Alle inzendingen over Angst

eerst nietsvermoedend nog van het dodelijk verderf dat magere hein strooide hoopte ik wakker wordend de nachtmerrie te verlaten waarin als overrijp de appels uit de boom van leven vielen als een koude ochtenddouche was ontnuchterend het nieuws dat er geen ontsnappen was aan de haard van het inferno dat met afgrijselijke explosies de…

Niet meer op iemand wachten, niet meer denken: waar zou ze zijn, wie ontmoet ze, wanneer komt ze. Niet meer op iemand wachten, zelfs naar dat wachten terugverlangen. ------------------------------------------------- uit: 'Verzamelde liedjes en gedichten', 2004.…

Help Oh god wat heb ik gedaan Het komt zo dichtbij Alles wat ik heb gezegd, Waar ik naartoe heb gewerkt, En waar ik om heb gevraagd Nu moet ik wel Ik moet gaan presteren Ik moet laten zien wat ik zei dat ik kon Alles wat ik wilde kan ik nu gaan doen ik ga iedereen achter laten Over de wereld heen Onder mijn dromen door Naar een…

De schaduw op de muur vreet aan haar lichaam, haar hoofd hij slaat zijn tentakels uit, trekt ze dan weer terug het zweet staat op haar voorhoofd is het angst of de alom verzengende warmte ze schreeuwt om water, water, water dan zwijgt zij slaat het aangerukte glas maar om ze heeft er geen druppel van gedronken maar als de klok aangeeft…

Is mijn angst nog ongegrond, of lig je nog steeds in je eigen, wachtende strop? Hoe ga ik je missen? Hoe ga ik je niet zien? Hoe kan ik me geen zorgen maken, om iemand zonder wie ik nooit gekund heb?…

Laat het er nooit van komen Nooit gebeuren Dat ik geen licht meer zie Op mijn pad Verdwaald ben in het duister Zonder kleuren Het zoeken meer dan zat Mijn bed blijft kleven Aan mijn rug Dag in, dag uit Hetzelfde blijkt Een lijf dat hapert Stram en stug Mijn energie niet verder rijkt Laat het niet komen Niet gebeuren Dat de toekomst…

Intens gevoel van zwanger zijn gerommel en beweging Geen armpje, voetje alleen pijn gedwongen tot verpleging Ischemie is hier de vader blokkade van de levens stroom Geen zuurstof in de ader vrij-blijvend is een droom Verlossing is de moeder techniek van onze tijd de smalte is het loeder geen ruimte is een feit De keuzes zijn…

drie stappen nog dan ben ik daar klaar met mijn leven ik ga nu maar drie stappen van de goot mijn wereld in het groot van enkel macht geen liefde en gezag mijn rol heb ik gespeeld gevoelloos kil alles geregeld. zette makkelijk de koning schaak de weg terug was er niet vaak leunde tegen holle muren mijn sterke wereld was papier het…

sta kijk om je heen de kale koppen tattoo's op het been ogen slurpen aandacht door het merg heen een parasiet die nooit zichzelf ziet vreet alleen gedachten zal de zwaksten onder zijn publiek genadeloos verkrachten want hij is ziek gunt de ander geen bestaan je moet zijn wegen gaan in lauwerkrans dat lijkt jouw kans om mens…

Kunnen mensen dat? Kunnen we onszelf bevrijden, uit de greep van ons begrip? Durven mensen dat? Durven we wel verder zwerven, dan woorden en symbolen kunnen? Moeten mensen dat? Moeten we elkaar wel volgen, zoals volgers in een kudde? Willen mensen dat? Willen we wel logisch begrijpen, dat één plus één méér is, dan één maal twee?…

ik wil je zijn op alle fronten zoals ik je lief, zoet zout bitter zuur, het geeft niet want mijn smaak wordt door jou nimmer betwist mag ik je zijn wanneer je pijn verschijnt met scheuten die slechts in de herfst ten gehore worden gebracht en ik jouw grimas mag dragen zodat de lente zich nestelt op en in jou gelaat ik ben je, lief ik…

Als er geen engel is die mij de weg naar de hemel wijst Als er in de lucht geen sterren zijn en ook geen maan verrijst Er geen zon is die mij verwarmt en verlicht Ik bang en onzeker, vervreemd, ontwricht de weg zoek naar mijzelf, de wereld om mij heen Mag ik dan bij jou schuilen, bij jou huilen Bij jou alleen?…

Daar sta ik dan Op dat spoor Turend naar die bocht Zoekend naar wat je dacht Die laatste momenten Flitste je leven aan je voorbij Dacht je aan je vrouw Je kinderen Aan mij Of dacht je aan niets Was je gewoon bang Voor die klap En dan…

Ogen vol angst een bek open, zo wijd niet voor wat lucht, wat leven maar om dat laatste restje lucht, adem te verliezen..... Niemand die het ziet aan het eind van jouw tijd. En het regent ook nog.…

Corona valt onmogelijk te keren, de epi- wordt geheid een pandemie, het wordt de dood van minstens een op drie. Aldus de lui die onheil profeteren. Geen kapjes meer? Dat lijkt me geen bezwaar: de muilkorf is nog volop leverbaar.…

vingers in mijn geest ze trekken aan het beest dat ik heb opgesloten door mij is neergestoken toen het me bedreigde het bloed is nog niet opgeveegd het sijpelt door in woorden die me storen die vakjes open maken van wat is geweest die ik had afgesloten omdat ze anders spoken mij dwingen tot verkeerde dingen onberedeneerde angst…

de met klassiek geëtaleerde klanken tonen mij het beeld van waanzin die ik met liefde draag in het exotisch erbarmen waarmee mijn brein is gevuld het rolgordijn halfstok gestreken markeert het duister zoals zij het had bedoeld, ze schermt me af voor de vernedering van de komende nacht die als een schuifelende sopraan mij de valsheid van…

zo snarig dat ze zong in de muil van de nacht het was haar heldere stem die me lokte naar de oever van die kant waar de zon zich baadt in het water van erbarmen ze was rijper dan menig vrucht die ooit in mijn handen bloeide groener dan twee lentes op een dag maagdelijker dan wat een man zich kan wensen en lieflijker dan het ontwaken…

Een onzichtbare vijand Met aantoonbare slachtoffers Het maakt ons allemaal angstig Om onze dierbaren Om onszelf In relatie tot die dierbaren Want wie zorgt er voor hen als jou iets gebeurt De onzichtbare vijand Met aantoonbare slachtoffers Het maakt ons allemaal onrustig De wereld staat op zijn kop Niets is hetzelfde Geen…

Kan ik dan leven zonder hem? Vulde mijn lichaam zich niet telkens als hij kwam met trotse koppigheid die paarden dampen doet, met boterdikke vreugde? Stroomde als ik hem zag mijn bed niet vol, sprongen mijn kasten dan niet open; vloeide mijn zand dan niet in patronen op de vloer; sneed mijn brood zich niet hunkerend in schijven; lekte mijn honing…

In de hondsdagen versterft het wilde gezang. Bij de kom in het gras is de merel komen drinken vier lange teugen voor hij weer vloog - wat leeft, leeft van schrik en beven. Ik ken iemand; hij ligt in zijn groene graf, het is nog vers. Hij zwijgt daar als de schuwe vogel die hij altijd was. Ook ik ben nog nooit zo stil geweest. Er is beangstigend…

Soms word ik wakker, bang dat ik echt besta. Angstig tast ik de muren af, het bed, mijn nek en zoek mijn gezicht, maar ik kan het niet vinden. Trillend sta ik op. Ik doe het licht aan, trek mijn onrust aan en loop alleen op de sneeuw die mijn hart bedekt. Alles buiten is nog steeds zoals het ooit gestapeld is. Maar de wereld die mij…

de dag is licht naakter wit maakt kijken wat verlegener passie vrijt zijn donkere blik nacht brengt zachte anonieme handen het verlangen naar het hoogste punt is het duister wel gegund ogen volgen ronde bogen op de tast de tong is zonder mond te gast op lippen die zich welvend schikken licht versluiert lust geeft ruimte en…

wantrouwen hakt nu één voor één de vingers af van de hand die ik je gaf splijt de tong en maakt mijn woorden krom voor onbedoelde dubbele betekenis is even geen vergiffenis verblind het zicht op warme ogen die menselijk tekort nog wel gedogen ik schrijf met bloed fluister zonder woorden neem de pijn maar laat…

fundamenten ter zicht gesteld door het kantelen van de aarde schreien in de felle Januari wind het geschreven woord waar niemand nog iets over wil vertellen de stilte is sprakeloos en op het zwijgen na bijna dood, deze dood lijkt zelfs ontredderd daar er geen graf bestaat dat veilig in de armen van moeder aarde de slaap kan vatten want de angst…

ik zag handen groeien uit de muur cement viel naar beneden vingers scheurden zachtjes het behang reepjes uit een grijs verleden ze speelden wat met lucht vormden vage klanken waarvan de letters dansten tot een zware zucht het leek een oud verhaal de woorden jankten angst schreeuwde kleuren in de lucht die zwaar geladen neersloeg…

muren zijn hoogpolig vreten echo's uit de lucht het schreeuwen zit van binnen een vliegen zonder vlucht gevangen in hun kassen fixeren ogen een plafond handen kiezen houvast zoeken veiligheid rondom passen zijn onzeker de vloer is lichtgeraakt ademen gaat sneller als er kennis wordt gemaakt de eerste blik naar buiten als drempels…

Voor Anneke Ze zien ons aankomen over de pier. Twee verrukte eenden door de zon beschenen lekker kwaken hier. Verder duiken en tegendraads de wind in. Dan: wolvenschrik! Wolvenschrik! Wel iedereen is een dier. ---------------------- uit: 'Vonkt', 2017.…

ze zegt - jij bent al oud hè mamma en als je oud bent ga je bijna dood nee lief kind, je moeder is niet oud dat lijkt maar zo ze zegt, maar jij bent al groot en ik ben bang mamma zegt ze, als je wordt begraven is je mond dan open of dicht meestal dicht klinkt het antwoord o gelukkig, zegt ze anders komt er klei in…

kom maar in mijn cirkel breek niet uit in rechte hoeken rond de lijn en laat de scherpte achter je, kom en kijk vooruit ik speel niet met de graden van je vuur jouw vlammen op de muur spannen mijn boog in kaarsrecht gaan omhoog de pijl die harten tracht te breken uit nooit kunnen vergeten maar gelassood is als straal…