Alle inzendingen over ex-liefde

Wat begon als een sprookje Eindigde in een boze droom Waar ik nooit meer uit kon komen, als zat ik in een disselboom Liefde maakte plaats voor haat, maar met haat kon ik niet leven Eigenlijk is het nooit uitgepraat en daarzit ik nu niet meer om verlegen... kon ik niet tegen... Het sprookje is uit en de kater kwam later...…

Ik wil alleen maar even weten, hoe het met je gaat of je me alweer bent vergeten, maar het is te laat ik wil alleen maar even horen, of je nog eens denkt aan mij ik leek voor jou te zijn geboren, ach, aanstellerij want als dat zo was geweest, waarom heb je me dan verlaten mijn leven was voorheen een feest, nu weet ik je alleen nog…

Ik voel niets voor jou, zeg jij En weet niet wat je moet Je wilt niets met mij En voelt het komt niet goed Laten we maar stoppen lief Als er echt zo weinig is Laten we maar stoppen Als je mij nu nooit meer mist Laten we maar stoppen Want het klinkt niet zo gemeen Als je zegt: Ik ben gelukkig zo Gelukkig zo alleen…

met je ogen vol van pijn zag ik je staan het ergste vond ik nog dat ik dat had gedaan ik wilde je niet kwetsen ik gunde je geen pijn ik gun je best een leven ik wilde alleen verlost zijn ik wilde weg van alle leugens weg van jouw donkere hart toch kan ik het niet helpen dat ik geef om je smart ach jongen, wacht toch niet op mij ga…

De dag dat jij vertrok Was zwarter dan de nacht De leegte zo enorm Jouw actie goed doordacht Je wou al eerder weg Maar wist toen nog niet hoe Het vechten was je zat De ruzies allang moe De dag die weer bewees Hoe eenzaam leven is Zonder jouw aanwezigheid Die ik zo node mis Ik hield zoveel van jou Je weet niet half hoeveel Het is verleden…

Wat als ik je het nooit verteld had Was je dan nog wel bij me schat Is het nu allemaal voorbij Ben je nu gelukkig en blij Ik weet het allemaal niet meer Ik bedenk me keer op keer Wat heb ik toch allemaal gedaan Waarom zie je me niet meer staan Ik kan je niet vergeten Mijn hart is in tweeën gespleten Een deel van mij, een deel voor jou…

Ik had een deurtje dicht gedaan totdat jij in mijn leven verscheen Door jou stelde ik mijn hart weer open maar jij bent uiteindelijk liever alleen Ik wilde het rustig aan doen maar een etentje eindigde in een slaappartij De kennismakingsfase werd overgeslagen wie ben ik en wie ben jij? Nu wil jij me beter leren kennen echter dit keer zonder…

Sinds de dag je hand gleed uit de mijne loop ik door de vallei der woestijnen, waar ik alleen maar in cirkels kan dwalen om verloren te lopen in fata morgana's, op zoek naar het koele heldere water in de oase van de hoop, om de tere bloem der liefde in mijn gekomde handen in leven te houden, maar al wat ik vind is het vloeien van mijn zilte…

in de zon op een terras waar zij de allermooiste was werd ze mooier met de dag tien maal leuker met een lach speelde de zon dartel met de aarde en blinkend in het water waar zij naar staarde de maan verlost van het sterren kijken stond tegen hemelsblauw nog vaag te prijken waar later in de nacht de maan onzichtbaar bleek en de sterren de…

Je zegt me te vergeten wat er was tussen jou en mij je zegt me door te gaan met leven je liefde is voorbij je zegt me mijn gedachten niet naar jou te laten gaan je zegt me, niet te wachten op een samen verder gaan maar, bij alles wat je zegt vergeet je te vertellen hoe mijn liefde, zo oprecht het zonder jou moet stellen…

Ik zie hoe hij breekt Onder het verdriet dat ze hem gaf Hoe iedereen hem een hart onder de riem steekt Zelfs goeds van buiten af... Ik probeer de situatie voor hem te schetsen Want die ken ik zelf maar al te goed Maar ik kan uren tegen hem kletsen Het lijkt of het niets uitmaakt en niets doet. Ik zeg hem dat hij het leven op moet pakken…

Ik was nog een meisje, jong en vol dromen. Vol van het leven, en wat nog ging komen. Ik was nog een meisje, ik weet het nog goed. Vol van verlangen, het leven was goed. Ik was nog een meisje, en keek in jouw ogen. Vol van verwachting, geen droom nog vervlogen. Nu....zestien jaar later, ben ik een vrouw. Een half leven verder,…

Met handen op mijn hart demp ik het gebons want jij mag niet horen wat nog bonst om ons Dit masker hemelsbreed zal geen spier vertrekken van wat jouw woord mij deed alle pijn bedekken Vaag nog de rook van je laatste sigaret achteloos uitgemaakt nooit wordend wat het werd…

over ruwe huid glijdt de hand, ontdaan van gevoel, naar nieuwe vragen een woord dat stuit op koppig verstand in een vieze poel van dode dagen zoeken naar licht in donker verlangen maar alles blijft koud en leven hoeft niet alweer een gedicht door ogen gevangen verre van eenvoud van knagend verdriet tijd om te laten wat weg…

Als de ziel is gestript en je hart is bloedend verwond Hij jullie verbond schond, terwijl jij hem altijd hebt vertrouwd. Als al je dromen zijn vervlogen en geen toekomst meer zichtbaar is. Je leeft enkel nog nutteloos bij elkaar, omdat hij voor die ander is gezwicht. Als jouw woorden hem niets meer zeggen en de relatie is een schijnbeeld…

de zilveren stralen van de maan schitterden zachtjes op de tekenen van mijn verdriet in de gouden zonnestralen verschenen de lijnen die jij bij mij achterliet nu zijn de tranen gedroogd de lijnen vervaagd maar de pijn is gebleven, al zie je die niet…

Ben je zo gelukkig nu? Gaat het al naar wens? Voel je je ontspannen zo? Completer ook als mens? Kijk je nooit in weemoed om? Denk je nooit: Wat als? Weet je nog hoe lief ik was? Of blijf ik altijd vals? Hebben we een kans gehad? Die eerlijk was, oprecht? Gaf jij echte liefde toen? Was wat ik voelde echt? Het klinkt misschien een beetje cru…

Ik mis je elke dag, een beetje meer.. dit gevoel dat ik je kwijt ben, doet echt ernstig veel zeer! Na alles wat er gebeurd is, voel ik nog duidelijk dat ik je mis.. en het doet echt zoveel pijn, om te weten dat jij niet meer bij mij wilt zijn! Maar toch blijf ik geloven, dat het allemaal ooit nog eens goed gaat komen.. want vergeten zal…

Jouw woorden Als een zoete adem Liggen ze op mijn lippen Het is jouw pijn Die ik voel Jouw pijn voor haar Is mijn pijn Voor jou Lijm mijn hart Alsjeblieft……

Langzaam lig ik te weken in het bad van vergetelheid en zie ik mezelf veranderen in jouw gedachten tot een dier dat je volgt en spreken leert zoals jouw gedachten mij laten gehoorzamen en waar ik niet meer kan blijven zolang jij me niet verdrinkt in het bad van onze herinneringen…

In de spiegel zag ik dat ik net zo grauw was als de morgen want er hing een nevel van motregen rondom het huis snel knoopte ik mijn overhemd dicht en haalde een kam door mijn haar maar ze belde al enfin, het gaf toch niets meer we waren versteend tot beelden met de tafel tussen ons in en het dode oog van de televisie op ons gericht ik zou…

ze zeggen dat ik vergeten moet niet moet denken aan niet moet afvragen wat je doet hoe nu verder gaan ze zeggen dat ik sterk moet zijn ga er niet aan onder door verzet je tegen de pijn er zijn nog vele anderen hoor ze zeggen dat ik de moeite waard ben een leuke meid, zó enthousiast zo lief,sociaal en adrem wie daar nu niet bij past…

met haar geest vol angsten en ogen vol met pijn kan zij niet goed begrijpen dat leven leeg kan zijn met haar huis vol woorden en speelgoed van hun kind kan zij niet goed bevatten dat hij haar niet bemint met haar hand vol tranen en in haar mond het zout kan zij niet goed verklaren waarom zij van hem houdt met haar hart vol twijfel…

Vuur overviel ons als een dief in de nacht In brandende woorden want verleiding was haar macht Maar nu het licht me heeft bevrijd niet langer verdwaalt in dit boomloos woud Plant ik in verschroeide aarde mijn levensboom sterker en pril maar door het vuur ijskoud.…

Je deed me zoveel pijn Al je leugens en verraad Ik kon er niet meer tegen Zoveel liefde en haat Elke keer heb je tegen me gelogen Ik hield te veel van jou Ik kon je niet laten gaan Nu heb jij de pijn die ik niet wou Het is nu over en uit Ik heb je uit me leven gesmeten Al die ellende is voorbij Toch zal ik je nooit vergeten…

ik zag je ogen je glimlachte de tijd voorbij in raadsels ik voelde je verlegenheid onzekerheid zo tasbaar in je woorden het jeugdige in jou bekoorde omdat onschuld zo bij je verschijning hoorde ik proefde overgave in het strelen van je handen passie glansde in je tanden je sluiers vielen in een puzzel neer, maar na de laatste was…

sinds die ene dag die paar woorden dat loodzware luik voel ik me soms licht verlicht door de leegte omdat liefde veranderen kon en ons eeuwige leven ontmaskerde want waar zijn we? die armen die lippen het kan niet meer we zijn weer naakt herboren alleen maar we zien elkaar mogen elkaar houden van elkaar langs elkaar heen…

Je liet de strelingen tot jou komen zoals de kinderen in de bijbel joelend in zijn open armen vielen. Jouw boodschap was minder blij. Mijn maanziek gejank kon jouw oor niet meer vinden Ik gooide die bloederige spons weg Die zoog aan de ribben (Tralies voor de blubber binnenin) En zocht de koudste steen. Samen wandelend naar nergens Knijp…

Wéér in 2a te zitten was wel fijn als ik rechts achterom keek naar dat liefje, Maar zij keek steeds terug zo van wat blief je, of helemaal niet. Wel de harde lijn. Met Sinterklaas gaf ik mijn hartendiefje een hart van suikergoed en marsepein. Zij deed de stille gever hartenpijn, want gaf hem via Joan het volgend briefje. Daar stond…

Hoe heeft het zo ver kunnen komen waar is het mis gegaan wanneer ben jij gestopt met dromen over samen verder gaan Hoe kan iets wat zo goed voelt er zomaar niet meer zijn wat heb jij dan bedoeld met; bij jou voel ik me fijn de spanning tussen jou en mij was daar vanaf dag één door jou ging ik weer leven zonder jou, ben ik alleen.…