Roos van de geest

Het grote vergeten begint
herinneringen glijden weg in duisternis
er komen geen nieuwe

Je maakt een reis terug in de tijd
naar je jeugd, naar je geboorte
een reis alleen, zonder ons

Wat je maakt tot mens, tot wie je bent
wat je verheft boven dier zijn
schilfert af, roos van de geest

Wachten op het einde
een reuzenbaby in een luier
dat heb je niet verdient

Je bent al dood
de mens in je stierf toen je
niet wist waar je was, wie je was

Pijn en verdriet voel je niet
dat namen wij van je over
de dag dat je vroeg wie we waren

In je lichaam trekt de dood sporen
schitterende ruimte onder je schedeldak
vervalt tot tombe vol rag

Het is verschrikkelijk
hoe kan een mens dit verwerken
hoe kan een mens dit vergeten

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster-Baas, 6 mei 2008

hkoster1quicknet.nl

Roos van de geest

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 341