Alle inzendingen over discriminatie

Donder en bliksem doorklieven de eenzame regenavond de schrijver denkt na over het leven en de Indianen de zomers in de wildernis verlangen bij ’t zoete meer galopperend met een fiets over de heuvels van heimwee struinde hij door de natuur als een nozem een eenvoudige puber was hij vroeger niet vaak voor Indiaan uitgemaakt door zijn Oosters…

Wat is de weg te krijgen wat broodnodig ? Wanneer breekt recht de lijntjes van het wachten stuk? Waar is het loon van het verwaaide koren zo zonder spoor loos weggegooid wat goede sier kon dragen wanneer niet steeds veracht, te min geacht waren de schuren vol van goede vrucht gebleken maar niemand zag en niemand wil de roepstem…

nu ik mij ontmanteld heb kan ik mij niet meer verschuilen achter mijn deken van leugens met grote angst sta ik op de drempel die het verschil maakt tussen echt en nep met mijn borst vooruit en trillende benen loop ik de realiteit tegenmoet waarna ik de deur achter me dicht sla…

Als een wolk verregent en de zon tegelijkertijd brandt, dan cirkelen druppels half Rood, Oranje, Geel en Groen. Vervloeit Blauw via Indigo tot Violet. Dan regent het kleur hand-in-hand. Het is die natuur, Het is het groen dat dan groeit, Het is het leven dat dan bloeit alles in verband; wij zijn bloedverwant.…

Met stevig krakeel Blaast de dichtende kikker Zijn valse rijmen Genocide daar Droomt hij nu erg graag vaak over, Zwaar verongelijkt…

Ze zijn alleen achtergebleven berooid van alles verstoken van huis en haard weg van het geschonden land opgenomen in een andere wereld kunnen zij niet gedijen losgelaten in het eindeloze staren ze alleen nog in het niets en wij maar roepen en opdrachten geven wij zijn de gunstengevers genadeloos in onze uitspraken het gelijk zullen…

Vol ambitie en overgave ging ze elke dag weer naar het werk binnen een half jaar alle benodigde certificaten behaald, elk certificaat,maakte haar weer een stukje sterk Ze was werkzaam bij de grootste energieleverancier, elke dag ging ze weer naar de klantenservice met heel veel plezier Alleen omdat ze qua omvang niet de standaardmaten had kwam…

Hij eet zijn Russische brood op een koude bank onder de gesloten kerk. Bitter is het voor hem om ontzien te worden of bekeken als een engerd. De kruimels waarvan hij smult, zullen op een dag het ware goud zijn, dat beloofde de priester hem. Sommige honden raakt men ook niet meer aan, denkt hij, zichzelf herkennend in hun ogen. Dus lacht…

Ik dacht na, de ademhaling van ons gezin was hoorbaar en hoe hij zijn tefillien gelegd had in de ochtend, zich devoot wilde wijden aan een troostgang. In het nanachtdauw zicht onder het blauw zich nog moe droomde, aard nog nat zelfs de zonneregen sprieten nog niet raakte het was toen, domweg toen dat ik de hakken hoorde klakken. Bij…

Het was de dag dat je zei, eens zullen we sterven andere sterren dan deze gele uitdragen als deze ogen voor eeuwig net als andere jassen, sluiten. Voor onszelf hun vijandigheid niet meer van belang is. Zo nuchter als de heilige nacht ons zal wenken bedenken we dan opnieuw dat ze niet beter wisten zich massaal vergisten. Kijk, ze hebben…

Zo vergeefs gegeven leven waar oren log het juiste niet verstonden. Wat is vergeten , wat vergeven verweven leven. Elke dag zie je nog de kraaien de weerloze roos in de morgen. Voel je nog het kippenvel denk je aan het riool, de ratten en het leven van toen.…

De regen weent, het druppelt dikke nostalgische tranen.. alsof de hemel stiekem huilde en gebogen achtergebleven was over de grote zo geteisterde stad regen tegen vensterramen klettert teksten zonder namen alleen de lege woorden blijven, als een bittere regenjas van zwijgen. De gutsende regen, hij weent de binnenstad weg, de vele fraaie…

Je was ooit een stoere homo in ons leger In Bosnië verstond jij je plicht Op zich niet spannend maar zeer integer Je werk aldaar als keukennicht In plaats van lof over het eten Krijg je iets anders op je bord Een genocide op je geweten Een volk door jouw geaardheid uitgemoord Ook al is het lang geleden En blijft er onduidelijkheid over toen…

Ik heb begrip, voor wel zovele mensen, ik heb dogen voor evenzoveel Maar mededogen en begrip in rariteiten, daarvan wil ik mij tenminste kunnen kwijten. Want begrip is begrijpen en gedogen doe je beleid ’t is daarom vanzelf dat ik mij zelve bepleit het dogen van de mensheid, voor gezien te houden…

contrasten net zoals het leven ze vervat het verschil tussen tegenstellingen dromerige romantische lentepoëzie, naast zachte sprookjesachtige schakeringen, kleuren traditioneel, doordrongen met sympathie het gevoelsleven heel mat, maar met fantasie de lantaarn is wit, de grond verijst, zwart zonder tussenliggende speciale grijstinten grote…

Ik vernam dat mijn vader achting verkreeg in hoeverre zijn preken aansloegen, een burn-outsyndroom ter beloning. Ik doe niet anders. Ook ik dien het woord. Misschien dat poëzie verhevener is, maar beweren durf ik niets, want mijn schrijven is eenzamer en het is nog maar de vraag of mijn gemeente luistert. Zo stond ik eens te preken voor de dieren…

Arm geboren uit de warme schoot, geen gordijnen en geen verwarming. Broer en zus in het tehuis geplaatst, niemand droomt er van om arm te zijn. Kansarm elke echte kans ontnomen droge waarde zonder dagelijks brood, in een vicieuze cirkel terecht gekomen. Kijk gelaten naar de andere sparteling.. gewoon ellendig worden 'blootgesteld'. Moedig…

Een laatste blik in de spiegel vóór hij op pad gaat. Hij is tevreden met wat hij ziet. Zijn zwarte haren, zijn kleren apart en toch stijlvol. Nog even zijn eye-liner bijwerken, Dan besluit hij dat het goed is en het is tijd om te gaan. Hoewel hij zenuwachtig is, ziet men hem dat niet aan. Hij komt zelfs wat arrogant over. Mensen kijken hem…

‘Vuile kutmarokkaan’ bijt zij van zich af Spijt heeft ze onmiddellijk daarna - niet van de term Wel dat zij zich verlaagde tot zijn niveau ‘Vuile rothoer’ noemde hij haar smalend, voor de tigste keer in het voorbijgaan. Wat bezielt zo’n joch? Wat is er mis met mij? denkt ze.…

anders. anders is zij zij hoort er niet bij. zo is het altijd al geweest. ze wordt niet uitgenodigd op een feest. anders dan de anderen anders dan iedereen, om haar heen. anders. zo voelt het anders, zegt zij. als jij er bent, bij mij nu heeft ze een vriendin. zij hoort er weer bij!…

Hij voelde zich opzij geschoven was verbolgen over 't feit dat er zoveel lag verborgen onder de mat en het tapijt. Hij voelde zich opzij geschoven en dat klopte wonderwel dat ie niet ónder 't tapijt werd geschoven snapte ie nog niet zo snel!…

ze zit maar en staart hem verbijsterd aan hoort hoe hij zijn zinloze woorden bijtend en vol sarcasme de kamer in spuugt de buitenlanders hebben alles gedaan zijn de oorzaak van zijn leed zelfs kakkerlakkenplagen hebben ze veroorzaakt en de huizen worden immers minder waard als er een uit den vreemde in komt wonen ze pikken banen in…

Ze waren kinderen van een NSB-er en raakten zo hun vrienden kwijt maar ach, die kinderen waren onschuldig bleven toch een vreemde eend in de bijt Zelfs jaren later, na de bevrijding keken de mensen de kinderen erop aan het leek alsof ze op hun voorhoofd een bordje met "mijn vader was een NSB-er" hadden staan Ze hebben er jarenlang voor…

Wanneer verkeer, verkeerd is, is men in opperste staten. Als echter de gelukzaligheid verkeert is "verkeerd" ineens als een ballon opgelaten!…

Weet iemand me te vertellen, of ik alleen ben in mijn vuur, te vragen om een aai, een compliment een arm over mijn schouder, of vraag ik teveel loop met mijn hoofd tegen een muur Van onbegrip?…

Geen toekomst voor hun beiden hij moest gaan keek even nog om droeg haar wanhoop in zijn ogen zij zijn kindje in haar schoot september 1967…

illegaal Haar maan is illegaal; van buitenaf gezien, haar schaduw heeft geen status, neemt veel gedaanten aan, in een poging om hier thuis te horen; gestalte te geven aan het nut en noodzaak van haar bestaan, hier aan de zijde van hem; zij, die hem wenkt om de kwelgeesten van zijn geweten tot rust te brengen. Hij werkt keihard;…

Narduna is haar weefstersnaam met pijn beweegt zij zich op krukken polio besloop haar als jong kind haar benen zijn sindsdien verlamd haar handen weven legenden, spreuken en zegening voor bruiden miljoenen maagdenknopen maakte zij legt onbezoedeld kracht in elk tapijt met een bijl hakt zij haar hand af opdat haar ziel eeuwig dansen zal…

Dat groeten dat neigen met ’t hoofd, dat zwaaien,gedag zeggen,'t gebeurt nog wel dat bedankje voor een kleinigheid mensen zijn hun gevoel van netheid nog niet verloren, of helemaal kwijt Dat kaartje, dat bloemetje dat schouderklopje wat je kreeg,’t gebeurt maar ’t moet me van ’t hart ik moet ’t echt wel even kwijt als ik ’t nieuws…

angst maakt zich meester homo geweerd door EO de hoop verloren…