Alle inzendingen over actualiteit

Er is een voetbal finale Ook een oorlog Hier en daar Er is een moordaanslag Op een school Kinderen Er is een voetbal finale De boodschappen duurder Er is een voetbalfinale De olijfolie De wijnoogst is mislukt Er is een nieuwe telefoon En nog wat oorlog En graan en bier En dood Er is een voetbal finale…

ze lachte besmuikt zei zou jij weleens willen biljarten met een golf- hole als huis om zonder een keer hole inn one thuis te zijn ze was niet sportief haar motoriek een samenrapen van bewegen met in de genen een structureel tekort aan souplesse en élégance ook in het taalgevoel bleven ezelsbruggetjes voor plastisch gebruik…

Een leven zal pas geslaagd zijn als jouw droom werkelijkheid wordt, dat je zelf vorm en inhoud probeert te geven aan het bestaan, beschrijven van nieuwe structuur en indeling, het is iets waar je aan moet werken opdat deze ook zal slagen. Zo bijzonder als een huis dat je ter wereld brengt Zoek de beste en mooiste bouwstenen op die je nodig hebt…

ja ik heb je hand genomen die witte zacht vol dromen die bij raken al zo heerlijk warm voelt gewoon zoals thuiskomen we gaan op pad niet zomaar lopen maar langs de raakvlakken van onze lach het is ons plezier dat wij als duurzaam hebben gekozen geen uitstoot of ander nare gnomen speciaal de mentale transitie de interactie…

jij hebt mij jouw wereld laten zien die aan de binnenkant van je ogen nadat ik al zo lang vorm schoonheid en kleur van buiten had bewonderd vaak opende je al in oogopslag liet mij de fine fleur van het moment subtiel genieten maar het echte beeld dat op je netvlies is geëtst was voor mij nog heel lang privé jouw wereld…

Wachten op jou Als het leed is geleden En de dorst is gelest Als veel bloed is gevloeid En de aarde verpest Als de bodem vergiftigd En het bos is gekapt Als geweld heel normaal is En niemand het snapt Als de normen vervagen En de wet niet meer geldt Als alles van waarde Niet langer nog meetelt Als de liefde verkild is En niemand nog…

met vurige ogen schepte jij zwart weg achter wit dat als bron overliep en tot grijsgebied verkleurde contrasten vervaagden en essenties konden zonder doorslaggevende motieven niet relevant meer zijn het was pijn die dorstte naar licht om de scherpte niet meer te voelen van het geluid uit duizenden kelen…

gelukkig schaduwde je nog steeds maar leven beeldhouwde al in onvergankelijk steen je verscheiden op fundamenten die evolutie al bij jouw geboorte had klaar gelegd in groeven en lijnen die door de matrix van genen verfijnden heel apart was dit verschijnen in twee werelden waar contrast nog in beweging was en verdieping niet…

het loopje van jou zong haar boodschap al luid vooruit snel wisselende woorden droegen vaak in akkoorden hun bestemming al in herkenbaar plezier daar of hier het was een lust jou te ontvangen behangen met zoveel vitaal elan en jouw lach die altijd iets meer vermocht in een warme omarming die ons muzikaal meenam naar geniaal…

Commentaar geheel en al zinloos en nutteloos en, gezien de reële spanningen en strijd buiten Eurovisieland, volkomen overbodig... ...Un cirque du soleil et de la lune, met jokers en doorgestoken kaart... __________________________________ RARITEITENKABINET Ik heb De diepte in haar blik gezien Ze staarde geen moment naar hare navel Doch…

waar volmaakt het eeuwig zoeken naar foutjes in schoonheid uitlokt speelt bij jou de lach van zeker weten een eigen spel schuift hemel weer een plaatsje verder is superglans net een verblindend stukje hel dat oplicht waar contrast het paradijsje ziet soms wolkt wat speelse magie aandacht kleurend boven de scenes waar jouw volmaaktheid…

warm golfde het lange al geel gepunte hoge gras onder de vlagen wind die ver aan de horizon beelden deden trillen wij bewogen nog stiller dan de woordloze omgeving waar slechts een vogel schreeuwde om schaduw en wat druppels fris nog zoog hitte aan de grond die na de laatste transfusie water begonnen was aan brakke lagen…

Vertelt u eens, Samira, hebben wij het hedentendage in uw ogen te vaak over identiteit, naar uw smaak? Samira zegt "pardon, mais non! Zie mij aan, me voici, c'est moi, weet u niet waar hij stond, mijn wieg, en bij wie? Ik ben geen kaasboerinneke Zeeuwsch babbelaarmeisje Gooische vrouw Haagsche hop maar een veelkleurige en -zijdige…

nog krult je lach in de hardste bouwstenen van onze fundamenten de veste die al generaties lang met degelijke normen- en waardenspecie de tijd heeft getrotseerd nog is de sleet buiten nauwelijks zichtbaar lijkt wat achterstallig onderhoud maar de echte breuk en scheuren komen diep van binnenuit waar rot en putlucht heersen over…

Ik zag een bruid zonder benen dansen met een beer van een man. Die tilde haar uit bed en walste door haar kamer. Ik dacht: de oorlog halveert mensen, maar kan hun vlam niet doven. De oorlog legt hele steden in as, schiet de mensen in scherven gooit ze op een hoop, maakt van hun sterven een cijferdans, maar kan hun ziel niet doden. Maar…

jij had het zelf al heel aardig ingekleurd het format van het abn met de nodige dictie omgeven maar zo hier en daar bleven er warme klanken kleven die zich emotioneel anders lieten verspreken zij gaven de smaak van samen aan een beperkte groep voelden goed om met bekenden in rust te praten de schone taal had niet die omhaal…

Vandaag staat het snelsonnet van Inge Boulonois in het teken van de 9e mei. In Rusland wordt dan de overwinning op Nazi-Duitsland gevierd. De drogredenen waarvan Poetin zich bedient om de Russische "speciale militaire operatie" te rechtvaardigen, mogen inmiddels bekend worden verondersteld. Zijn trouwe minister van Buitenlandse Zaken Lavrov - nota…

de tegenstrijdigheden van de tijd stapelen zich op als afval dat wordt verzameld in vuilniszakken met een koordje dichtgesnoerd om morsen te voorkomen, in de kliko gedeponeerd om opgehaald verbrand te worden…

jij hebt soms een gekke lach in je ogen armen en benen molenwieken een fleurig pandemonium dat uitnodigt tot heerlijke deelname een aanleiding is niet te achterhalen het hyper zijn bij jou is nooit van het kwalijke venijn er is geen onderscheid in wie achterblijft en in samen vieren weldadig sluipt rust op kousenvoeten binnen…

Is het mogelijk dat een man, aan wiens handen zoveel bloed en leed kleeft, ´s morgens in de spiegel kijken kan En gewoon verder leeft?…

ze nam stilte mee uit een zee vol herrie waarbij van iedere golf die oversloeg het volume brak op het onbegrip van zwart basalt ze opende het cordon van donker geloken ogen wierp zand om het laatste argwaan niet te zien sloot handen tot kring danste haar pirouette er grafisch midden in waarbij zij de blikken aannam rondde…

de mooiste maand voor mij blijft altijd mei en ‘Mei’ van Gorter immer hét gedicht want lang voorheen mijn ‘mij’ voorgoed gezwicht om dichter’s kunst die verder reikt dan ‘mij’ dus ondanks alles maakt de mei mij blij want Oekraïne, heus!, wordt ooit weer vrij…

ik zag je gaan een witte vlek tegen het donker zwart wolkendek en keek je aan de bui ontlaadde met alles van zijn gade nog bleef je staan er was geen afstand in depersonalisatie waar dimensies normaal waren vervloeiden wij in een gebeuren de buitenwereld spaakte in eigen wiel meteen vervielen de specialistische zintuigen tot…

Mijn vleugels spreiden ik vlieg wijde wereld in ultieme vrijheid. Hoe uniek lichaam reist in hemelsblauw waar haar hals uitgestrekt hangende poten krachtige vleugels en zich met borst toeleggend lijnen en figuren tekenen om er even tussenuit te trekken, glijden en zweven boven een gevarieerd kleurrijke natuur. Hoe landelijke omgeving met…

Mede geïnspireerd op het snelsonnet van vandaag, met dank aan Coenraedt van Meerenburg en deels op het fraaie van gisteren, waarin Inge Boulonois een ode brengt aan Gorter en de mythische hoofdfiguur uit zijn magnum opus, Mei. __________________________________ ZONNEVLUGJE Het volk van Kaag, van koning en van kazen Van kilometers wachten op…

ik zie je stralen bij de gedachte een frisse neus te gaan halen daar buiten waar warm en kou zijn eigen kleur kiest die samen de schoonheid van het moment bepalen de basis een huid die verschillend kan reageren op de weerssferen en toch in staat is een behaaglijk gevoel te genereren of aan de bibber gaan om warmte te laten ontstaan…

je stapte onzekere passen liep een vage weg onder een onbekende hemel het voelde als gewoon aan de wandel alleen mensen waren er niet geen lachende gezichten je miste de zwaai en het vriendelijk groeten ook huizen hadden een andere kleur een bankje zou fijn zijn om even te rusten en dan beleefd te vragen waar we nu zijn…

je lachte om de zachte zoem en trilgeluiden die jij altijd bij je droeg alleen aanwezig luisterde niet altijd voldoende op dus met een stukje muzikaal onthaal van overijverige frequenties kondigde jij je komst verblijf en afscheid aan in een ludieke melodie danste jouw omgeving zijn warmte delend met alle anderen het…

ik dacht dat jij de ordening van liefde in je had in mijn ervaren bleef ik in gênante onkunde naar vrijheid staren speelgoed kwam warmlief bovendrijven maar kleur en vorm konden niet met echt wedijveren er moest een trigger zijn in dit minzaam proces juist in kleine dingen bleek contact in elke fysieke vorm een investering met…

Een allusie op Nico's snelsonnet van hedenochtend, waarin hij een groot vraagteken zet bij de niet te stuiten drang onder 77 procent van de Europeanen om zich als pijlen uit een boog te laten schieten naar verre, vooral vredige, zo zuidelijk mogelijke costa's, de tot ieders verbeelding sprekende, maar nog nooit bewonderde Bahamas en Malediven en het…