Alle inzendingen over liefde

Wij bestormden de Bastille om onze gevoelens de loop te laten. Later vormden wij de pijlers van spanten die aan de hemel vanuit het Aards Paradijs tot 1 spits samensmolten : een Eiffeltoren waarmee wij luchtkastelen tekenden. Thans zijn wij de raakvlakken van een eeuwige en ondoorgrondelijke piramide in het hart van wonderlijke pracht…

altijd de lach in een heerlijk ad hoc reageren ogen die schitteren in iets nieuws uitproberen toch heeft ook zij haar stille momenten zweeft heel even zonder uit zicht te raken onze aandacht voorbij nog is er het bekende gebaar bevestiging in oogopslag het volgen maar haar ziel is niet daar ik weet dat ook zij reflecteert in…

Dat wat tussen ons was was natuurlijk aanwezig. We spraken, zagen elkaar hielden elkaar vast, ieder jaar dat we samen konden zijn. Over dat wat er niet was zwegen we het was een deel van ons geheim dat wat we niet konden voelen voor elkaar was onbereikbaar lag buiten ons bereik. Misschien had jij daarover verdriet ik weet het nog…

jij weet stromen lucht te laten dromen als een spelend orkest in de kleine bewegingen van je handen meng je warm en koud tot contrast dat jeugdig houdt preluderend en activerend tot een atmosferische flow met hotspots a gogo horizon verwijdend zal de impact zijn van het nieuwe heelal dat zal stromen naar overal waar dromen…

Mijn jouw-indrukken gegrift op stenen tafelen in m'n geheugen staat verzegeld ons gebeiteld verbond vanaf het ogenblik dat we mekaar vonden was het een blik op oneindig was het geen blik meer maar goud dank zij jou, m'n Steen der Wijzen waarvoor ik gouden kalveren terzijde liet.…

Wie wij ontmoeten zijn wij niet zelf. Wat wij horen is niet ons oergeluid. Ons oorspronkelijk gelaat blijft ongezien. Ons wezen onbegrepen. Wat wij zien zijn maskers. Wat wij horen zijn opinies of geraas. Wat we weten dwaas. Waar oordelen verdampen. Waar meningen verstommen. Waar dichters zwijgen, bereikt een mens het paradijs. Het…

Zaterdagochtend ontbijt op bed, elk stukje van mijn lichaam op de plaats rust, geluk tot in mijn tenen de zon straalt andante over de vogels in de tuin en jij zegt: je bent mooi de olifanten kleuren bij je huid De bruine olifanten op de kussens en daar onze dans op de foto bij de tafel het bestaat hier en nu tijdloos en ruim…

Met Valentijn niets liever dan bij jou te willen, kunnen, mogen zijn het is niet alleen deze bewuste dag dat je de liefde uiten mag die geef je meer dan jezelf weet soms denk je misschien dat je vergeet, vergeet om lief te hebben, stil te staan In de alledaagse hectiek blijf je gaan voor jezelf, je geliefde, je naasten, je leven sta af en…

We waren bang betrapt te worden in de verte reed de trein naar Schagen, hier zoemden muggen en stonk het naar de wc Toen was het een bouwterrein achter de sloot keken koeien naar ons, tussen de schaftkeet en materiaalcontainers lagen we op een rubberen plaat over de modder Ik voelde mijn vingers in de warmte van zijn haren en van binnen…

speels draaien kleuren op de rollende bal beplakt met sterren twinkelen zij een miniheelal jouw handen bepalen in welke banen vingers volleren harmonie tot in het kleinste detail jij bent godin in de schepping vandaag ik was de nacht mag ik morgen mee naar het paradijs dat jij ons hebt gebracht wil melker 01/02/…

Het was er smal en schemerig zijn hand en arm streken huid over mijn huid vertrouwd en aangenaam als van mijn lief: hoe vreemd is een vreemde in een onbewaakt ogenblik? Met hoeveel mensen intiem zou ik kunnen zijn als... Welke verschillen maken mensen tot vijanden, als het geen probleem is om bemind te worden door iemand die je…

De wekker loopt af Mijn droom loopt uit Ik loop van de trap Ik loop naar ‘t station Ik loop door de menigte Het uurwerk loopt achter Ik loop rood aan Ik loop over van ‘t werk Ik loop om eten Ik ontloop de drukte Alles gaat zijn beloop Ik loop in de gangen Ik loop heen en weer Ik loop weg naar huis Ik loop de laan af Ik ben op de loop…

Een dichter liefhebben is hemels, voor een muze. Een muze beminnen is goddelijk, voor een poët. Dichters begrijpen de roerselen van uw ziel. Ze herkennen de liefde in uw ogen. Laat hen tot uw stoutste dromen toe. Geef hen al uw zorgen en uw smart. Nooit worden verlichte dichters moe. Onvermoeibaar beroeren zij uw lichaam, en uw geest.…

je danste in lichte pas over grijzig gras maar paniekte het groen was nat en stak in voeten schuurde hielen er was geen harmonie het was niet fijn iedere stap deed pijn je bent stil gaan staan bij jezelf te rade in gesprek gegaan liet golven ongemak passeren zij konden jou niet meer bezeren zocht in reverence naar resonantie…

zij opende geen deuren bij het binnengaan haar lach was drempelloos ze ging ook niet voorbij maar bleef warmte delend steeds aan je zij het nader komen overschreed de lijn van sprookjes en mystieke dromen ik was deel gaf in delen zonder zelf op te lossen als een der velen juist deze identiteit leek glans te geven aan…

als vogels niet meer durven zweven op de wind als bladeren naar hun bomen terug gaan vallen als een ster niets meer om naar te twinkelen vindt als sneeuwvlokken naar de lucht toe dwarrelen als er echt niets meer is om mee te spelen voor een kind als je aan het eind van de regenboog geen pot met goud maar slechts een hoopje schroot vindt…

Als een sprookje tussen sprookjes In het witste licht geboren Val jij neer als dwarrelsneeuw Als witte deken zonder sporen Steel je mijn hart voor het jouwe Als een echte Robin Hood En geef je terug wat niet van mij was Met een zoen in overvloed Want zo ben jij, mijn duizenddromer Jij bent liefde, jij bent goed Jij…

Still loving you deunt uit de luidsprekers een heruitgebrachte gouwe ouwe en een herstarte verhouding na de maand februari die acht weken lang duurde Je zwijgt en ik antwoord: ik ook je zegt niks en ik snap het…

zij waaide wat met blonde haren haar krullende lach kreeg vat op ogen in hun staren zij weet de blik te binden alsof zij bezit wat anderen in hun ziel ook zouden willen vinden in subtiel bewegen heeft zij zon in de rug mee gekregen blikken kaatsen handen die om raken vragen verbonden voelen zij emoties van het samen het lichtere…

ik heb eindelijk de muziek ontdekt die jij sprankelt in je lach in een proloog van stille klanken spannen spieren aan onderhuidse emoties golven getijden in komen en weer gaan geen symmetrie maar een natuurlijke mimiek laat zien dat jij geniet geen klaterende geluiden die duiden op extravagant plezier wel een prelude op de…

waar donker net het eerste rood gaat raken weet ik dat jij zo zal ontwaken nog glooi je heuvelend naast me in de warmte die de nacht ons heeft gebracht je was zo zacht in samen zoeken naar ons ideaal meegaand met alle voelhorens paraat omsloten door een duisternis die alles wist van privacy gingen wij voor volmaakt een rode…

Ach schrijf toch van je af simpele ziel! waarom moet ik dat toch tegen je zeggen? Je proeft van mijn gedachtenwiel, omdat de knipoog het zal weerleggen Kijk dan wat je doet moeilijke denker! je wil toch zoete koffie als je suiker pakt? Op reis en geen spoor als Lucifer, ontkennen, exact met dezelfde impact Dirigeer toch's in beide werelden…

Met spetterend vuurwerk in haar ogen, hoog opschietende gevoelens met o’s die de omgeving doen blaken en mij met kleuren bombarderen. Ik lig plat van bewondering. Met mijn voeten op de grond en mijn hoofd in de wolken heb ik banden van tederheid, liever dat dan boeien van zogenaamde vrijheid: met banden kan men ver rijden.…

Als je hier bent of ik bij jou, je verhalen, hoe diep ze binnenkomen, hoe innig als blinden het betasten, het samenzijn alsof nooit eerder iemand zo dichtbij gevoeld. Maar zodra je weg weer, hoe ver we uit elkaar alsof we steeds andere, nieuwe universa bevliegen flauw en vaag je wetend op een achtergrond Hoe het verlangen de…

het lauwe licht vloeit langzaam voorbij de dingen in de kamer de stoel de tafel de asbak vol campertiaans de lege glazen de klok jaagt slaafs naar kleine cijfers er was te veel mezelf te weinig jij je droeg de sleutel van een altijd open deur trots tussen je borsten uit hart en hoofd verlangen en kiezen voor jouw ziel die me lief is je…

bewaar ons Heer voor de zwarte stroom van 't wijde water dat langs de dorpen spoelt 't trieste lied tot aan de lage horizonnen dat uitbreekt in verdriet en dooft het licht ziende in 't verschiet drukken wij onze handen vast ineen neuriënd 't lied van hoop en liefde diep in onze ziel de trooster ons gegeven belofte van de opgestane…

Wanend in duister woud struikelend, Door doornen gestoken Zout van tranen Ga ik door richting uitweg Wetend dat het pad nog lang is Om jou te vergeten…

Ik keek al fietsend naar jou. Je beeld bleef me voor de ogen. Het landschap ebde weg in ruimte en tijd ... Ik keek in mijn levenswiel: al mijn spaken vergleden, naarmate tijd mij versnelde, tot één doelwit, namelijk: jij ...…

Je keek me aan Zag je me echt staan Keek je uit interesse naar mij Het maakte me in elk geval even blij Iemand die mij de moeite waard vond En me zo af en toe een glimlach zond Ik mis dat gevoel er toe doen Ik voel me zo vaak een oen Iemand die niet opvalt En vaak haar vuisten balt Om maar niet te worden gekwetst Er wordt vaak slecht over…

Wat kan één oog zien zonder het tweede? Het dieptezicht ontbreekt. Men botst alleen. Wij zijn de noten van een majeurakkoord, neem één weg en gehuil is wat rest van harmonie. Wij zijn klinkers en medeklinkers die voorkomen om taal te blijven. Hoe klinkt liefde zonder: lfd iee. Het slaat nergens op! Onze liefde draagt kussen over…