Netgedichten

netgedicht (nr. 45.252):

ziener

het venster met oude webben
gesponnen in een oud en stoffig verleden
openbaart onder luide weeën
een vergezicht

bolle waterogen in slierten
gespannen tussen daken van stilte
vliegende bacillen van azuurblauw
gehuld in grijze nevel als
vruchtwater van ouderdom

gestold braakselmassief in
druipende grotten verborgen
maar stinkend opkruipend
in fluwelen gangen
onder een hijgende wind

de waker van de geboorte
scheurt zich de oogleden
en droomt blind de toekomst in
een rot gezicht