Alle inzendingen over kinderen

Het rommelt. Wolken breken. Mens en beest slaan op de vlucht maar wij houden ons staande in twee strandstoelen zo lek als een mandje. Over de wateren donderend de stem en bliksemend de vinger die splijten kan in een punt des tijds. Ik bibber en ik bid. Gerardus wil weten wat ik doe. Ik zwijg in alle talen. Mijn schaamte is een schild een…

de deur staat op een kiertje het kind in mij kruipt er kirrend doorheen mijn treintje doet spontaan mee frank en vrij ontdekkend de nog zuiverheid van het leven zoekend en dwalend in alles wat in handbereik ligt het treintje legt heel wat af hobbelend over het vloerkleed soms neemt het de hellingproef en die zul je nog wel eens moeten…

Een veertje van de wereld, grote ogen op steeltjes, een lach van hemelsblauw in dons en een onduidelijke woordenstroom waar brabbeltaal de hoofdtoon raakt en hoeveel je kan zeggen door slechts te zwijgen te kijken te zwaaien met kleine grijphandjes alles omvatten het hart de ziel en alle fijne laagjes die voelbaar trillen in een droomdans…

Je vulde net het halve deurgat met je pruilmond, je haar en veel zon in je ogen. De tijd en de zon stonden stil, want er hing een knoopje los aan je jurk, je bloemetjesjurk en je kous aan lichtkant naar beneden. En de bruine kip keek lang en kwaad naar je boterham met sirop de Liège. Maar de tijd stond stil en jij stond stil, met een…

Je ligt zo stil in je wiegje Ik kijk met vertederde blik op jou neer. Mijn engel tranen lopen over mijn warme wangen, ik weet het niet meer. Je kwam op de wereld, zo klein, zo zacht, maar je schreeuw kwam te laat. De zuurstof naar je hoofdje had gefaald. Je leeft als een teer plantje maar je bent hier bij mij, mijn kind Je leeft…

Hoger dan de stukjes blauw, hoger dan de maan kun je als je heel goed kijkt een gouden ster zien staan. Als het soms erg donker is zal zij er voor je schijnen, al lukt dat niet altijd,want soms zal zij achter de wolken verdwijnen. Oma zal voor ons altijd stralen, en met haar lichtje de weg wijzen, zodat wij niet verdwalen. Soms is oma…

Dat was het, kleintjes zoals zachte wolken dromen dromen mensen Zoals kleinen groot en groten klein zich dromen Zoals winter zomerlief wil praten en zomer bijtend klappen uitdeelt met de storm Goud zilver wil zijn met het water en zichzelf met de bladeren van de boom Zo gaat het, kleintjes heel zacht van droom naar droom…

Natuurlijk was er eerst de advertentie en daarna het rijp beraad De commissie: de bespreking Ach u weet wel hoe dat gaat Ik schreeuw het heus niet van de daken Ik blijf gewoon en doe normaal maar voortaan zal ik altijd waken dat ik spreek in heel beschaafde taal ’t Is tenslotte een prestatie waar ik danig trots op ben ook al heb ik…

Ik leg ze weer op kleur de briefjes van honderd en tienduizend, het dunne pak. Mijn hondje bij de dobbelstenen netjes in de gehavende doos, naast jouw altijd winnende paard. Huizen en hotels schraap ik bijeen terwijl je nog steeds de lach draagt van een grootgrondbezitter. Zo is het altijd geweest de verliezer ruimt op en ik kan…

Niets behalve zand en stenen Hier word ik geacht te spelen Met een verre neef, een ploert Die mijn mond en alles snoert Daar waar de ploert je zand laat vreten Wordt verderop fijn aangezeten Met toast en prima kelken wijn Voor eventjes geen ouder zijn Pas veel later komt je vader vragen - Niet ziende hoe terneergeslagen Je jezelf hebt…

Als ik naar ‘t huis in Marken ga en langs de dijk het laatste stuk insla weet ik mijn kleinkind aan de einder Dan zie ik golven klotsen of glimt een vlakke waterlijn drijven er donkere wolken of heerst een strakke lucht Dan kan het regenen of schijnt volop de zon; stormt het of slaakt de wind geen zucht Als ik naar Rotterdam toe ga mij langs…

hoe jong ze noten kraakt haar vingers laat dansen over het klavier, het lijkt wel spelen zo voelt het ook alleen die stoel is zo hoog en de koekjes staan ver ze weet hoe leuk Lotte het vindt om te dansen op haar muziek en eventjes alleen zonder publiek te doen waar ze zin in hebben onopgelegd maar perfect, dat wel ze kennen geen anders…

ikke zelf doen was zo ongeveer en pappa lief volgde daarop weer de eerst geprobeerde zin van haar toen was het mijn pappie is erg slim het bracht pa behoorlijk in vertedering even later kwam de puberteit zowaar het leek wel haat en nijd en af en toe met moeite een heel klein beetje spijt nog steeds is pappa dom maar dagend aan de horizon…

Hij haalde het net niet in de Amstel Gold al liet hij ze razend rollen de wielen op dunne bandjes: jouw naamgenoot. Maar voor mij heb je Karsten al naar de Kroon gestoken in je rooie driewieler op zwenkwieltjes slapend met één vinger in de mond. Vijfhonderd kilometer afgelegd in de eerste drie maanden van je leven. Welke baby doet je…

Ik trof me op mijn hurken aan, voor een plaatje een plaatje van jou op je buik en ik wist dat ik dit helemaal niet kon. Jij wel, je hield je kleine hoofdje fier omhoog van tussen spijlen lachend, terwijl ik klikte, meermalen het rode ogenknopje aan, straalde je verrassing uit en gretigheid. Je kwijlde een heel klein beetje maar. Terwijl…

Met zijn kleine voetjes stapt hij vrolijk in 't rond In zijn hand 'n bakje voor de eitjes vindt hij er al snel één op de grond Kraait hij vrolijk en blij en verdwijnt het eitje stilletjes in zijn mond Met z'n pretoogjes en z'n mooie lach rent hij speurend verder alsof de Paashaas echt bestond…

ben ik een schim slechts uit een verdrongen verleden wordt mijn naam heimelijk de gedachtenis geleden ontkenning van het wel zijn tegen het beterweten in doch het bloed stroomt waar het niet gaan wil het laat je niet vergeten.…

Gedragen tussen de luchtlagen ontvlucht aan de dood in nood verworpen door de armoede zijgen de kinderen neer op stalen frames met kappok en dansen voor de gesloten ramen tot ze vermoeid inslapen in de kille nacht dan krommen ze als foetussen onder het lage landen dons en achter de gesloten ogen droomt de hoop Ontwaakt, rukken de armen…

warm wit lakentje, wit lakentje onder warmblauw dekentje tussen knusse grijze wandjes van mijn kinderwagentje ik voel de wieltjes gaan onder het rijdend bedje dat mamma voorduwt over straat de weg naar mijn bestaan hoor ik haar zachte fluisterstem schommel lekker kleine schat van mij mag het nog jaren duren maar op elke rit volgt ook…

Je kunt er weinig aan doen Als je kind epilepsie heeft Als het daar ligt, ontkom je er niet aan, dat je er van beeft Je voelt je machteloos Inwendig ben je boos En tegelijk kun je huilen Ik zou haar nooit willen ruilen Haar leven is al voor een deel bepaald Hoop toch dat het geluk haar toch achterhaalt Suf van de medicijnen Zie ik hoe ze…

Kun je er al aan wennen dat je mij nu zo vaak ziet maakt ons geluk jou blij of doet alles je nog verdriet Ik zou wel eens willen weten wat er in jouw hoofdje speelt denk je nog vaak aan vroeger of zijn je littekens iets geheeld We kunnen vreselijk lachen of lol trappen met z´n twee maar soms zijn er ook traantjes en daar zit ik dan echt…

hij riep ze nooit maar wist vrijwel zeker dat onkruid wieden het signaal was gewoon zijn strohoed op hurken boven de serrebak woordeloos werken en ze kwamen altijd kleine schoffeltjes helpende handjes de woordjes speels door elkaar in tuinderslatijn het gaf niet dat veldsla onkruid was of de tomaten groen bleven ze smaakten…

Zijn zilveren staart sleept over de grond: een gewonde vlinderrog. Boven het water- oppervlak trekt een visser hem moeizaam op. Het touw rukt aan de snede in mijn hand. Om de illusie te beamen, springt hij nu en dan in de lucht, leunt op een onzichtbaar kussen dat ik betoveren wil en keert terug naar zijn eigen striemen in het zand. Mijn…

Jarenlang heb ik gewerkt, opgevoed, geploeterd en gepeesd, gezwoegd tot ‘k er bijkans bij neerviel. Zo zoetjesaan is ‘t mooi geweest. Heb ik de tijd aan mezelf. Op de fiets door weer en wind naar school en werk gesjeesd, wassen strijken zwoegen tot een uur of elf. Nu is de klok voor mij. Boodschappen zeulen tot ‘k erbij neerviel,…

In de stilte van mijn kamer denk ik aan de zomer die weer komen gaat met warm stuivend zand en dunne hemden zonder trui Aan glazen met beslagen buitenkant vogels laagscherend over land en dampende straten na een regenbui Aan de kinderstemmen ’s avonds laat Een hond die door de modder gaat Aan wandelingen door het bos en picknicken…

Ik wilde zo graag een gedicht voor je maken over hoe het was vroeger en nu jij klein en blond voor het eerst naar school ging hoe je groter groeide tot nu toe Nog een keer met mooi weer door de polder of over de dijk langs het ijsselmeer met jou in het zitje voor op de fiets fluitend en zingend zoveel melodietjes 'n stop bij…

Ons kleine blonde bolletje Met ogen oh zo blauw Jij kleine prutteldoos jij dondersteen, wie houdt er niet van jou? En schalt het uit je mondje: "Die, die, die", begrijpelijke taal dan wil je natuurlijk: dat, dat, dat. Dat weten we allemaal ’t Kan ook nog anders want ” Brrrr”, is als het niet zo gaat zoals je wilt; sla je desnoods…

‘s nachts wordt alles vals in het zwakke maanlicht zie ik een deurknopwals mijn anders o zo tamme leeuw rolt met zijn ogen en verslindt de kikker in één geeuw dan komt mama thuis alles wordt weer stil ik hoor enkel onder mijn lakens nog een gil…

't Verdriet wat ik in jouw ogen zie wil ik zo graag met je dragen je hoeft niets te zeggen, maar toch kun en mag je alles aan me vragen. Ik ben toch je moeder die weet wat er in jouw droevig hartje speelt en ik zou zo heel graag willen dat je jouw verdriet met me deelt. Ik geef je mijn moederliefde mijn vertrouwen en nog zoveel meer…

Een kind met gebloemde jurk en dito hoedje Op het puntje van haar neus een sproetje Ze dartelt over het grind, dat blije kind Zwaait met haar hand, naar de mensen aan de kant Ze heeft van hierboven een hartje van goud gekregen Haar glimlach is als een zonnetje en verdringt de regen Ze kent een tijdloos bestaan, van geluk en vrede…