Alle inzendingen over oorlog

Oh machtig land Irak, je zag er zo mooi uit zonder al dat lak. Mensen dachten jou te kunnen verbeteren, maar alles wat ze deden was jou vernederen. Bagdad, oh mijn mooie geboorteplaats, je gaf mij leven zonder al te veel haast. Ik bid elke dag voor je, tranen rollen over mijn gezicht, ik kan er niet meer tegen ik doe mijn ogen dicht. Waar…

Een ijsbeer zwaaide met een palmtak een verdwaald vaandel over het rillend land de verlaten voetstap die de sneeuw brak schotsen van oker in het fluisterend zand Nergens leefde nog het daglicht nergens nog een vertrouwd gezicht Dagdromend van de verlaten helling waar zijn oude kim gebroken slaapt een korte rust blijft toch een kwelling…

als gevallen dook hij op een ieder perplex met zijn bestaan het was oorlog toen hij viel maar nu kan hij het leven weer aan…

Het vijanddenken moet even oud als de eerste stammenoorlog zijn en gekoesterd wantrouwen is al eeuwenlang oorzaak van ’t venijn dat complottheorieën doet smeden ja, oog om oog en tand om tand regeert nog steeds met strakke hand leren we dan nooit van het verleden? Maar gelukkig is er wereldwijd protest tegen de zinloosheid van doden want…

Hoe diep zijn de gedachten geworteld in je ziel Hoe eenzaam zijn de beelden toen jouw vijand viel Hoe dreigend zijn de nachten oog in oog met duisternis Hoe diep zijn de diepste wonden van jouw hart dat nu zo vurig aan het bloeden is Kan ik jouw tranen drogen? ik zou het willen doen als het alleen maar had gemogen had ik je de liefde…

een gescheurd blaadje van een roos, duizend mensen ooit gekend, nu enkel nog een fotodoos duizend mensen omgekomen, ik mag dan nog in leven zijn, de zin ervan is weggenomen duizenden onschuldig dood, duizenden vermoord, toch ben ik het die de pijn verwoord waar kan een oorlog goed voor zijn, waar kan dat toe dienen, al die mensen…

De oorlog had iets vredigs zoals ook de vrede op oorlog lijkt die niet wordt uitgestreden: in Rotterdam wordt nog gevochten maar in Sloot gaat iemand aan een andere ziekte dood. Terwijl een machteloze wordt gemarteld glimlacht de moeder tegen 't kind dat tegenspartelt als het gezoogd, gewassen en gestreeld tussen de ouders wordt verdeeld.…

Duitse soldaten, luide buren, ingekwartierd, zes of meer. Mijn moeder, jonge huisvrouw, kordaat maar zonder kennis van hun taal. De put, zomer en winter bron voor ons allen van fris en helder water. De putemmer, vaste bode naar beneden, om het water op te halen. De soldaten, ruwe klanten, onverschillig, of uit de stad misschien…

Mijn manen dansen in de wind Hoeven verpletteren de aarde Ik draag het oorlogskind In de vlucht bij volle maan geeft leidsel het vertrouwen en het haalt ons hier vandaan Ik zal nog harder voor je draven Open je beschadigde ziel Geniet van de veilige haven en omdat ik je de liefste vind Dansen alleen voor jou mijn manen… zachtjes in…

Aardse geesten vechten om geschillen en de macht Duizend mensen sterven door granaat en kogelregen Waken duizend engelen aan gene zijde Brengen vriend en vijand naar de overkant Zijn de dragers van het licht en vrede wonen in een hemels land Dictators knechten volk en natie lang Zijn bezeten van hun rijkdom heersen ijdel en meedogenloos…

Waar wreed vertrokken muilen zich achter prikkeldraad verschuilen. Waar brandend bommenluchten gillend langs de hemel vluchten. Waar splinters 'hoop' verscheuren en vlammend rood de aarde kleuren Waar blinde ogen in verwrongen lijken zielloos naar de hemel kijken. Rest, het slagveld van de dromen zal 'daar' ooit een eind aan komen.…

bewogen palet van loomgouden glooiingen de Somme een lint waar het kanongebulder verstomde in de kruizen ------------------------------ © Jan Bontje 1998/2003…

De kleinzoon van Hitler-fan Bush is ernstig, gelovig en louche Hij legde met vlijt een bommentapijt en raakte Irak maar niet kwijt ----------------------------------------- © Jan Bontje 2003…

De kleinzoon van Hitler-fan Bush is ernstig, gelovig en louche Hij legde met vlijt een bommentapijt en raakte Irak maar niet kwijt © Jan Bontje 2003…

De kleinzoon van Hitler-fan Bush is ernstig, gelovig en louche Hij legde met vlijt een bommentapijt en raakte Irak maar niet kwijt © Jan Bontje 2003…

Je dacht met trots dat je mijn page was. Je hielp me in het zadel toen ik uittrok, met alles toegerust. 'Nu is voor mij' dacht je 'de tijd gekomen om me klaar te maken.' Je wist niet dat ik, toen de eerste heuvel mij aan je blik onttrokken had, de teugels al liet hangen aan de zadelknop.…

De zon scheen. Wij zaten achter het huis, mijn moeder en ik. Zij schilde aardappels. Een Duitse soldaat kwam achterom. Ausweis bitte! Ik herinner mij een grijsachtige kaart met een foto er op. De soldaat droeg, behalve een helm, opzij een groene bus, een pijlenkoker leek het wel. Gelukkig leven wij nog.…

nooit heb ik je zo ontroerd zien kijken naar die vergeelde foto uit de gouden koekjesdoos van oma Rosa zaliger genomen, lang voor de oorlog in een bonte boerentuin met aan de waterkant oude mannen, bolle vrouwen en God's enig kind je las zijn wonderschone afscheidsgroet zijn allerlaatste woorden gericht aan jou de liefde…

mijn woorden zijn op verdronken in de tranen van Kamp Westerbork…

Ogen smeken om vergiffenis waar angst te lezen is. Woorden ontbreken in alle talen. In zware klei staan voeten vast. een vuurpeloton richt. Een hand gaat neer, de laatste wens wordt neergeschoten.…

...je ogen gericht op de eenzame straten, waarin vorige week nog gewoon werd gespeeld. Nu zijn ze het beeld van een toneel dat verlaten erbij ligt en rollen weer worden verdeeld. Maar waar niemand bereid is een bijrol te spelen, omdat het een spel is op leven en dood. Het scenario luidt dat de sterkste blijft leven; zodat het doek lijkt te vallen…

Had vandaag een visioen van een wereld zonder bommen kinderen spelend in het groen dolfijnen die in oceanen zwommen. Had vandaag een visioen van mensen die samendrommen in Oost en West, plein en plantsoen geen bom die hun deed verstommen. Had vandaag een visioen dat we allen wensen en dromen van 'n leven vol begrip en fatsoen waarin…

star stamelt de angst geladen ontzetting uit stenen beelden van grijze figuren in het heden opnieuw worden zij verraden voor de jaren die zij deelden en wordt er vals gebeden hun kinderen werden wezen van het licht of de schaduw en op het voetstuk staat te lezen een onbekende naam en de datum van hun laatste gruwel als dan de pijn…

voor mijn vaderland vocht ik nooit, bedank me daar maar voor. u wilt niet weten wat er zoal aan wreedheid in deze 1m60 schuilt. ook ik kan een vrouw verkrachten en een kind met de blote hand de ingewanden het lijf uitrukken. ik ben een beest. wedden dat u snel om genade smeekt als ik het recht in eigen handen neem en u…

Gezichten in het zand Handen verkrampen De kou is tastbaar als smeltend ijs Bloed stroomt op het strand De wonden prikken door het zoute water maar er is alleen de pijn Niet bewust van eigen kreten of van snikken Langzaam glijden ze mee met de woeste golven die met lichamen dollen en verdwijnen in de diepte voor een eeuwig graf…

De jongen speelde op de straat en ving de bal met beide handen. Toen viel een bom of een granaat, daarheen gestuurd door Goede Landen. Nu ligt in een Bagdads ziekenhuis een kind dat nooit meer een bal zal vangen. Zijn armpjes zijn de balkjes van een kruis waaraan het levenslang zal hangen.…

Ze rolden aan door het zand. Als een muur van staal en stof verplaatsten zich de tanks vanaf de grens het land in dat de Yanks wel eens bevrijden zouden van de dictatuur. Het ging heel vlug. ‘t Verzet was kort van duur. Een enkele Irakees schoot terug, maar zwenks maaide een tankkanon hem neer. Allengs werd alles kalm en doods. Hun laatste…

Ze staan weer voor een oorlog klaar, uit grote monden rollen zware woorden. De vrede wordt gestald in verre oorden, verzoening wordt een vreemd gebaar. De lucht is nu nog stil en klaar; ik dacht nog dat ik vrolijk lachen hoorde, en zelfs dat in de wereld wijsheid gloorde, maar ginds staan lijkenzakken en een baar. Want morgenvroeg begint…

Ik heb helaas maar één opa gekend, de vader van mijn vader... Hij was bij menigeen bekend, als de joviale vent... Als wij een bezoekje aan hem brachten, kon je metéén, een zeekaak van hem verwachten Hij had alle zeeën reeds bevaren en als wij aten van zijn vette soep, vertelde hij spannende verhalen Hij vertelde over zijn zeemanzijn…

Ze speelden oorlogje op de grond, Met mini-soldaatjes En gooiden naar elkaar Met zelfverzonnen mini-granaatjes Boem, boem, jij bent dood En met schmink kleurden zij hun handen rood Hij was pas 11 jaar en soldaat Vocht voor vrede, dacht hij, t was een goede daad De grond onder hem kleurde rood Boem, boem…hij lag dood Op de televisie…