Alle inzendingen over verdriet

Je liet 'n leegte achter toen je ineens m'n leven verliet.. Ben niet meer compleet, En niet meer heel.. ben waarschijnlijk de enige die dit ziet.. dat maakt me zo verschrikkelijk emotioneel.. Jij leeft je leven weer, alsof ik er nooit ben geweest.. je pakt je draad weer op, en ziet me niet meer staan.. en dat maakt me juist zo onmachtig…

Ik sla niet terug absorbeer elk gevoel ga onderuit en huil Ik sla niet terug ik kan niet winnen Ik val en ik lig stil En wacht Op de wind die gaat waaien En ik graai naar woorden Die verloren zijn gegaan Waardeloos in oren Van anderen Van mensen die jagen En ik maar klagen Dat het anders moet zijn Ik weet het ook niet anders…

nooit was de waarheid ver weg, maar jouw ogen deden mij verdwalen, de weg naar jouw leugens heb ik eindelijk gevonden, dus de waarheid zal ik op jou verhalen.…

Je groeide in mijn buik ik mocht je niet houden en je moest eruit. Dagenlang heb ik gehuild, want ik wou je niet kwijt; geloof me, lief kind, pijn en verdriet is waar ik nu onder lijd. Ik vraag me af hoe je er nu uit zou zien als je nog geleefd had, ik zou je knuffelen en alles geven, mijn schat.…

Bij het ontwaken van de dag ontwaken ook bewuste gedachten die tijdens slaap hun kans af hebben lopen wachten Zodat de werkelijkheid meteen de ogen spert, adem stokt in de keel Het is teveel... teveel dat doordringt tot diep in het hart, hoofd weer laat malen, emoties gaat vertalen in stromend tranendal Pak ik mezelf vast op het randje…

Wie ik ben dat is de vraag. Het antwoord weet bijna niemand. Ik laat mezelf niet zo gauw zien, sta liever aan de zijkant. Met masker veilig bijna eng, omdat ik zelfs mezelf nauwelijks ken. En als ik voor de spiegel sta stel ik mezelf de vraag: ben ik dat waar ik nu naar kijk? Of is dat het masker dat ik draag?…

Broertje lief ben je daar? Met je lange zwarte cape Met je grote zilveren lemmet Met je trieste werk Broertje lief ben je daar? Ik ben zo alleen en verdrietig Wil jij mij in je dode armen nemen? Zodat we de rest van de avond samen kunnen spelen Broertje lief ben je daar? Laat je met haat en verdriet gevulde ogen eens zien Laat je littekens…

Er straalt één ster hoog aan de hemel, Zie ik die dan zie ik jou. Dan weet ik dat je heel dicht bij bent, voel ik weer hoeveel ik van je hou. Al is het nog zo lang geleden jou vergeten doe ik niet. Soms kan ik je horen lachen, het geeft een bijzonder warm gevoel. Ben ik weer even met mijn gedachten zo ongelofelijk dicht bij jou. Dan zeg ik…

Deed ik je pijn zo op een ochtend Toen ik het zei Je was alleen toen ik vertrok En ik reflecteerde De parels verdronken in je ogen Het water waste in een waterval om je heen En droop in emoties rood uit mijn pen…

Het is zo zwaar om je te zien. Om je te horen praten. Het is zwaar om dingen te weten. Over dat je me hebt verlaten. Het is zwaar om slechts te kijken, Zonder het ook te voelen. Het is zo zwaar om niet te zijn: Met jou, van jou. En daar gewoon naast te staan. Zoveel twijfels zijn gevallen. En nieuwe weer op gestaan. Zoveel eerlijkheid…

Tranen van verdriet stroomden over mijn wangen toen het leven haar verliet werd ik alleen maar banger de angst die drijft mij voort de angst om ook te gaan om te verdwijnen door de poort en te huilen naar de maan…

Als het koud en donker is, met sterren aan de hemel. Krijg ik een alleen en bang gevoel. Bang voor alles wat er komen gaat, of wie me bij daglicht weer verlaat. Bang voor koude donkere nachten, waarin ik eenzaam en alleen, om alles wat ik in mijn hart heb, stiekem en heel zachtjes ween.…

Het kind daarbuiten wekt de wereld met getover De avond valt als de warmte woelt Het jonge kalf rent de oever over De lege struiken door de wilde wind gespoeld De dag geschreven, de dichters dragen voor Lang, de dag voorbij, het kind beklimt de hoge heg De zonnekoning kijkt het glazen venster door Op de kale vlakte, de liefde…

Gebroken door pijn, Gecrasht door verdriet, Grote scherven, kortsluiting en veel schade. Het slachtoffer, onschuldig en getekend door littekens. Onherstelbaar! Toch wordt het gelijmd en gereboot. Maar, zoals bij een vaas die opnieuw in elkaar is gepuzzeld, zie je krassen en littekens nog, voor altijd.…

het voelt zo koud als tranen even vloeien en stilte leeft in jou…

Sneeuw. Een auto. Vier passagiers. Een bus. Een poging om in te halen. Enkele rotaties. Een eeuwigheid van angst. En dan... Niks…

Wil je weg Oké Dus ga Wil je blijven Oké Kom blijf Het maakt niet uit Wat je denkt en voelt Maar Als verlaten is Wat jij bedoelt En Als ik fout was In al wat ik deed Terwijl Ik anders wilde doen Pak dan je spullen Ga Vertrek Geef mij nog eens die laatste zoen Ten afscheid Voor eeuwig en altijd ’k Heb en had je lief Maar Vanaf…

ik kijk naar jou en jij naar mij een blik van sterren ontwaakt uit onze gedachten onze ogen parelen tranen wanneer een grijze wolken onze Ster onderdekt met hemelse dekens…

Ik mis je lach jouw troostende handen de mindere dagen maar ook de gouden randen ik mis zachte woorden van gestifte lippen elke maandag het beppen het koffie nippen ik mis "het is vandaag dinsdag toch" het marktgebeuren het samen over regen zeuren ik mis het voetbal de woensdagwedstrijden kijken het heerlijk over een doorgebroken…

Ik ben op Totaal verloren Het heeft mijn ogen Uitgedroogd De woorden kunnen Mij doorboren Nu is de vlam In mij gedoofd Ik ben verlamd Ik ben verdoofd Want niemand heeft mij Ooit geloofd Mijn hart gebroken Mijn ziel vertrapt Door het leven Ingepakt…

Er wordt van mij gehouden Maar ik word niet meer vastgehouden, Het voelt koud, van binnen erger dan van buiten De dood doet nu nog warmer aan Ik moet je laten gaan Verstand of hart, ik kan er niet bij Alles voelt leeg, alles doet pijn, niets klopt nog Schemerzone tussen weten en besef Misselijk, onwerkelijk, ik was ook jouw vrouw Ik, “slechts…

Slenterend loop ik op het strand mijn gedachten probeer ik te laten varen Mijn voetstappen laat ik achter in het mulle zand terwijl de wind waait door mijn haren Mijn gedachten dwalen toch naar de tijd van toen het brengt ontroering diep in mijn gemoed Wat vroeger was kun je nooit meer overdoen het verdwijnt immers voorgoed De golven kabbelen…

Als tranen lopen over het geluk dat het rood van je wangen herbergt weerkaatst de pijn onder de huid tot aan de ziel.…

Liefst zou ik schuilen in een hoekje klein waar stilte kan leven zonder veel geluiden alleen maar jij mijn kleine Ster heel dicht bij mij…

jantje lacht het leven tegemoet straatvoetbalt panna knikkert een gewonnen pot, na hem de zondvloed jantje weet (nog) niet van het tranendal, danst onwetend een gemaskerd bal…

Dat was het dan geen tastbare herinnering blijft er over niets om te koesteren gewoon niets Enkel de doordringende pijn van gebroken dromen en het verdriet van nooit nog “wij” te zijn…

Woorden schieten tekort Het is je leven dat instort verdrietig is het gemis alles is donker je leeft in duisternis de wilskracht is verdwenen je kunt niet stoppen met wenen waarom toch, waarom dat is je slotsom begrijpen zul je het nooit je voelt je berooid.…

Ik ben als een vlinder eerst vloog ik vrij rond zonder zorgen en pijn Met een brede lach om mijn mond. Nu ben ik gevlogen in het web van een spin ik ben gevangen door draden Heeft vechten wel zin? Loskomen lijkt onmogelijk en al zou het me lukken Hoe kan ik dan vliegen met mijn vleugels in stukken?…

ik ben overleden in het diepst van mijn zijn te ver afgegleden te groot is de pijn ik ben hier zonder reden ik hang maar wat rond zoekend naar een gevoel dat niemand hier ook vond vaarwel jij die ik liefhad het is nu voorbij treur er niet om je had toch niks aan mij…

koraal verdicht zich, regenboogvisjes boven je, adem je filter filter gefilterd licht alles heet zoals zij, voorbij het water de kust, de aarde de lucht beweeg het water de rode zee zucht en zo doen de visjes heel zachtjes…