Alle inzendingen over afscheid

Nee, ik heb geen spijt van jou, jij was het die ik oprecht in mijn leven wou. Al het mooie koester ik in mijn boek der liefde. Een man die mij intens liefhad maar ook zo griefde. Het laatste werd teveel voor mij ik kon je niet meer verdragen aan mijn zij. Liefde, once in a lifetime, het is over, het is voorbij. Het boek der liefde heb ik afgesloten…

zet ik mijn hoed af zo ook mijn bril de zinnen die ik zoeven nog zei mag ik nu langzaam vergeten kijkend in de spiegel wrijf ik de rol voor de allerlaatste keer van mijn gezicht ik ben uitgespeeld…

Mijn hart is dood! – Wie zal het begraven? Wie zal het kisten? – Mijn hart is dood! Vaak schroeide ‘t van dorst, en géen kwam ‘t laven; de honger verteerde ‘t, geen schafte brood… Mijn hart is dood! Wie zal het begraven? Wie zal het kisten? – Mijn hart is dood. Mijn hart is dood… ! Men legge ‘t te rusten, te rusten in ‘t eerste, beste graf.…

Voor Hennie Terwijl wij stukje Bij beetje afscheid Van je nemen, en je Geleidelijk aan in liefde Laten gaan, zie ik buiten De zon traag door de Wolken breken, en de takken Van de voorjaarsstruiken Eindelijk tot leven komen - En zie 'k ze kleur bekennen Voor het nieuwe leven…

De dood bevrijdt ons van dromen hij ontstijgt het lichaam de dood is immer vredig en geeft toegang tot iets wat wij niet weten één ding is zeker ergens in het hart van een ander zullen wij niet worden vergeten.…

Nu je moeder op sterven Ligt bel ik je met de Moed der wanhoop op Jij sterke man die Zo stoer ooit je moeder Verlaten had om nooit meer Bij haar weer te keren Als ik vertel dat 't einde Nadert van haar die jou Het leven gegeven heeft En dat ze in haar doodsstrijd Jouw naam noemde en naar Jou gevraagd heeft zeg jij Rustig in…

In liefde geschreven voor mijn oudste zus Hennie Terwijl het leven langzaam Wakker wordt en in dit Late voorjaar ook de vogels De lente weer herkennen Ligt voor jou het einde Langzaam op de loer Leven dat stil aan Lijden werd en zichzelf Begint op te geven - Ik hou je hand vast Om je tot in de eeuwigheid Niet meer los te laten…

langs je rug vanaf je hart neer je ziel binnen doen woordeloze zinnen witte veren zeer…

ook al zijn haar keuzes niet de mijne, kleuren ze mijn dag niet minder grijs de hemel regent mijn tranen daar machteloosheid mij ten deel valt uit liefde kwamen jullie in ons leven, met een gebroken hart zal ik jullie moeten laten gaan…

zomaar van mij heen gegleden mijn geliefde zus heb je niet te lang geleden wat 'n geluk dat ik je nog sprak samen met Femke kwam ik je opzoeken niet wetend dat het de laatste keer zou zijn kwam je mij onlangs bezoeken naast me zitten op je dooie gemak uit het zelfde nest geboren doch schelen wij dag en nacht konden verhalen uit '…

Laat mijn ogen toe En mijn handen stil... Ik ben doodlijk moe; Of ik sterven wil. Steek nu lichten aan Want de nacht is blind... En kom bij me staan Al die ’k heb bemind. Lui dan lang en luid In de lentenacht: Luï mijn leven uit!... Het is àl volbracht Laat mijn ogen dicht En mijn handen saam... Straks het morgenlicht Door mijn…

in de onderwereld neemt Thanatos afscheid van zijn moeder de nachtgodin hij gaat op reis om mij te halen grondig snijdt hij een haarlok af ik weet het mijn tijd is gekomen de doortocht op aarde loopt dood zijn tweelingbroer Hypnos sluit mijn bange ogen en sust het vasthakende lijf in diepe slaap de veerman brengt me over de rivier…

Laat nog een beetje van jou over in mijn beleving der ziel. Laat nog een beetje van jouw liefde heersen over de haat en wrok jegens mij. Laat dan, ons in onze diepste kwaadste uren nader komen. Laat het hart achter en ook de boze geest, maar ja laat dan een beetje van de wereld over... over voor ons, wij twee, uiteen en toch dicht in elkaars…

pak je biezen pak je spullen het draait niet om de snelle pas enkel weten niet vergeten wie ik ook nog even was…

Laat mij alleen. dit is de tweesprong onzer wegen. gij hebt mij tot de verste rand geleid. maar keer hier om, ween niet. gij kunt de laatste tocht naast mij niet schrijden, noch ik met u, gij gaat hem eens alleen. gij zijt mij nochtans onverdeeld verpand: ik heb uw bloed de donkre kus gegeven van hen, die boven dood en leven ontstegen zijn…

Als ik je zo naar lucht zie happen, zo teer en toch nog dapper, wank’lend, terwijl je vroeger vast op flinke benen stond, je zachte stem nog zachter spreekt, en ernst je lach verdringt, je gladde haar nog grijzer glimt, omringend diepe rimpels, die zijn gaan passen bij je; zo zelfs ben je mooi en vrouw. Vanmiddag ruimde 'k je kast op,…

Dat was het dan oude vriend een dood in de goot nee, dat heb je niet verdiend je klom op tegen muren je zag er erg tegen op je sprak het niet uit misschien alleen in die eenzame duistere uren het einde kwam dan onverwacht in die diep donkere nacht.…

de dood heeft huisgehouden heeft dichters naar huis gehaald kinderen hun moeders ontnomen onverzien op de loer gelegen totdat het juiste moment daar was, om toe te slaan vele harten laat hij gebroken achter, 't gemis te groot tot zij langzaam op zal gaan…

buiten lijfelijk bereik vloeit een warme gloed als zwijgende voorbode van de tanende hartsvloed dit weemoedige vuur zinkt in de oever van het land de avondzon blijft achter als kringen in het zand ’s avonds wordt het stil alleen wat doffe klanken in ’t riet ’n roerdomp, alsof die zeggen wil je hoort me wel maar ziet me niet de wind…

hoe doe je dat zijn er boeken over te lezen is 't als kruipen door 'n sleutelgat valt het te evenaren het loslaten van 't hier en nu is het werkelijk door de ruimte varen hemelen hoe doe je dat wie kan de garantie geven dat je niet stort in 'n groot zwart gat zul je je geliefden weer ontmoeten ook degene die je niet zo mocht…

“De winter komt terug.” hoort hij de weerdame in rode jurk hem welhaast plagend toeroepen. En meer nog dan de zon en de eerste lentebloemen, meer ook dan de lieflijkheid van de eerste plukken groen, mist hij Jan Pelleboer die –weer of geen weer- zon, regen en sneeuw altijd in zwart-wit voorspelde.…

Ik heb wat voor je meegebracht wat dingen van het Noordzeestrand die ik vond in het mulle zand of aan de vloedlijn half nat rond geschuurde stukjes baksteen betekenden voor ons een schat meerschuim,mesheft slakkenhuis alles ging toen mee naar huis we bukten en we zochten voort als kinderen zo ongestoord ik zag ons weer in een…

Je bent een schaduwvriend geworden vooral in de zomer wanneer de bomen vol bladeren langs de beekjes staan de vlinders die verraden je aanwezigheid ik kijk op en zie ze dwarrelen dwars door je heen maar als de zon achter de wolken verdwijnt besef ik te laat dat je in het duister alleen bent weggekwijnd.…

Met onbeholpen mond riep de visser het water tot zich. Nooit meer draait de wind in zijn veel te grote oliepak.…

Je vertrok en vergat mee te nemen uit pardoesheid wellicht Het goudschaaltje met al mijn woorden die je nog had willen wegen Mijn oren vol verhalen Het goud uit mijn haar Mijn mond van teveel woorden Mijn - o sorry - veel getrapte schenen De echo van mijn veel te harde lach Mijn op hol geslagen hoofd Dat balans zoekt op zwijgzame schouders…

wil jij straks mijn as verstrooien op de Mont Ventoux of is dat te hoog gegrepen misschien teveel gedoe?…

In de straten ruist `n lied tikken mijn voeten in de stap een vroege vogel tjilpt het gras nog groener zo de klinkers willen praten maar mijn ik is uitgegaan het verlangen van het zwerven stilaan in de nacht ontdaan…

Heuvels die glooiden zie ik en soms zwemmen er Vissen doorheen. Mooie vissen die naar me zwaaien. Sluiers van gordijnen als het raam openstaat en de Wind naar binnen waait. En hemels de geur van verre Egyptische tabak, verpakt in platte sigaretten. Mijn lief, Ik wil niets meer dan dit uitzicht vol mooie, naar mij Zwaaiende vissen. De sluier…

Een aarzlend reiken Naar de overzij, Een angst, een wijken, Een: neen niet míj, Nog één gedachte, Een snelle droom, Over het zachte Van bloem en boom, Een laatst verlangen Naar akkerland, Hoe de appels hangen, Het najaar brandt; Dan…

stel je de dood voor als een lugubere man met een zeis dat was de landbouwtijd nu is het iets in de trant van nanodeeltjes die wegwaaien met de wind en de zon maar als ik wakker word in de nacht staat er opeens weer die schim van een man misschien in een clip op youtube hij zegt: ga snel op reis weg van mij en wees niet bang, want…