Netgedichten

netgedicht (nr. 49.437):

Weggerukt.

Waarom heb je haar zo vroeg laten halen.
Ze had nog zoveel te doen.
Dan kan je wel zeggen dat haar tijd is gekomen,
maar weet wel dat hij haar mist.

Had je niet nog een paar jaar kunnen wachten
voor je haar bij je riep.
Vaak loopt hij nog met haar in gedachten,
want weet je dat hij haar mist.

Had ze niet nog wat jaartjes kunnen krijgen
zodat hij nog wat genieten kon,
wat langer nog bij hem kunnen blijven,
want ik weet dat hij haar mist.

Hadden ze niet nog enige tijd samen
bij elkaar kunnen zijn.
Nu ziet hij de wereld door tranen,
de glans schijnt weg te zijn.

Het leven lijkt nu een eind'loze tijd.
Dit heeft geen enk'le zin
zonder haar. Hij is haar kwijt,
want weet je, zij is een gemis.

De nachten zijn lang, de dagen kort,
het leven een grauw bestaan.
De dood heeft erin rondgeslagen,
ervoor gezorgd dat zij wordt gemist.

Nooit wordt het meer als voorheen.
De dag is verraderlijk licht.
De zon straalt, maar geeft geen warmte,
want weet wel, ze wordt gemist.

Jij hebt haar van hem weggescheurd.
Jij hebt hem diep verwond.
Hij moet verder, maar ook ik treur,
want weet dat ook ik haar mis.