Alle inzendingen over overlijden

Zij wenkte echt elke dag weer, zat dag in dag uit achter ’t raam, ze zwaaide in ’t begin, dat werd minder, haar armen konden zo hoog niet meer gaan, ze glimlachte in ’t begin, soms een grijns van oor naar oor, tot ook lachen moeizaam ging, maar daar deden we ’t niet voor. Ze wenkte en toen op een dag, bleven de luiken en gordijnen…

niets lijkt veranderd doch alles is anders gemis is een vreemd begrip dat zich heeft genesteld in een huis van leemte daarvoor een plaats vinden vergt een zee van tijd…

Met zorg hield ons bedroefde kring De adem in, om acht te geven Hoe in haar borst de stroom van 't leven Nog flauwtjes op en neder ging. Elk onzer fluisterde zo zacht, En stond zo machtloos op zijn benen, Als hadden we elk zijn eigen kracht Haar tot de doodstrijd moeten lenen. Door vrees en hoop werd evenzeer Ons hart misleid, bij 't…

De employé, voorop, in grijze jas Vervoerde een container met de as Van iemand die - wat opgedragen was Per wilsbeschikking, want je weet maar nooit - In Westerveld te water werd bestrooid Bezocht u deze dodenakker ooit? Dan weet u dat het daar behoorlijk glooit De gasten bleven op het pad en zwegen De man moest naar beneden daarentegen…

Lieve opa, Als ik aan jou denk zie ik een grote sterke man, En de allerliefste opa die ik me maar wensen kan. Toen ik nog klein was bij jou op schoot, En natuurlijk al die leuke zomers bij jullie op de boot. De keren dat we mosselen gingen zoeken, en je ons leerde vissen, Ik had het allemaal voor geen goud willen missen. Soms kamde je…

(voor Bob) de hemel grijzig blauw 'k waai met de wind en bladeren mee over het stil bekende pad, naar jou in de verte het geluid van verkeer een hond blaft, jij rust ik kniel voorzichtig bij je neer pluk dorre blaadjes weg vertel je van mijn wel en wee daarna ga ik terug en verder en ook al laat ik je hier achter je gaat in alles…

Mijn lieve oma is overleden mijn lieve oma is dood ze is naar de hemel ze is naar de engelen ze is naar de sterren ze is naar haar verleden met dierbaren en oude bekenden. Maar bovenal is ze is naar God, de Vader en Zijn Zoon maar ze blijft in mijn geest mijn lieve Heilige Geest mijn lieve Oma blijft...…

Hier lig ik tussen donker/licht Geen leven trekt aan me voorbij Geen tunnel open, geen deur dicht Ik weet: dit is een nieuw begin voor mij! Gedwongen vlucht uit tranendal Doch de wangen niet meer nat Al wat ik hoor, dat wist ik al Al wat ik kreeg heb ‘k al gehad Geen zoeken meer, naar levensdoel; Geheimen openbaren zich Wat blijft over…

Nooit begreep ik, wanneer men vertelde, over die goede oude tijd, nooit snapte ik over mensen, die dood waren, die was men kwijt, nooit begreep ik dat er zoveel verdriet mee gepaard ging, vond al die prietpraat maar een beetje onzin. Nooit begreep ik dat men telkens weer, begon over dat heel oude zeer, nooit snapte ik dat men om…

zopas werd een vader begraven onder bomen en in de dag zijn hart was zijn zoon zoals het hare haar dochter handen waren moeder ogen en een kus het ontwaken werd een glimlach; de bewaakster van een kind dromen voltooiden nachten, het luisteren naar verdriet want haar liefde kende sprookjes en een deur naar omarming even groots…

zopas werd een vader begraven onder bomen en in de dag zijn hart was zijn zoon zoals het hare haar dochter handen waren moeder ogen en een kus het ontwaken werd een glimlach; de bewaakster van een kind dromen voltooiden nachten, het luisteren naar verdriet want haar liefde kende sprookjes en een deur naar omarming even groots…

Het lijkt wel, alsof gemis meer dwang uitoefent om te denken aan jou, het lijkt alsof er geen dag voorbijgaat, dat ik niet even bij je stilsta, het is, alsof slijten in dit macabere verhaal niet opgaat, want de dwang om aan je te denken, is net zo enorm als op de eerste dag, dat je me verliet. Ze zeggen, het slijt, ze zeggen…

je zal het met zijn woorden moeten doen met de beelden door hem achtergelaten en ergens op een stille stek waar leven begint misschien nog in zichzelf gekeerd waar de dingen van de dag je naar de toekomst zullen wijzen daar zal hij zijn en steeds zal hij wederkeren blijven wie hij was in jou zelf, in de sporen van de aardse dagen…

Voor O. ter nagedachtenis aan M. Achter een ivoren lach galmt zijn wereld staccato in wegstervende woorden Vraag en antwoord vlechten zijn gedachten ineen tot een gordiaanse knoop Hier, in dit leven knarst de tand des tijds het gruis in open wonden Ongemerkt slibt het zout in jonge ogen tot geen traan de pijn nog schreien kan…

Het ademen is reeds zwaar, avond in de vroege ochtend, licht gloort in de verte, maar duisternis omhult het droeve hart. En langzaam verglijdt de tijd.…

Ze had de oplossing voor alles De ultieme ontsnapping Had zij bedacht Maar voor ze de gevolgen Op waarde had kunnen schatten Was ze al ondergesneeuwd In een veel te witte droom…

Vergezicht. Over land ontwakend morgenlicht nevelt mijn adem grauw overdekt de welige mensengroei met een deken van rouw. Gelaten. Stromen woorden uit met troost overladen monden in lege ogen woekeren tranen mijn diepste wonden. Ik draag met jou mijn liefde voor het leven waarin ik alles samen met jou verloor. Ik draag je nu voor…

Grotevader zat te gapen In zijn ouden leuningstoel; "Kindren" sprak hij, "ik gevoel Sterke lust om in te slapen, En mijn pijpje trekt niet aan; "k Moest een uurtje dutten gaan." "k Weet niet hoe het is gekomen, Maar ik ben weer met mijn geest Deze nacht op zee geweest; Al dat malen en dat dromen Heeft me wis geen goed gedaan; "k…

Op die winter dinsdagavond spande zich om jou de blauwe hemel en het brandde, brak en week alsof dit afscheid zomaar komen kon, als zomerliefde, fel van vorm en naam en kleur, alsof de bleke zeeën van de maan zich wenden kunnen naar de zwarte zijde. Wat niet gekund had, is gebeurd. Liever hadden wij jouw adem vurig in je terug geblazen…

In jou mijn engel vond mijn ziel een reisgenoot. Sinds de dag van jullie vertrek haalt mijn liefde voor het leven oneindige kracht uit jullie reis in de dood.…

Het zwijgen staart onthutst naar koolzaad stilte vlak voor de kraag die genezijde afsluit van een ondoordringbare mist ik mis het doordringen tot de einder waar haar schaduw slaapt in een gemis aan korenbloemen en madeliefjes pluizende paardenbloemen en sporen van een trein brengen mij bij haar zonder lawaai en loopschoenen die rust…

Jouw lach, Als perfecte maquillage voor jouw daadwerkelijke zijn Jouw lach Als afleiding voor jouw innerlijke pijn Jouw lach Waarmee je ons om de tuin dacht te leiden Jouw lach Bedoeld om anderen te verblijden Maar jezelf Kon je niet bevrijden Want jouw eigen pijn Mocht er van jou niet zijn En toen de dagen nachten bleven Jouw lach op…

In het boek der doden speelt weer die jongen die voor zijn sterven de zon toelachte in het dodenboek waar een vlinder droomt over levenloze nachten zonder bezoek van dagen die de dood verzachten met het blonde, lieve meisje dat na hem ging naar de wolken in een eenzaam dood vertolken in het boek tekent stilte het droevig einde…

Kind van man en vrouw begeren Meisje een knaap en knaap een meisje,_ Ons zolang we 't vers hanteren Neurt in 't hart hetzelfde wijsje: Lang gescheiden, laat gevonden, Eindelijk één, hoe lang zal 't duren? Die in liefde elkander bonden Wonen elk voor zich als buren. Zaagt ge nooit van gaan en komen, Ebbe en vloed de vaste regel, Nu…

Lachend in de kille stille ruimte door zijn intense snikken heen weet hij toch nog te vertellen, dat zijn vragen niet meer kwellen de laatste adem, een kwestie van seconden hij was blij, dat wij er allen stonden…

Lieve vrienden en vriendinnen, Dank jullie wel voor alle steun, liefde en warme woorden. dag mama (in de kerk van mijn jeugd brandt het licht van leven) nu je gegaan bent nu je rust kus ik jouw koude ogen en een wang waar zacht jouw vrede sust ik mis je, waar ik missen mag maar meer nog ben ik blij om alle…

Zo alleen Zo onbegrepen, 16 jaar geworden 1994, het leven gegeven Anders ja, maar een bijzonder mens Rechte lijnen, structuur Geen compromissen Humor, absurdisme Hand in hand Niets moet zoeter zijn dan de kinderjaren Toen alles nog mocht En niets moest Voorbij, altoos voorbij Niets is meer zoals het was Zo alleen Zo onbegrepen…

Ik zit op mijn knieën, ‘k hou me vast aan de stenen rand die jouw laatste bed omlijst. Wit grint glimmert in het zonflikkerend licht, door het gebladerte van de witte kastanje sporadisch doorgelaten. Mijn tranen van krampende eenzaamheid druppen, ze maken tijdelijke vlekjes op het grijze marmer. Ik probeer met je te praten, maar mijn keel stokt…

(mama, 20-04-1936 / 22-08-2011) gaan in liefde toen viel alles even stil ons hart in de jouwe, onze ogen bij elkaar onze handen streelden al het laatste leven buiten liet de zon een vlinder vallen binnen scheen de dood op jouw gezicht het was mooi hoe rust in overhand langs ingevallen wangen -zocht tot…

Dag dichter Ik heb je machteloos liefgehad zeil maar weg neem de eerste beste bries een laatste zwaai vanaf de dijk een handkus voor je laatste werk vaarwel dichter tot aan het zielenwater je hebt me machteloos lief gehad ik onthoud alles, zei je ik geloof je ook datgene wat je vergeten was de tak die van de boom viel vlak voor…