Alle inzendingen over geboorte

het venster met oude webben gesponnen in een oud en stoffig verleden openbaart onder luide weeën een vergezicht bolle waterogen in slierten gespannen tussen daken van stilte vliegende bacillen van azuurblauw gehuld in grijze nevel als vruchtwater van ouderdom gestold braakselmassief in druipende grotten verborgen maar stinkend opkruipend…

Jij bent onze wondertje Ookal ben je nog zo klein Je zit nog in mama's buik Want dat vind je o zo fijn Heerlijk warm en vertrouwd Heb jij een hart van goud Nog een paar dagen te gaan Dan kunnen Papa en Mama er tegen aan Laat ons niet te lang meer wachten We willen jou prachtheid graag bemachten Ookal doe je mama heel veel pijn Ik zal er…

Een spermadonor uit Maastricht beweert bijna honderd vrouwen uit heel Europa te hebben bevrucht. Een groot aantal op de ‘natuurlijke’ wijze. ----------------------------------------- Misschien is het wel waar wat hij vertelt: Het vrouwvolk liet zich bijna honderd keren Door hem daar in Maastricht insemineren, Maar vrouwvolk is niet praktisch…

Italië, daar ben ik als jij ter wereld wordt gebracht. Het enige waar ik nog kon aan denken was om jou te gaan bezoeken. Als het moment eindelijk aanbreekt, begin ik automatisch te glimlachen. Daar lig je in de armen van je trotse mama. Zo schattig als je bent met je ronde hoofdje en kleine lichaampje. Je ronde, zachte wangetjes die roze kleuren…

jij veilig, groeiend diep in warme waterstromen als een parel in een oesterschelp samen één mijn armen omhelzen je kloppend hartje gehuld in water wiegend, troostend praat ik tegen jou en zeg zachtjes jouw naam schelp gaat open daar ben je, parel, zo zuiver mooi nu wieg ik jou in mijn schoot mijn parel, en fluister nog steeds…

zo klein zo kwetsbaar lag jij daar dan in jouw warme, glazen cocon ik wilde je dicht bij mij in mijn armen koesteren maar dat was te vroeg zo'n pijn slechts af en toe onze handen door een raampje jouw kleine vingertje in mijn handpalm zo kon ik wel uren zitten, gewoon kijken naar jou toen al wist ik deze liefde kan nooit…

Een wonder in mijn leven was jij, ben jij gebleven een sprankeling, zo bruisend een schittering vol leven een wonderlijk levend ding een mens een wonderlijk schouwspel jij maakt me aan het lachen jij zet me aan tot denken en peinzen dag mooie vrouw zou ik willen zeggen dag wonder dag leven in mijn leven.…

Zoek de zonkant kind, speel daar waar het licht je raken kan. Je werd verwacht en word geliefd, gedragen in de warmte van je jeugd. Zoek de maankant kind, en laten we samen dansen in de fonkeling, daar die nooit ophoudt te bestaan. Zoek de bloemkant kind en laat ons samen gedrieen, hand in hand wandelen in de bloemenzee van jou bestaan…

Een deel van jou was al in mij, maar pas toen hij ook zijn deel jou compleet makend,aan mij schonk zijnde uit liefde kon ik je wikkelen in de warme mantel binnen in me, gewiegd wordend in de poel die jou draagt op onze hoop en verlangen. Een magische kracht niet langer door mensen erkend zo ver en toch dichtbij, zorgt ervoor dat je groeit…

Je leeft in mij, en ik in jou. Ik leef met 2 harten, het ene groot en krachtig, het andere nietig klein. Het gekke wil dat ze beide groeien, het ene van geluk dat het weet.. dat het andere bestaat. Je leeft in mij en ik jou. En ik hoef niet langer te denken: Mijn tijd komt nog. Mijn tijd is nu! Ik ben reeds een klein beetje moeder van…

nee mijn kleintje voor mij ben je nooit weg dat jij niet in 't leven mocht daarmee had je reuze pech jij zou nu beregroot zijn misschien piloot of een dief maar wie of wat mijn pommie jouw moeder heeft je lief…

hoe ik me vrijelijk beweeg in het schuren van jouw ogen zetelt mijn drang bewegingsloos in het aangezicht van het lijden zielsverbondenheid is een utopie geraakt zijn door de starheid waar kind en tijd zich bevreemdden van een geordend bestaan voelt jouw hand als chaos die mij wil onderdrukken in de overwinning van jouw roes niets is…

God die ons het licht In de ogen gunt Gij die ons kunt Luchten en zien Wilt u daar waar liefde woont Voor altijd uw zegen gebiên Opgedragen aan Matthijs Bralts, die vandaag geboren is.…

Twee aan elkander geklonken als nooit meer los te raken levensvast gebonden, nimmer meer gespleten door licht nog donker, nauwelijks kierend... gelijk één, twee zielen klampend door liefd’ en jawoord aaneen dan... gevend leven aan resultaat van passionele samensmeltingen. Zorgdrang en verantwoordelijkheden versterken banden van liefde strakker…

Mama, Hoe ben ik geboren, bloot of met mijn kleertjes aan? Kon ik jullie toen al horen? Kon je mij toen al verstaan? Uit mijn buik kwam jij te voorschijn Helemaal bloot een beetje rood En al kon je heel hard huilen En al deed 't best wat pijn Toch wou ik je nooit meer ruilen Wou ik steeds je mama zijn…

Tussen lammeren en ooien, Omfluisterd door Ruisende peppels die Boodschappen van vrede, Liefde en verdraagzaamheid Nauw'lijks hoorbaar uiten, Voltooi ik mijn beeldhouwwerk, Mijn kunstwerk voor de eeuwigheid Atelier GROND, Nuis, 24 mei 2012 Opgedragen door mij aan beeldend kunstenaar Klaasje Smit…

Geboren worden is een veroordeling tot leven, sterven is de verlossing.…

Het wordt al wat lichter en de vogels, die fluiten De dagen weer langer en de zon lacht bescheiden En wij, lieve mensen, komen aarzelend buiten Om naar school toe gaan en naar werk toe te rijden ‘een nieuwe lente, een nieuw geluid’… Om een begin aan een leven te geven; Verschoot Gorter zo zijn dichterskruid; Een geboorte doet zijn “lente” leven…

Mijn dorre, leeggezogen, bladeren, kregen opnieuw kleur met jou in mijn armen jouw levendige, liefdevolle ogen, je lieve woorden en jouw zoete warme geur. Jouw immense kracht heeft mij telkens opnieuw gebracht naar hoe ik behoor te leven. Waarin jij mij kracht geeft om jou te geven wat jij zo verdient. Jij sterkt mijn wisselwerking van zwakte…

ik zag je in een droom alleen je mond je lachende mond ik heette je welkom al was je er nog niet... nu je er bent ... heet ik je welkom in mijn grote warme hart mijn hart, zo warm als ik je zie je vast kan houden ik smelt en geniet geld ken je nog niet en toch ben je rijk aan liefde ...…

kleine man ik zag je... in een droom.. alleen je mond ... je lachende mond... ik heette je welkom .. al was je er nog niet .. nu je er bent ... heet ik je weer welkom in mijn groot warm hart ... mijn hart ,warm .. als ik je zie ... je vast houden .. ik smelt en geniet geld ken je nog niet en toch ben je rijk .. van liefde ...…

chèsèd * toen ik jou voor de eerste maal voelde dat onbekende kleine wezen diep in mij steeds meer ging vermoeden hoe meer zelf je wou zijn ik je verloste uit die kwellende knelling waarin jij zat te wroeten en toen ik jou voor het eerst aan mijn beider borsten lei in beurtrol weliswaar je hoofdje vrij uit het wikkeldoek dat voor de rest…

voor Mads in het licht van het geweldig eeuwige vuur van de tijd, in de loop der gebeurtenissen is het van geen enkel belang dat jouw hieltje gisteravond in de palm van mijn hand lag - kiezelglad en spiegelkoel. de vorm van de wreef etste zich in mijn hand toen ik jou hielp spelenderwijs over de muur te ontsnappen - uit mijn opwaarts…

voor de koude teruggetrokken in mijn leger shutting down alleen vitale functies opereren droefwoelig kroelen houdt mij alert, de winterslaap laat wachten, funest zo zal blijken mijn systeem heeft de slaap nodig om op te laden, achter te laten, herboren tevoorschijn kunnen komen als de Venus van Botticelli wereldveroverend…

Een Kind geboren in de nacht door Israël zo lang verwacht, dit Kind dat Licht en Leven is, het kwam in onze duisternis. Het kwam in onze duisternis, dit Kind dat ons gegeven is, het werd een mens die vrede bracht, dit Kind geboren in de nacht. Dit Kind geboren in de nacht heeft ons weer hoop en vreugd gebracht; het heeft Gods liefde toegezegd…

De wind waait in het gezicht Bomen die zwaaien, vogels die kraaien Huilend zittend in het gras, tranen van verdriet maar vergeten kon het niet. De wind waait in het gezicht Bomen die zwaaien, vogels die kraaien De wint waait in het gezicht Maar vergeten kon het niet Nu zit het daar, Geheel alleen. het zit daar al jaren, eeuwen…

Aanschouw een nieuw idee, misschien wel te vroeg geboren onder kunstmatig licht, nog niet vrij te ademen ligt het in de couveuse van gedichten. En ik moet buiten blijven staan, de keuze alleen maar kijken naar dat kleine wicht achter plastic ruiten, het lijkt er nu al op dat het zelfstandig verder wil gaan. Ik word met zachte hand…

Mijn hart kan de pijn haast niet verdragen En loopt over van de waarom-vragen Ik weet er is er maar één die deze koppigheid kan doorbreken En die blijft al jaren zijn kop in het zand steken Daarom zal ik je nooit mogen leren kennen Nooit zal ik je als oma mogen verwennen Niet knuffelen, niet samen spelen Geen geheimpjes samen mogen delen…

Als... een druppel dauw op het blad van de liguster zonnestralen ster en strepen parel vol beweging hangend vechtend tegen zwaarte kracht verend op stilte en pracht van wind... ben jij m'n ochtendkind…

Geen onderscheid, Zo klein als je bent kun jij me al ontroeren En ik weet niet wat ik nu moet voelen Het wonder dat jij mijn kleinkind zal zijn, Jouw oma zijn dat vind ik ontzettend fijn Mooi, onschuldig zonder weten van mijn pijn Dat er nog een kleinkind op komst zal zijn Een kleinkind dat ik altijd ontzettend zal missen Maar dat komt…