Alle inzendingen over maatschappij

hier sta ik dan dit prachtig lijf gekneed naar het beeld dat ik en ik alleen voor ogen heb het beeld waar ik nog in geloof dat ik soms wankel ondersteuning nodig heb en haren dons soms slechts een beproeving die ik rauw wel lust deze overwinning is er opgedragen aan het hoekje dat ik diep in mij nog weet zo ongeschonden en bovenal…

De nieuwe lijn om slank te zijn en te blijven is de lijn van de coke model zijn vereist een slanke lijn die alleen maar wordt verkregen door een lijntje coke. Afvallen hoeft niet meer,een snuifje minder of meer mag het wezen mag het zijn, want we doen alles voor de slanke lijn. Denkt er nog iemand aan het onsje meer? ---------------…

sla! bezwijkt zijn hand de zwaartekracht van haar wil een wereld van verschil tot stilte ze is bijzonder in staat tot leven hij wil, hij moet en zal begeven ooit vergeven geel, rood, blauw geen kleur zal haar nog sieren uit liefde uitgedeeld geen klap nog ergens terecht haar ogen niets meer dan ooit een blik in moeders ogen hij…

Hersenspinsel van een passante die tijdens de sloop van de burgemeesterswijk in Maassluis een omgehaalde boom ziet liggen. Zij luistert en hoort: Droom van een ’Burgemeesters’boom... Tegen een achtergrond van vermalen puin lig ik hier al maanden met pijn in mijn kruin. Men haalde mij neer, voor mij geen hoop, ik moest het veld ruimen voor…

Omdat we er tot slot zo moe van werden kreeg een blinde vrouw die extra schoen voor zondag, een groot zwijgen vulde ons en over het asfalt klonk fanfare - en weer anderen lachten met zo'n kunstgebit van wie het hardste heeft gewerkt of droegen hun testikels hoopvol op de wind, want wie recht doet komt recht halen, en dat lieten we bazuinen…

op het talud overdag luistert hij, gedegen man naar de bevelen links en rechts ten uitvoer te brengen wat uitvoering werd opgelegd niet voor niets is hij de gids voor wie geleid het doel wil bereiken in de sterren reeds gesteld en ook naar waarde ingeschat na het landen van de zon onder het eenzaam geluid van koor na koor verstomd…

tot zo en dan gewoon puur op karakter zij aan de vaat en hij alleen met zijn verlangen een droge vaatdoek in de hand elk kopje een gedachte nat achter het oor zij alhaast in dromenland de nacht alvast in het hart vertederd door het keukenneon hij droogt wel zijn verlangen als een Robin-theedoek-Hood tegen al het eigentijdse bloeden…

mensen met hetzelfde lot waar alles van mei wordt afgelegd druipen de dagen van de twijgen door gedempte stemmen overheerst huist in de nevel een vreemde rust er mompelt nog een enkel blad en de tijdgeest beslaat de ruimte van dit eens zo stralend vergezicht…

welkom in Siberië waar de plicht verplicht bestaat bij eindeloos sneeuwgetij het water warm te schenken aan wie daar gewoon om vragen zou dit land bestaat erin rijk te zijn in alles waarvoor het gekend zomaar uit te delen in de vorm die helpt al heerst er soms wat droogte ieder hoogseizoen zijn mind're kant dan komt dat ander bod wat…

de Nederlander herkent zich zelden in de spiegel die hem wordt voorgehouden maar in een broodje shoarma kan hij zich altijd vinden nieuwe culturen ontspruiten --------------------------- knipoog naar de discussie over dé Nederlandse Identiteit, aangezwengeld door ónze Argentijnse prinses Maxima.…

nog steeds verborgen achter de thans woekerende iris aanschouwt zij de rimpelstroken rond haar geloken ogen in het spiegelglas van haar serviceflat de handschoen over haar knoken tegen 't jichtig reumavuur herinnert haar het verloren uur dat zij nog het mes hanteerde voor het avondeten vlak voor hij thuis zou komen de straten stromen…

een sombere dag in het gooi het gesloten singermuseum donker en de geroofde beelden eeuwig verdwenen en verkracht etalages met dior cartier nucci flanerende geblondeerde blikken feilloos thuis in behagen en weelde flauwbegerig wauwelend in leegte eens schilderden hart nibbrig en mauve de schaapskuddes op de larense heide en rauwe mensen…

Mijn excuses meneer ik kan u niet uitbetalen De door u verstrekte gegevens zijn niet toereikend De ingezonden stukken zijn niet meer te achterhalen Het is bijna genoeg, maar niet gelijkend Sorry mevrouw, uw subsidie aanvraag is niet aanvaard U verdient een euro teveel We trekken de grens niet tussen kop en staart We kijken naar ons belang en…

Tegenwoordig in dit leven is iedereen met zichzelf bezig mensen denken niet meer aan een ander ze willen zelf alles in hun handen ikke ikke ikke en de rest kan stikken zo hoort een mens niet te leven je hoort alles met elkaar te delen het is geven en nemen je hoort wat voor elkaar te betekenen wees er voor een ander dan kan je de…

het hoofd afgewend vertelt over het onbewoonbaar plan van een mens op zichzelf in afwezigheid vastgesteld ontkenning van 't bestaan niet zomaar de overgave aan 't zinloos mensengeweld tussen koffie en koek kijken naar 't vergaan van alweer leven in een smalle Gazastrook met kinderen achter vurige lopen huilt hij met elke letter zo hartstochtelijk…

de kerk in het midden van af te breken huizen staat er doelloos bij wees in een drooggevallen zee waar geen mensen zullen blijven dan wel opnieuw het water onder haar spiegel later het onderwater onderzoek schatteneiland op de bodem van wat politieke beslissingen telkens weer rechtvaardigen de wandeling door het verleden doet vandaag…

Nu de Grote Nieuwe Laatste Moederlijke Oorlog slechts drie weken duurde, honderddrieënzeventig doden snik aan onze kant, enkele tienduizenden bij nou ja de vijand, en het lentezonnetje schijnt en op het balkon bloeien de planten allerkleurigst nu de wapenen gesproken de schedels gespleten de ledematen bloederig uit de moskeeën trippelen bovendien…

wat uit de mond komt zijn alleen maar woorden vleermuizen botsend tegen het niets - de gedachtengang van een grot naakt zal ik uit het duister treden en dan blind de zon omhelzen de gedachtensprong een schot - zo draait een mens de wond uit zicht [Vert. Laurens Vancrevel] ------------------------------------- Uit: 'Met andere woorden…

De man was moeilijk te verstaan de woorden kwamen niet vloeiend moeilijke woorden liet hij gaan aan zijn gezicht zag je hem groeien. Zijn gehoor was bijna verdwenen soms hoorde hij nog een flard, hij wil soms wat geluid willen lenen maar hij krijgt alleen zijn part. Als ik hem op het bankje zie zitten ziet hij er niet alleen of eenzaam uit…

Vertrouwen Toebehoren van de meeloper Conventies uitgevonden door Pastoors Moraliteit de zorg van Kinderverwekkers Echte stielen Ware debielen Het heden Het leven Is de onwil van een Romanticus…

"Vrede op aarde" Woorden waarvan de betekenis in vaagheid zijn gesluierd Ons land is al ver voorbij de grenzen van tolerantie In een ijl tempo brokkelen de normen en waarden af Waar eens trots onze rood wit blauwe vlag wimpelde laten nu de zwaarden van terrorisme bloed vloeien Mogen wij niet meer spreken over vrijheid in dit land "Vrede op…

als een echte jonkvrouw getooid met ruisend kleed beent ze door de straten van haar veel te grote buurt op haar rug het puntig blauw van een lang vergeten erwt plant ze haar modieuze hak elegant achter iedere tak die haar omgewaaid de weg verspert en slechts vergetelheid vindt waar zij de toekomst en nog veel meer zal zij nooit werken…

deze wijk in onze buurt haar gehavende gevels voor de kleine huiskamers, waar lampen al eens durven flakkeren tegen het einde van de maand het aanvankelijk gevulde schap haar nerven stoffig laat aanschouwen hier kennen we elkaar nog bij de voornaam, de relatie tussen wie en waar en hoe in uitgeleefde gesprekken op de hoek, het plein,…

je was er, Adrianus, zeven jaar opgenomen de rechtbank stemde in handtekeningen werden gezet een verklaring van onvermogen bracht je in het geneeskundige gesticht je praatte nooit, je antwoordde op niets soms verkeerde je in eenen toestand van razernij je stootte onaangename en akelige geluiden uit daarom moest je bijna altijd een dwangbuis…

In het warme bed komt elke droom tot leven tot de wekker gaat…

sommige bogen kunnen andere dan weer niet altijd gespannen staan klaar om wild te schieten mocht de gelegenheid daar de meeste bogen hangen stil als geschoten trofeehoofden aan het haakje in de schuur waar ze schrijven over het stof dat hun pezen allengs bedekt mensen munten soms uit in hun gebrek aan weten dat ook bogen moeten bogen…

een boom, Annick, vier duizenden, Annick, zoveel als nodig zijn, een bos voor wat groeien moet nu jij dat niet meer kunt of ik je gekend zou hebben elke dag ontmoet ik je in een lach, in het geloof dat het allemaal mogelijk is de wereld voor de jeugd aan de jeugd ook jij, de wereld, zeker wel want je spreekt klaar, Annick taal die iedereen…

De seconden tikken voorbij Ik hoor licht getinkel met een hoge toon Luister naar de vrede om me heen Het lijkt hier zo gewoon Explosies van ruziënde personen De roodzwarte haat druipt van gezichten De onzichtbare pijn die ieder heeft Je durft er bijna geen woord over te dichten Elke dag zijn het nieuws en de kranten Vol van zichtbaar leed…

door de week het werk gedoe aan een bureau precies op tijd en dan nog afgeborsteld, een heer van stand vijf op zeven, tot vijf telt hij op, weegt hij af of het nog volstaat deze zinloze diendaad ja mijnheer, nee mijnheer, zonder pardon geen goedendag het weekend, iedere week aan het eind van zijn Latijn wacht gelukkig het drijfzand…

in evenwicht het hoofd recht op, zijn romp gehecht aan een staart, voelt hij zich evenveel waard als de fiere zon, de witte maan en ontelbaar de andere lichamen die zijn wereld werelds maken tussen het zingen door van al wat sjirpt en krekelt onbeweeglijk op de wacht voor wie het niet begrepen aan zijn spit zal geregen voorbijganger zonder…