Alle inzendingen over algemeen

altijd wat haastige gebaren (te) luide lach innerlijke zucht van mijn kant zaken, ze gaan me niets aan, ik hoef het niet te weten mijn tuin lonkt… uit beleefdheid luister ik zwak – ziek - misselijk niet te veel reageren al is het geen persoon die snel los laat gelukkig al klinkt dit niet aardig vandaag is de…

midden op de dag waren we onverwacht onder dak ergens in ons leven in het kruis dat schemerend over het patroon vloertegels sluit teken van geloof warm licht zonneveren in het schip stoelen op paden aan een straat recht ontvangen genade je hand wandelt even over een rij kaarsen waaraan donzen vlammen ontspringen voor bescherming…

moge iedereen ontwaken uit sneeuwbedekt slapen ongerept heeft geen kennis ongeschreven wetten alleen wit, zo wit dat zwart voor ogensneeuw bevlogen taal zoals woorden sporen in maagdelijk van letters geen weten taal maar niet woordelijk verblindende factoren vlieg je aan als jij alleen, onbeschermd op overzeese tochten van smeltend…

De ontevreden roos Een vlinder fladderde rond een roos die gans verlaten in een hoek te treuren stond omdat ze vond dat men haar schoonheid niet verkoos. Waarom, zo sprak ze tot de vlinder, sta ik hier gans alleen en staan mijn zusjes in de tuin gezellig in de zon bijeen? Hier is het donker, haast geen licht, hier komen ook geen mensen…

alle verre zwerfvogels verstikken in vaste klei als hagel van anijspegels met zulke zwakke enkels is het bovendien lastig koekpaleizen bouwen al vliegend, al vliedend komt verte nooit dichtbij en is hier altijd ginds zo op het oog bespiedend bij gebrek aan ondiep lijkt hoogte te bezwijken zonder bedektzadig gezicht verdwijnen nachtbloemen…

Drijvend op een vlot dromend van ogen die mij raken Hongerend naar jou, Mijn dromen volgend in de hoop dat je er zal zijn Mijn hart schijnt als de zon die ondergaat in de zee der wanhoop Wat moet ik zonder jouw richting? Niemand die mijn schreeuw der eenzaamheid hoort Van het vlot afspringen om te verdrinken In de zee der liefde Waar jouw…

In het avondlicht verzamelen zij zich ze hopen op unieke woorden voor een gedicht dat ergens al in de schemer ligt. puur ongeschminkt over leven dood bedrog en liefde tot alles op zijn plaats valt en hij- zij voelt zich een dichter…

in vergetelheid leunt de avond tegen de muur, zoals alleen het lege licht gewichtloos is steunend op langdraden, gevangen tussen binnengrenzen van verworpen eilanden in een zee van nacht, van almacht van blinde sterren als gaswolken zolang zij voor regen behoeden…

Loop buiten diep in de nacht Voel de stilte en de rust van de nacht Dat is wat m'n leed verzacht Geen mensen om me heen Die zijn koud en gemeen De rust en de liefde van de nacht Dat is waar ik naar smacht…

Loop door het leven Met heel veel gevoel Maar soms zonder doel Volg mijn pad Niet wetend waar heen Waar ik ga,het is mijn lot Ik leg me er bij neer U beslist, mijn Heer…

Daar ging ik dan na de nodige afwegingen de lucht in ik telde al mijn zegeningen Durf en moed hebben om zoiets te doen het is niet zo vanzelfsprekend ook al heb je nog zoveel fatsoen Daar ging ik overgeleverd aan de wind vertrouwend op het weer tevreden als een kind Zo vrij als een vogel in de lucht verblijven in hogere sferen mijn…

Ik dacht zojuist aan jou net zoals gisteren en elke dag sinds het gemis begon hoe kon ik weten dat verdriet de leegte dieper maakt zoals het water traag de bedding schuurt van een rivier niemand heeft me ooit verteld waarheen een zwarte zwaluw vliegt als tijd de horizon vervaagt zoals ook jij me niet vertellen kon waarheen je zei…

Eerlijkheid kent geen tijd vertrouwen is er of niet op iemand kunnen bouwen ik weet niet of hij dat ziet Zo oneerlijk kan het leven zijn iedereen neemt het aan want dat hoort erbij maak je niet zo druk voortaan Iemand kan je tot op het bot raken zie je dat dan niet, hij doet het ik loop maar weg voor mij is de toon gezet Je verwacht…

Dit plaatje laat ons zien Waar ze ruimte geven Een overloop creëren Om zo te overleven. Maar als je inhoudelijk kijkt Mis je de rivier de Maas Kan die dan niet overstromen Of is men die rivier wel de baas.…

Zie ik nu de buurman in de rij Hij draait zich om en is niet blij Had ik dit maar geweten Dat hij niets had om te eten Zijn portemonnee legt hij weg Leeg, jammer wat een pech En hij is niet alleen Stille armoede Ik wou dat, dat verdween!!!…

zich ontschillen en uitschenken over velden van onvermoede gronden wegkruipen zonder de luwte te krenken toen orkanen nog niet bestonden zich wentelen in dekens van pijn tot herstel van moederschoot in geval van latent afwezig zijn sterft hoop een zachte dood…

Mijn stappen door het leven Het kan jou misschien niets schelen Maar het zijn mijn stappen Over het lange pad van het leven En niemand weet waar dit pad eindigen zou En mocht ik aan het einde van dit levenspad zijn Dan hoop ik dat ik thuis zal zijn…

onderkelderd door kunstmatig zicht voorwaarts in herhaling graven het neolithicum voorbij ter plaatsbepaling naar de hals gegrepen met zachte dwangbuis doch doelmatig stevig ingesnoerd met monddode ogen aan gebeitelde verten doemt enig na de ander nader dan schaapachtig beton weliswaar verscholen achter ijzeren wil tenzij…

Iedereen weet het beter Zij vertellen hoe je je leven moet beteren Zelf heb je niets te vertellen Want een ander zal het jou wel vertellen Jóuw fouten onthullen En hun eigen fouten verhullen Ik trek er me er niets van aan Want ik leef mijn leven En dat gaat niemand wat aan…

(1926-2008) er zijn mensen die zeggen dat doodgaan behoort tot het zeer weinige dat niet zou mogen terwijl het in werkelijkheid het nog enige rechtvaardige blijkt te zijn wat er nog is…

Wat was de wereld gelukkig toen de mail niet bestond en je een brief vol ellende pas na maanden soms vond. Als de zon scheen, gelukkig steeds elk nieuws ongehoord alles goed en gezapig want de post droeg het woord. Je hoefde weinig te vrezen want al liep in de rails zelfs geen kip was ontspoord en geen mens werd vermoord.…

Het doet verdriet De stille armoede die men niet ziet Men durft zich niet te uiten Nee, het blijft binnen en het komt niet naar buiten Maar als je erover blijft zwijgen Hoe kun je dan hulp krijgen Schamen hoef je je niet Ik wou dat men dit voor zichzelf inziet Ik weet het is zwaar Maar er zijn mensen die helpen, echt waar.…

Ik kijk om me heen en ik huppel op woorden uit monden die haten en schiet in de lach. Hoe diep kun je zinken in woede verdrinken en een mens zo bepraten die je nimmer nog zag? Ik huppel op woorden die al lang niet meer stoorden omdat in de toekomst de humor weer lag…

Ik schreef eens op papier van lucht en alles wat ik schreef was lucht, en alles wat ik dacht, en toen ik naar buiten keek zag ik een kraai van lucht boven een bloeiende appelboom in het zonlicht naast een schutting, en ik hoorde iets scheuren in de verte, er werd moedwillig iets verscheurd ver weg, nu is het mijn beurt, hoorde ik zeggen, een…

uit je schaduw stappen over grenzen durven gaan dat wil zeggen je bloot geven aan het zonlicht en zoveel meer je stelt je kwetsbaar op en krijgt klappen als klinkers tot je AU zegt…

Ik hou van je fluisterden zijn lippen in mijn oor Ik haat je spuwde het vuur in zijn ogen Ik wil je schreeuwden zijn vingers rond mijn arm En ik? Ik wou weg.…

Vegetarische tijger uit de kast Geboren krijger, nu niemand tot last Herten dansen en springen verrast Prijzen, bezingen een nieuw houvast De tijger vindt de hongerdood door wat de goede vrucht niet bood vergat in de orde van leven wat het streven niet kon geven Zijn welpen blijven, vertederend spelend De herten helpen, blind voor het punt…

De zoektocht van het leven draait om vriendschap en avontuur, hoe hard je dan gaat zoeken bepaalt je wegen op den duur. Soms is je doel wat meer verstopt, dan zal je hulp moeten vragen aan mensen die er voor je zijn anders zal jouw tocht vertragen. Er zal ook voorspoed zijn wanneer je zoekt maar ga dan niet te snel, mis de details van…

Jan de fantast aan de drank Hij had het gemaakt En dan pas bedacht Een donkere dag Een heldere nacht Er stonden paleizen Met zilveren daken Maar in de ochtendmist Waren ’t heksen en draken…

De dichtkunst sleurt zich voort langs afgewezen paden diens woorden ongehoord met afkeur volgeladen Een liefde die verdween de wanklank is gebleven verstoten door het steen bedierf het al het leven. Geen sterveling begreep de schoonheid van het lied waaraan men zich vergreep deed liefst die taal teniet. Men achtte niet…