappen die tot aan de hemel reiken om van grote hoogte weer een gekleurde schat te zien alsof God zelf zijn dobbelstenen had laten vallen her en der tussen puntige rotsen om daarna…

In Zuid-Amerika Kan ik best het één en ander Verwachten, onverwacht, waar of niet? Onder mijn raam op de tweede verdieping Zelf had ik kamer twee-twee-één Hoorde ik plots'ling Mary ''t Was aan de Costa-del-Sol, tingelingeling' Servaes (Mag zij nog een keer...?) De helaas overleden Zangeres zonder Naam Gister telefoon van mijn geliefde…

In het Noord-Noord-Oosten Van de Verenigde Staten Ligt het stadje LABRADORCITY Met een grondsnelheid van ruim 850 mijl p/u Op 12 km hoogte tussen de 50 en 70 graden vorst Schema: N.Y., Philadelphia, Baltimore Washington Vervolgens over de Appalachen Met overstap in Atlanta Santiago op netvlies Reeds in gedachten…

Subtitel: Ik reis alleen Als het goed is met mijn lieve partner volgend jaar niet meer; wij gaan samen en zij beslist De thrillertitel is van Samuel Bjørk Mijn Zuid-Amerika reis- en leesboek te Santiago de Chile Een wrede dictator, beslist geen heer 't Was jaren '70 vorige eeuw Politieke vluchtelingen, 'refugees' Vele gevlucht…

Ik zat op een studentenkamer Verslond de filosoof met de hamer Maar spannender vond ik films van Brando En de duivelskunstenaar Armando Ik woonde daar met een gek En zoals in "On the Road" van Kerouac Stelde hij voor dat we met ons beiden Naar Turkije gingen rijden Liftend zouden we vertrekken Want we moesten op de kleintjes letten Met…

Toen wij onder 't geluid van een sterke stormvlaag los kwamen van de aarde en boven het wolkendek een onzichtbare weg volgden naar onze bestemming, waren wij gelijk aan weerloos zwevende bladeren die zich overgaven aan de bekwaamheid van de bemanning en het vernuft van de techniek. Ver beneden ons ontwaarden wij glimpjes licht van bewoning…

Ik stond laatst op het vliegveld in de rij: bevraagd, gecontroleerd, gescand, … gezucht … Dat alles duurde langer dan de vlucht. Tel daar de schaamte voor het vliegen bij. Nee, dan de trein die ik nog wel eens pak; je schaamt je enkel maar voor het gemak.…

Je huid is nog vuil van het land en de lucht en het slepen en sjouwen en zweten zoveel stickers en labels van onder tot boven hebben jou tot een globe gemaakt drie van de vijf of zes werelddelen heb je samen met mij versleten daar sta je, ik was niet van plan weg te gaan, ik wilde alleen de verleiding weerstaan voor waar aan…

Door het lawaai in onze treinwagon -De decibellen vlogen om de oren- Was het onmogelijk elkaar te horen, Dús naar een plek waar je wel praten kon. Zodat wij in de stiltecoupé zaten, Want daar kan je tenminste rustig praten.…

het zebrapad mondt uit in de verbredende vaargeul dromen drijven door de afsluiting ze eindigen tegen de stapelloods aan de overkant … gedokt verzet…

Over stromen Zelfs wanklank is op muziek gericht leert de juiste tonen horen, zoals het zou moeten zijn, volmaakt met barstjes Jij hebt de bamboefluit aan jouw mond gehecht, lippen gestulpt, ogen gesloten de wind uit het zuiden laat zich beluisteren Hoor het zingen van rivieren, die uitstromen in zee, zoet en zout met zich laten mengen…

Uitgepraat, uitgeteld, uitgerekend nu Aangespoeld aan de Ligurische kust. Gestrand, over de delende bergen aanbeland Net niet aan zee, een te dunne strook strand. Golven rollen, dollen en duwen u meteen terug Geen sporen meer nadien op de hoge heuvelrug. Bevend liedjes zingen die het wijkende tij niet keren Luidkeels liedjes brullen die…

Wanneer ik op de duinen stond, Vóór vele - vele jaren, En ginds in zee een zeiltje zag, De haven uitgevaren; Dan kwam de lust naar verre reis Mijn jeugdig hert bedriegen, En 'k wenste wel de meeuw te zijn Om heen te mogen vliegen. De zeeliên in de hoek van 't vuur, Bij winteravondstonden, Verhaalden van gevaar en storm En wat zij al bestonden…

Tijdens de puzzelrit met een pestgang Via meanderende steile landwegen Langs uit leem opgetrokken hutten Slaan onfluitbare krekelsymphonieën In de gouden avondstond rumoerig Op het prutten van de motor aan Blijven kinderen uitbundig Mij naroepend of wuivend staan Of rennen de brommertaxi achterna En bij het liefelijke logies wat later…

Reizen doe ik voornamelijk in mijn hoofd Want dat deel van mij is nog nooit beroofd Herinneringen aan Europese steden Die onder de oorlog hebben geleden Staan nog scherp op het netvlies getekend Met de twee wereldoorlogen is inmiddels afgerekend Google legt weliswaar een wereld voor je open Maar op een beeldscherm kun je niet rondlopen Misschien…