inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 63.018):

Longyearbyen

Aan het einde van de wereld ligt een stad,
temidden van sneeuw en ijs.
Er wonen weinig mensen die er niet sterven.
De zon gaat na de lente niet meer onder.
In de winter is het altijd nacht.

De stad wordt omgeven door spitse bergen,
en de zee van Willem Barentsz.
Wie Spitsbergen heeft bezocht krijgt heimwee.
Wie er verwonderd rondliep raakt besmet.

Het virus nam ik met me mee.
Naar dichtbevolkte landen.
Naar de Lage Landen bij de Zee.

Schrijver: Albert C M Weijman, 2 juni 2017


Geplaatst in de categorie: reizen

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 116

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ralameimaar
Datum:
3 juni 2017
kan me die heimwee voorstellen, mooi!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)