Alle inzendingen over eenzaamheid

De leepo loopt te lanterfanten (dat dendert wel aan alle kanten) omhoog, omlaag, en dubbelvouwen; schuin vooruit en in de touwen. De avond begint al snel te vallen (de leepo zit nu stil te lallen) somber loenst het glaasje bier; het is en blijft een lelijk dier. De leepo liedert leeg naar huis (het grient en graait voortdurend gruis) de…

mijn roep weerkaatst niet nergens sterft in oneindigheid alles zo ver weg…

Laat mij verdwijnen in het dieploze van afwezigheid, smachtend naar omarming van het blanke Zijn waarin de gevoeligheid van opkomende stormen de reden neerdondert - het willen weten waarom een brug te slaan wanneer slechts willloosheid heerst, verslagen door de macht der gewoonten, de wijze waarop het leven tot nu toe beloonde het lot in pure…

Zo dichtbij Maar ook zo ver weg Sluit me niet buiten Laat me hier niet staan Door deze eenzaamheid zal ik uiteindelijk vergaan…

zal niet anders zijn dan de laatste dagen van hen die hun geest verloren dag en nacht op zoek naar engelenstof wordt alleen de duivel opnieuw geboren…

Je loopt door de nacht, een eindeloze, propvol met sterren: in een hoed probeer je ze te vangen. Je gedraagt je als een zwerver voor een winkel. En je bedankt als je iets van hoop ontvangt. (je doet een diepe buiging) Dan ga je weer verder of er niks aan de hand is. De wind waait hard. Keihard. Hou je vast! Man, hou je hoed…

Papier zit in de weg van woorden die niet komen, waar tranen door de binnenkanten van wangen stromen en bitter vallen op mijn tong bevriezen op lippen dichtklappen van deuren het scheuren van mijn hart en nooit andersom.…

In een onmeetlijk heelal Ontsprong een ster. Een ster, die voor ieder een licht in de duisternis is. Wij hopen dat hij ook uw pad mag verlichten.…

Liefde is een heldentocht en een held bewandelt een edel maar moeilijk pad…

in cirkels almaar cirkels vechten gedachten kromme gedachten brein vertroebelt de waarheid waardoor het zicht oppoft wat het gobbelen vergoelijkt in cirkels almaar cirkels vecht de worsteling met de desperatie…

achter zijn ogen vermoed ik de wereld waar hij woonde zijn naar binnen gekeerde blik lijkt te luisteren naar geluiden van toen rinkelende melkbussen op een kar roepende stemmen tijdens het hooien koeien, bijeengedreven in de zon de wereld waar zijn leven stopte en waar het ooit begon hij zit in de stoel en kijkt naar niets ik streel…

langzaam slokte de eenzaamheid haar op het vangnet dat ze dacht te hebben bleek er één van vrije val ze nam 'n grote aanloop ~*~…

Hallo, dit zijn mijn laatste woorden ik heb geen zin meer in leven Er is geen plezier hier meer voor mij ik kan dingen uit het verleden niet vergeven Laat geen traan om deze keuze van mij ik hield zielensveel van het leven Part daarom nu met mij ik kon niks meer geven…

kom, dan neem ik je in mijn armen zing een wiegelied, zacht als vlas over dotterblommen en margrietjes die de zon aanbaden en hoe zomerwind golven blies in het hoge gras kom, dan neem ik je in mijn armen en lees het verhaal van een donderkopje die zich verschool tussen het riet bang voor de glasharde vissenogen tot ze weifelend het water…

Ik bewandel zonder benen Alle bomen En de ruimte eromheen Ik bewandel zonder benen Alle ruimte En de bomen eromheen Mijn hoofd is zonder lichaam En de vogels zijn van steen…

Nu jullie gans zijn uitgedoofd zet ik de bijl in alle takken van de stamboom in mijn hoofd om het leven te herpakken moet ik de verwachting doden en in oude wortels hakken zelfs het mooiste mij geboden heeft nu alle vrucht verloren van geloof in jullie goden niemandsland zal mij bekoren tot ik uit de laatste strohalm als eerste nazaat…

soms is alles donker en stil donkergrijs en kil niets dat nog wil alleen en stil in huis geen geluiden te horen niemand gaat me storen in dit donker en stil hoe hard ik ook gil hoe graag ik ook wil niemand zegt sst stil ze slaapt straks is het weer licht het einde in zicht zal het duidelijk zijn rauw en bezeerd van deze pijn…

Het licht is nog niet geworden, de hemel is bleek en vroeg, de maan en sterren verdorden, er is nog geen zon genoeg. Maar van af de wolken gaat een warmte, en doet blozen van uit het hart, wie eenzaam staat en voelt, zoals de roze, dat ook voor hem dit schijnsel schijnt – en de morgenzinnen zweren: zolang ’t leven schijnt, ’t hoogste…

Gespeeld heb ik met de gedachte, 't idee het plan Jouw vingers streelden contouren en lijnen Jouw mond kuste liefde Het kwam ervan Doordat wellust 't won van de ratio…

Ik ken je tranen al schrei je nooit al toon je nooit verdriet doelloos dwaal je door met sfeerlichten versierde straten je ogen te neer geslagen voor jou geen kerstdiner op het menu geen geluid van welkome stemmen in de kamer een bord op schoot wat kaarsjes en wat foto's met kerst ga jij vroeg slapen doe je de gordijnen dicht ik had…

hoor die stemmen. ze galmen in mijn hoofd. zie ze kijken. ze trippen in mijn hoofd. waar ben ik. waar zijn zij. ik snap er niks meer van. adem in en ontspan. ineens uit het niets zijn ze weg. heerlijk, ik vind alles best…

Jehovah God is waarheid. Leef naar die waarheid en U zult uzelf in HEM verliezen,... Leef zonder die waarheid en... U verliest Hem.…

eenzaamheid sluipt stilletjes bij je naar binnen zonder dat je ’ t merkt weet je niets meer te beginnen…

Op de schrale vlakte schuurt de wind langs halmen, het is beter buigen dan breken en massaal raken ze de grond met de toppen van hun ranken schraperige lijf. De zompige koude grond dempt het geklik, hij luistert aandachtig en geconcentreerd. Hoor de brullende zee, zijn krullen schuimen in de wind, meeuwen worden papiersnippers. De jas om zijn schouders…

Als eenzaamheid een geur zou hebben Dan zou het naar vervuilde lakens ruiken naar lege flessen en oud brood naar angst en leven en naar dood mijn bed is troostrijk onderkomen om tijdelijk de herinnering koesterend te herhalen in zoete pijn waar zilte tranen niet toereikend zijn…

ook al stribbelde het licht tegen zocht de kilte angstvallig een weg naar buiten omplooien lange lokken haar ovale gelaat dat grijs aftekent tegen het vale behang dringt zich een ijzige stilte op die langzaam omhoog krult waardoor haar adem zichtbaar wegsterft…

eenzaam heit de klok aan gort geslagen uren weerkaatsen koud de muren geen verre vrienden laat staan goede buren eenzaam heit de klok tik, tik, tik………………

Als U zich als een stuk doelloos drijfhout voelt dat wordt meegesleurd met de stroom zet dan een... ZEIL op dat drijfhout... Gebruik de wind en steek de oceaan over.…

Bij collega's ben ik iemand Die niet veel zegt Bij vrienden ben ik iemand Die voor een ander vecht Bij jou ben ik mezelf Je neemt me zoals ik ben Want jezelf anders voordoen Is alsof ik mezelf niet meer ken…

een meisje in de spiegel zegt hallo. hallo zeg ik. wat vreemd. ze vraagt hoe ik heet. ik vertel mijn naam. opeens is het even stil. we keken mekaar aan. opeens ziet iemand mij staan. ik glunderde. zij ook. echte vriendschap. zoiets heb ik nog nooit gehad. ik kon mijn oren niet geloven. rende als een kip zonder kop het hele huis door…