675 resultaten.
Tabula Rasa
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 51 Er zijn van die momenten,
Dan duiken ineens woorden op
Vanuit je stream of consciousness
Of uit je onbewuste
Ze dringen zich dan aan je op
Als was je geest een wajangschim
Tabula rasa ledepop
Die niet eens uit kan rusten…
Diep in de geest een reservoir van moed
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 67 Het licht baant zich een weg door de spelonk
Wat windselen, maar verder is het leeg
Omdat Gods Zoon een heel nieuw lichaam kreeg
Van razendsnelle deeltjes zonnevonk
Eerst sterven om weer op te kunnen staan
Dat was wat mij al eerder overkwam
De appel valt weer niet ver van de stam
J.C raadt mij mentaal herrijzen aan
Staalblauw en strak vandaag…
EEN PAARSE BLOEMENKRANS
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 214 Zij droeg een krans van paarse bloemen
met namen die smartelijk te noemen
waarom had men haar die zware last gegeven
en werd zij door een gang van duisternis gedreven.
Paarse bloemen die zonder zonlicht bloeien
maar in onmacht en verdriet gaan groeien
paarse bloemen zijn wanhoop en geen zegen
ze groeien alleen langs passiewegen.
Paarse bloemen…
Geluidloos
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 55 Gelieve de hieronder genoemde figuur van Tacitus ('de Zwijger') niet te verwarren met die ene geschiedschrijver, wier Annalen en Historiën in de Middeleeuwen reeds in de vergetelheid dreigden te geraken.
Nee, deze gehoorgestoorde zwijger verwijlde in een spraakarm vacuüm...maar met een des te rijker klankbord hoorde hij vogelgeluiden in zijn mentaal…
De hogepriester
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 35 Een diep innerlijk gemis,
diep gevoeld verlangen
een glimp te mogen ontvangen
van wat Waarheid is,
richt de blik naar boven
met vele open vragen,
laat mensen licht versagen
en in Antwoorden geloven.
Maar elke waarheid
verwordt tot starre leer
en slaat dan dood
op dogma en ijdelheid;
wijsheid wordt een zedenleer,
de zoeker een despoot.…
De Hogepriesteres
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 50 Ik schouw in de schemer,
in diepe poelen, zwarte spiegels;
in m’n ketel brouw ik
liefdesdrank en gif.
Ik zegen, bezweer en vervloek,
heel met talisman en kruiden,
ik bewandel gewijde wegen
en voltrek het offer.
Ik ga mijn pad alleen,
achter de heg
leg ik èèn voor èèn
mijn sluiters af;
naakt verinnerlijk ik
het ultieme mysterie.…
De Dwaas
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 80 Ga op weg,
trek de wijde wereld in,
onbevangen,
elke dag een nieuw begin.
Volg je pad,
leef vrij en onbevreesd,
open voor wat komen gaat,
los van wat is geweest.
Speel en zing en dans en lach,
huil tranen met tuiten,
waai met de wind
en speel met vuur, want
alles van waarde in het leven
word je vrijelijk gegeven!…
De Kluizenaar
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Ik ga mijn weg alleen,
door duisternis en sneeuw,
stille wouden, diepe dalen
en oer-oude verhalen;
met als enigste bagage
lusten, lasten en geleerde lessen.
In onwrikbaar evenwicht
draag ik mijn eigen licht.
Ik ontmoet mijn medemens
in het eenzame lot
levens lief en leed te dragen,
zo wijsheid te vergaren
en als baken te stralen
voor…
Verbeterd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 82 Na langdurig vechten, vergaderen, dromen
heeft de mensheid zich amechtig herpakt.
't Gros van de mensen trekt lessen
uit hoe de aarde is opgebouwd.
Men ziet af van het eigenbelang.
Vele armoedigen worden opgevangen.
De inhaligen schamen zich diep.
Er is meer dan de god van de maag.
't Gros van de mensen werkt digitaal.
Men weet de data…
Levenspad
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 130 Het pad
Naar leven
Van leven
Ontmoeting
Verbinding
Deling
Groei…
Eeuwig Licht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 als het licht uitgaat
en het donker toeslaat
waar gaan we dan heen?
schuif ze open de gordijnen
laat je heel subtiel beschijnen
en voel: je bent niet alleen
want daar staan de sterren
die jou al wenken van verre
daar is waar jouw ziel heen gaat
daar krijg je het inzicht
en wordt je ook verlicht
met en door het eeuwige licht
ooit…
Kauwbaar massief
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 48 Terwijl Adriaan van Dis alvast een plekje schuin naast jou heeft besteld
zit jij nu ergens rustig te schrijven en herken jij de geheime deuren
in jouw vroegere droomgebouw en speur je als vanouds in de diepste
krochten van de menselijke ziel en nog steeds als zwaaiende heremiet
maar op jouw herrezen schouders ontbreekt de loden last zoals je…
archipel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 kleine plukjes gedachtegoed
in blauw markant
omgeven door veraf
tussen aankomst en vertrek
ergens, boven de zenith
als een opwaartse horizon
een sneeuwbleek strand
door palmenschaduw bemind
alles zonder woorden
en geen mens te zien…
Herbegrafenis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 Er woont een nieuweling in haar
Voor Kerstmis uit de dood herrezen
Hersteld, geheeld, bevrijd, genezen
Haar vaders urn kreeg voor elkaar
Wat eerder aan haar werd bewezen
Er woont een nieuweling in haar
Voor Kerstmis uit de dood herrezen
Ze is op tijd van zessen klaar
Haar leven is zeer uitgelezen
De dood hoeft ze niet meer te vrezen
Bestaand…
Nu
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 132 Het huidige heden
Geschapen door mij
Schenkt me alle kansen
Die het leven biedt
Om opnieuw te leren
Want my way moest het niet…
miniatuur 8
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 34 het is je ziel die ik ervaar
oprecht naar buiten gericht
kwetsbaar, zwak in het aardse
maar krachtig tussen jou en mij
een tederheid
zo wonderlijk van gewicht…
niets
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 94 Er is veel meer
ooit dan nu
vroeger en later
er is veel meer
daar dan hier
verder links en rechts
hoger en lager
elke ervaring
is verbinding
van herinnering
met verwachting
vroeger aan later
voorbij gaan
aan komen
inzoomend
komt alles nader
ingezoomd
lijkt alles groter
uitzoomend
worden we nietig
uitgezoomd…
UNZE LEVENSDAGEN
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 159 De dagen van ons leven
staan in Zijn levensboek geschreven
onze weg heeft Hij
nauwkeurig uitgetekend
duur en afstand
precies berekend
toch is die weg
niet voor iedereen
gelijk, voor d’ ene
loopt hij over rozen,
voor d’ andere door
slijk, voor d’ ene kort
voor d’ andere lang
maar eenmaal aan
de grote doorgang
is niets meer van belang…
Er zijn, aan zee
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 112 Weinig nodig
Ik strek me uit
Over het zand
Op de aarde
Voel
De aarde
Onder mij
Ik sluit
Mijn ogen
Ik hoor de branding
Van de zee
Om mijn lijf
Voel ik
De streling van de wind
En de zon
Die mij verwarmen
Als een
Tedere omhelzing
Dicht bij
De aarde
Voel
Ik mij
Verbonden…
magisch
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 131 purperblauwe
gedachten zwenkten
met hem mee toen
hij onverhoeds
in de Lethe
tuimelde
de bodem bezaaid
met glinsterende
blauwe stenen
zijn ogen
lichtten op
hij hapte
naar adem
boven de rivier
een vlucht van
duiven in de
koepelblauwe
lucht
iemand vroeg:
heb jij
onlangs de
man gezien
je weet wel
die met dat
witte…
BOVEN DE STERREN
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 765 boven de sterren waar de hemeltuin ligt
in d' eeuwige luister van liefde en vrede
daar komen wij aan op onze laatste reis
en brengen alleen onze zielenschat mede
moede van een korte of langere levensrit
en angstig hoe Hij tegenover ons zal staan
zal Hij niet vragen naar ons aardse bezit
maar wat wij voor elkander hebben gedaan
hebben…
Voorouders
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 56 I
De lange lijn van het bloed
stroomt voort vanuit de oersoep,
waar lust en liefde leven
verwekken, verder geven;
generaties, geslachten,
veelvormige levenskracht
die door mijn aderen stroomt,
nog steeds dezelfde droom droomt:
dat in het heetst van het spel
zelf, ander, samen smelten,
in lust en liefde leven
verwekken, verder geven.…
Nachttrein
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 92 Verwezen en onwezenlijk zo vroeg
Zijn nachtelijke sporen uitgewist
Van stortbad en van echtelijke sponde
Mijn nachtgoed in valiezen zonder dromen
In een speciaal voor twee bestemd couchette
Voor nummers ritsloos in een snelle vlucht
Razend door de alpencatacomben
Een lichtflits door graniet en ijzermerg
Door ruggen van het oude bergmassief…
onder de mangoboom
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 onder de dichte brede kruin
van de bloeiende mangoboom
zweeft het timbre van vader’s
stem die in trage tijd naar het
verleden van zijn voorouders
reist de oude man wandelt met
de doden in woorden vangt hij
hun leven vroeger is niet ver
weg de mangoboom ziet toe
heeft weet van de verhalen
de mensen en de geesten hij was
immers altijd…
de offergave
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 81 de boterlampen
verbannen de duisternis
enig in haar soort…
Zalig voorgeborchte
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 81 Zalig zijn de dagen van begin
De voorgeboorte waar alwetendheid
In 't magma van terra incognita
Schuilt als een eeuwig voortdurend elixer
De alchemie van onbedorven sferen
De onbevlekte dagen van begin
Nabij spelonken van het limbisch stelsel
Ligt diep verscholen in de hersenwindsels
Een paleontologisch moederdier
De substantia…
Baha'u'llah
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 105 Hij schreef de potentaten brieven
Opende op onze toekomst perspectieven
Kondigde de eenheid van de mensheid aan
En hielp een wereldbeschaving ontstaan
Ofschoon hij de grootste vrede had voorvoeld
Werd zijn gevolg door geweld overspoeld
En als persona non grata van tirannen
Naar Akka's gevangenis verbannen
Maar voor wie de schrift onbevangen…
Babylonische Almanak
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 69 O Prins Kalender, waar waart gij met de blik uwer geest en waar rustte het boze oog van uw peilloos diep gemoed?
O She Her Sade, welke menie voerde u hier ten tonele in de alchemie uwer euvele moed?
Een en ander vraagt om klaarte in deze kwestie, vertoeft ge nog altijd met uw verfblik in de verte?
Waar mengt zich het vermiljoen van boeddha…
Voor Iniduo
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 74 Kruipend vanuit de krochten
der catacomben
in miljoenen nerven van windsels
In het subspinale cerebellum
in de onderhuidse regionen
van de kleine hersentjes
Wolkt een louterende kleuter
met bovenmenselijke,
goddelijke kundalinikracht
door het tunnelcomplex
van mijn ingewanden omhoog
En ontwaart het licht,
het licht van de…
Koan
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 74 Wat
wordt verlicht;
een kast van glas,
harde platen
die rechthoeken vormen;
de bedompte lucht
en een enkel vliegje
gevangen
in een kijkdoos;
de blik die er van buiten
naar binnen, van binnen
naar buiten doorheen dwaalt;
de leegte wellicht,
wachtend op vervulling,
verlangend naar het beeld
dat kwam en weer ging?
Wat
wordt verlicht,…