Alle inzendingen over taal

ik heb vannacht gedacht verder dan kozijn niveau ik betaalde voor een zonsondergang hield mijn hand niet op de knip ooit schreef ik in mijn dagboek ik heb mijn langste tijd gehad de wens om zee te zijn spoelde af en aan toen schreef ik in mijn dagboek: ik heb mijn langste tijd nog niet gehad nu ik aan de grens gekomen ben de grens van…

stemmen cirkelen om elkaar heen een poging tot benadering ze willen een koor vormen een nieuwe betekenis…

Schrijven, slecht of goed is een daad van helden- en heldinnenmoed die een mens beklijven doet zodat je als je voor je afgrond staat niet met heel je hebben en je houden gaat tot stof, tot taal maar niet totaal vergaat.…

Hij schrijft "grilig" en als ik wijs op de l en zeg dat er één bij mag antwoordt hij blij: "Geeft niet, ik ben dyslectisch." "O", zeg ik, "sgreif dan maar wad je wild" --------------------------------- uit: 'Vreemd lezen', 2004.…

"'k Ben v o o r de waarheid!” Goede man', ’k geloof het graag; Maar zijt ge er a c h t e r ? dat’s de vraag!…

TEGEN DE SWAARGEESTIGHEYT Toebereidt door een Naaukeurige Byeen verzameling, Van allerhande verstandige SNEDIGE KLEMREDENEN, Klugtige Antwoorden, Zinryke Gedagten, Geestige Voorvallen, Koddige Loopjes, Snaaksche Quinkslagen, Scherpe Puntdigjes, en Aardige Bejegeningen Dienende tot een Vermaakelyke, en Eerlyke Uitspanning…

mijn brein neemt al jouw woorden uit de mond terwijl de adem nog langs jouw stembanden moet voorspellen mijn hersenen wat er komen gaat mijn brein wacht niet af welke klank welke woorden het vervolg van je zin op alle niveaus van klank tot betekenis op tijdschalen zelfs de theorie werkt als jij zou kunnen praten en ik horen kan…

Een loner, jong- en vrijgezel die droomt van vrij en vrijen en wel snel staat met een boner dag en nacht te gluren want pal naast hem bij de buren woont en wacht een gezelin die zijn gemoed en elk zijn vezel gloeiend groeien doet. Het mooiste ezelinnengoed van heel het dorp ligt hem - en dat maar op een steenworp - toe te pronken vanuit…

het licht dat lonkt in een krimpende nacht de lokroep naar de weg, het opgeheven handje een wandeling in allenigheid met zacht vertraagde stap het inhalen van mezelf en het negeren van de regels de geur van vers brood, er is niemand die ik ken er is niets wat nog moet in deze plotse regenbui hier stap ik in een plas op de harde blauwe weg…

ik ben geen lieflijke dichter ik ben de schielijke oplichter der liefde, zie onder haar de haat en daarop een kaaklende daad. lyriek is de moeder der politiek, ik ben niets dan omroeper van oproer en mijn mystiek is het bedorven voer van leugen waarmee de deugd zich uitziekt. ik bericht, dat de dichters van fluweel schuw en humanisties…

Een compilatie van 30 titels van netgedichten van de afgelopen week ___________________________________ Zal iemand je troosten, gedachten vannacht Met hart en ziel in a space fantasy Geen neologica eerder magie Zie ommezijde in schemerpracht Zon van de schepping, bron van inspiratie Jachtgodin Artemis pracht der seizoenen Bloem op de…

Hij hoort het sissen het slang dat in hem huist nog aan de taal niet toebehoort maar hem beslist bekoort. Het gist, het suist, het bruist, voorlopig vaaltje aan de talenlucht bang voor ’t allerslinkst gerucht klucht en klacht beducht. En of het gruist dan wel beklijft in logge woordenboeken ingelijfd is niet aan hem om te besissen dat…

de woorden willen weg staan te trappelen verdringen zich voor de uitgang in struikelende tijd met kapotte oren storten ze zich naar buiten niet gewacht op de vrije val van sterren trillend in de wind…

uit de ronding van het water brak de lip de hand brak de woordgroep braken beelden. uit het spoelen uit het vloeien brak een eerste zin zich naar de oppervlakte. --------------------------------------------- uit: 'Mijn duizendbladig boek', 2005.…

dat krijg je dan en je weet niet waarom stenen dreigen te breken schutters in het groene gras het gevaar van de bomen dat ik op mijn hoede ben in een droom was ik een telg uit een oud Frans geslacht je moest je langzaam cacheren om de zekerheid van geluk c'est simplement comme ça en de twijfel gaat voorbij tot weer een volgende…

't Is wonderlijk om als een omnivoor De woorden op te kunnen vissen uit Een zelden aangesproken reservoir van taal, een zwarte bron die zich ontsluit Zodra je in haar mijnengang afdaalt. Daar sluimert alles wat je moeder zei, Daar zijn de woorden uit je jeugd verdwaald, Daar is de taal nog nieuw en vogelvrij. Wat wordt omhooggehaald gaat…

Wanneer ik denk aan u, die mij bemint, Bloeien bij ’t eerst ontluikende geluid Mijn schone rijmen naar elkander uit Tot elk geluid zich wonderlijk verbindt. Als bloemenstengels bevende op de wind, Waar ieders bloem zich kronende aan ontsluit, En ’t jong gelaat kust d’andere als zijn bruid – Zo kust elk rijm, dat zich aan ’t ritme ontwindt.…

in 34 geluiden de ander feilloos verstaan desnoods 18 kilometer verderop jouw vocabulaire divers en zoveel groter ook na veel meer dan 18 kilometer verderop wiens communicatie loop de spuigaten uit legt gewicht in de schaal in wiens woorden wonen schatten van woorden gelaagde taal van heldere betekenis…

Is het niet vreemd dat ongedierte uitsluitend uit gedierte bestaat?…

Als het je overkomt dat plots de grijnzend zwarte dakpannen luid schreeuwend je bedreigen dat ze neer gaan storten op je hoofd Of dat de even zwarte nacht - als was hij eindeloze maag - besluit dat het jouw beurt is om van alles te verteren, nee, zelf weg te teren Of nog dat plots de maan hard naar een wolf begint te huilen Of niet gevallen…

Kan jij of Kan jij niet, dat is de vraag Of Kan jij kan dat weet ik eigenlijk niet En of het Kannen is boeit mij geen biet Moet Kunnen toch, dat zeggen we zo graag In wezen gaat het niet om Kan of Kun Om hen of hun, kond met een d of t Nee, zo gaat ali nooit met quizje mee Drie-in-de-pan, enjoy, have lots of fun Dus haal in godsnaam alles…

in trage uren gist de taal in het duister later na het rijpen in de zwarte nacht lijkt wat ze zeggen wil zomaar uit het niets aan te waaien ze ligt voor het oprapen woord voor woord maar haar klank loopt vast zie haar ontsnappen fanfare zonder muziek hoor haar knarsende ledematen achter de huizen in een doodlopende…

Obscure selecties van pure projecties: reflecties, figuren, connecties, structuren, Daartussen: de rozen die razen in broze extase van kussen. ------------------- uit: 'Rebis' 1989.…

Jeroen wou zeggen: 'buitensporig', Maar 'borenspuitig' kwam er uit. Een poging, om 't weer goed te maken, Had 'sporenbuitig' tot besluit. Nog bleef de man naar juistheid streven En 'spuitenborig' werd de klank; - Toen zag hij af van verder pogen En sprak: 'Meneren! 'k zeg u dank, Dat gij de daad hier voor de wil naamt; Een goedheid…

poëzie bestaat uit juiste woorden vinden voor het beschrijven van de geur van die onbekende wilde orchidee van de muskus van een os of hert die ongekende gedachten en die kleurrijke ondergaande zonnen weten te vangen die letters aan liefde kunnen hangen soms onbegrijpelijk soms apert die al wat je ziet of juist niet emoties als vreugde…

Zonder houvast leidt de dichter de pen rolt van tafel op een woordtapijt In tijdloos licht wacht de taal op een teken van de schrijver schuift met vaste hand gesmoorde woorden terzijde in de ronkende schaduw van het geschrift…

dit was het huis waar wij woonden het veld waar we lagen in zomergeurend gras hier was ons tintelende samen in het milde stille licht waar we in de verte van onze ogen argeloze dromen droomden hier was de geurende aarde de zoete lucht van oude lindebomen in de donkerte van de nacht hier was het zilveren stromen van de beek de spiegeling…

toen het weer licht en morgen was zweefde een liedje voor mij uit ik wist het zeker: vroeg of laat vind ik het woord levend als water dat mij bevrijdt de ochtend was ongemeten wijd…

het regent vandaag, morgen verdort de avond dat het gedrukt staat met vervoeging van woorden gevangen in het dunne plaatstaal van ontluikende letters, de gaten in zinnen gedicht, de orde die mensen niet past, de wetenschap die geen liefde beschrijft, het onaanraakbare de haperende taal, het volmaakte gedurende het ogenblik…

De horizon is de taal, de taal die ik word geacht te delen met het verminkte kind, met de jongeling die soldaat geworden is en zo fier op zijn laarzen, met de grijsaard met zijn gescheurde darmen in zijn armen. Het regent fosfor en sirenes De stemmen van mijn land meestal in de televisie. Moordzuchtige families. Misdadig gezang. En…