Alle inzendingen over vrouwen

Mocht ik de woorden kunnen vinden waarmee ik jou zeggen kan dat het licht van de sterren me niet meer opvalt. Dat ik geen mensen meer zie als ik door de stad loop. Dat er geen stip is aan de horizon, maar een lijn waarachter jij, met de zon, verdwijnt. Mocht ik de zin kunnen vinden waarmee ik jou vertellen kan dat er meer is dan…

Je loopt aan hen voorbij de stokrozen aan de zomen van het grillig pad Je veegt je schoenen schoon aan de keukenmat je bent... de stokrozen al vergeten Wat wij niet al weten van 'de roos der rozen' hun geur en kleur een boeket voor vele vrouwen Het is een teken van 'hou en trouw' menig vrouw kijkt ernaar uit Maar een…

Laat me inspireren door de rust van jou. Geef me ruimte om te zien wie wij zijn. Wat we niet weten, komt in rust met ons mee. Ontdekking is veel meer waard dan verleden tijd.…

Mist hult de straat in semi-onzichtbaarheid als een negligé een vrouwenlichaam met de nodige nonchalanche bedekt: de essentie van lijnen en vormen zijn nog wel te ontwaren maar de details worden overgelaten aan de verbeelding. Miezerige sliertjes winterregen snijden zachtjes door de nevel als tranen over de wangen van een zwartgesluierde weduwe…

De zon... gaat moe te bed strekt zich uit over het donkergroen laken van de dag De traan, de lach worden gewist door zachte kleuren pasteltinten van het palet Tot slot een feestelijk ballet van zwaluwen in silhouet tegen de hemelboog.…

Ergens diep in de nacht, waar het zonlicht de maan raakt, daar fluistert mijn hart je naam, helder dichtbij raak je mij. Ik zie je lopen in het straatlicht, je schaduw is er niet. Het is de schim van wie jij was, wanneer je in mijn armen ligt.…

Onze zinnen verzetten? in zuidelijk Spanje Pril en preuts de zon aan 'n blauwwit gesausde hemel vertelt: wat ons te wachten staat tovert lachen op je gezicht zo de dagen als in 'n dicht ...te beginnen.…

In hoge verwachting en kloppend hart wacht je af Je stelt je voor wat de volgende stap gaat worden Wat er werkelijk gebeurt, is niet te verwoorden Je denkt, is iemand echt zo onzorgvuldig en laf De nacht wordt dan lang en koud De slaap, vaak een bevrijder, wil niet komen Terwijl het zelfs beter is er slecht over te dromen Een vertrouwensband…

Ze voelt zich in haar notendop Een koningin in een heelal Ze is bevrijd van gif en gal Niet langer meer een schouwspelpop En ze geniet vrijwel non-stop Ze houdt haar eigen boekenbal Ze vóelt zich in haar notendop Haar oude ik ging op de schop Verliet voorgoed zijn jammerdal Geraniums kocht ze vooral Rust, ruimte, vrede gaan voorop Ze voelt…

Dagelijks maakt ze zich op met rouge en mascara voor de schone schijn ouder worden wil ze natuurlijk ook niet haar ziel weerspiegeld de passie die ze jammer genoeg zelf niet ziet ze is lelijk bezig met mooi te zijn…

Mag ik je dichten? Ik durf het wel. Gedachten verlichten. Niet te fel. Mag ik lopen, in jouw straat. Ergens hopen dat dat bestaat. Soms is eenvoud Ingewikkeld. Soms wat stout en hemelprikkend.…

(voor Souad Boumedien) In het volop bekeken tv-programma 'Pauw' vertelde je over jouw lesbische geaardheid en hoe moeilijk het voor jou was om dat bij jouw Marokkaanse familie bekend te maken. In die ouderwetse schande- en schaamtecultuur valt een onderwerp als homoseksualiteit al gauw rauw op het dak, hoe het mes ook snijdt, geheid dat…

Schepen gaan voorbij aan je voorbij in de stroom Als in een droom nooit bewaarheid in de te korte tijd van leven Soms zijn de schepen geladen met klein geluk en blaast wind het lint op in je haar ik zie het ben gelukkig.…

omdat hij dacht dat hij alle woorden kende maakte zij alle kruiswoordraadsels en liet hem de tectonics de sudoku’s en de binaire puzzels…

wat een kont, wat een kont ze draait zo lekker in het rond wat een kont, wat een kont het water loopt nu uit zijn mond ja, vrouwen zijn zo welgebouwd hun kontje spant perfect vertrouwd in een blauwe spijkerbroek zijn zelfbeheersing nu wat op zoek hij kon het echt niet laten zal dit misschien wel later haten hij wou per se wat van de grond…

ze spreidde gul haar vele lagen door haar regenjas het was geen sex-appeal het was obesitas…

ze kruipt in haar spijkerbroek licht haar borsten in haar Marie Jo* en ontwaart met huivering in de oude spiegel een gelaat dat niet meer op haar gelijkt…

Als een oude stad heb jij je ommuurd met bakstenen dubbeldik en nauwelijks poorten Je hebt geen ijlbodes te paard gestuurd Je hebt jezelf verschanst met wapentuig in allerlei soorten Het zwijgen heeft me het meest ontwapend Van inname.... heb ik tenslotte maar afgezien.....…

Zij ontvouwt het lichaam ware het een zonde alsof het naakt zijn pijn doet, zuiverheid ongenood als ultieme wonde uitvliegt, als een vlinder in een meisjeshand. De tijd verlegd contouren nergens zo gesloten door haar tepels ontsteld in de blouses van de gêne zich in de schaamte willen vluchten als een vlinder in een meisjeshand. De fruitmand…

Ik vraag haar wel te ondertekenen een tussentijds vrij-contract en steeds opnieuw, want wat roept ze graag: "verkracht me, verkracht me" Ik ben dan wel geil, maar niet gek en stoot haar overeenkomstig haar standjes en de standjes die ze gaf en denk dan "ik pak je, ik pak je" Ik heb er wel steeds minder plezier in in die ge-emancipeerde…

Onthoofding is onmenselijk. Je hoofd verliezen vreselijk. Onthoofding mensonterend. Uitbening treft alleen vee. Ontbening van vrouwen, ook al gebeurt dat symbolisch, tart elke beschrijving. Ontlichaamde vrouwenbenen mogen. Ontbening tart het openbaar gezag. Op onthoofding staat levenslang. Ontbening mag.…

"mijn liefde voor jou zwelt aan" waren mijn woorden die onbezonnen mijn grote mond verlieten jouw verbazing was groot moeten nu echt ...alle kledingstukken uit wanneer jij twijfelt aan oprechtheid!…

Een dijk van een vrouw ben jij Geen zee gaat je te hoog Jij bent eb en vloed het 'Luctor en emergo'.…

Het was op de Goudse Tiendeweg ter hoogte van de boekhandel Verkaaik, dat ik samen met een anonieme vrouw al fietsend tot stilstand kwam. Het was hartje zomer moet je weten en ik begon uit alle poriën te zweten. Door een genadevolle windvlaag sloeg de rok van mijn tegengangster omhoog en keek ik recht tegen haar witte slip, die van zacht…

Eer de tuin 't vertrouwen vindt Zich de volle bloei te geven, Staan de meisjes er in, beven, Willen wel, neen nog niet leven En uit enge angsten streven Tengre handen tegen wind. En zij gaan met schuwe voeten, Als door zwaar gewaad gedrukt, Traag, bevreesd en toch verrukt, Houdingen zoekend die zij moeten Vinden om hun droom te…

Uitdagend en speels danst ze in het rond, daar staan puisterige pubers met open mond. Ze strooit gul met feromonen, want gieren moeten die hormonen! Beste vrienden zullen elkaar bevechten, ja, alleen vuisten kunnen deze zaak beslechten!…

de muur, steen voor steen verbrokkelt de gelaagdheid het kind bedolven het kind, gevoelloos versteend door de bescherming een vuist vol verdriet de vrouw, ontredderd verscheurt het kind van haar af door liefde gesterkt krachtig kwetsbaarheid moederlijk onvermogen innerlijke strijd duizend kussen diep volgt de vrouw haar levenspad…

ze verscheen in lingerie en wou naar haar divan ze schrok en werd hysterisch het vrouwtje van mijn buurman ze wist niet dat ik daar was ik wou enkel maar wat vragen wat uitleg over kookwas maar ze bleek zo aangeslagen ze schrok en wou gaan lopen maar gleed uit op het parket haar been dat leek gebroken en dat was absoluut geen pret…

Door onze zachte, licht-ontroerde lijven o Zusters, woedt die grote strijd nu fel: wij hunk'ren naar de toekomst, 't heerlijk spel aller krachten, die nu in ons verstijven. Wij horen Vrijheids zoete lokken wel, en reppen ons... Niemand wil achterblijven: wij werpen van ons het lange en stijve vrouwen-gewaad, om licht te gaan en snel…

Zitplaats heeft ze zich gevonden een tuin, een hof, ........met reden? Waarin ze neder zit achter glas waar ik haar-versteend- zie zitten, broos, breekbaar Herfst heeft haar tot op 'r huid ontkleed 't herfstblad is rond 'r lijf gevallen Was zij -voor de kunstenaar- meer dan een model een vrouw van lijf en leden?…