Alle inzendingen over filosofie

daar gaat langzaam de schildpad je vraagt je af bijna alle genen gemeenschappelijk blijkt uit onderzoek toch zou ik de schildpad liever een harde trap geven en daarna een liefdesliedje zingen het schild van de schildpad is zoiets als cultuur en trap eens wat en dan breekt er iets maar ik trap niet als ik haar zie en als…

Onmiskenbaar woedt de groei, vandaar het streven naar de oorsprong. Is de verbazing belangrijk? De toewijding? Nee, bezieling heeft een masker nodig, benadert de harde kalmte. ------------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

als we niets zeggen is dat weer iets zo zoeken we naar het niets wat altijd weer iets is: n i e t s zoveel andere letters kunnen dat kijk naar de regen en naar een paar tranen…

Vaak zal blijken dat alle vormen van gedrag worden overschreden als je blijft proberen iemand te imiteren op wie je nooit zal kunnen lijken…

Alleen al met een simpele naamsverandering in `Jaderland` zou `Neederland` enorm in de vaart der volkeren vooruit schieten met name wat het basis-positivisme betreft want daarmee is het zeer slecht gesteld!…

je opende magistraal streefde bijna de schepper voorbij met eeuwige schoonheid maar aan jouw zij stonden heren te souffleren wisten het beter dan jij zij ringeloorden jouw groeien verhinderden met commentaar het schitterende bloeien besmeurden je naam met hun jaloezie op jouw kunst roem werd je niet gegund je hebt jouw paradijs…

De meeuwen mengen zich met zwervende gedachten laverend op de duizelingwekkende toon van de wind zijn hoon wuift de vooroordelen weg, hij heeft de gestolen zielen van de wereld ingelijfd, dan is het verhaal van de ruïnes snel verteld en jaagt op de overgebleven wolken van beschaving wat dood leek komt tot een wederkerend leven er gloeit…

ik zie je staan een monument van kracht je voeten in het water geen rimpeling verzacht standvastigheid nu en ook niet later jij vlagt banieren eerlijkheid zonder knieval aan de tijd eindelijk gaan zij weer samen lopen transparantie doet ons hopen jij brugt het overleg verbindt de woorden die in jouw stilte zijn gezegd…

Het water wil ons wijze lessen leren, van storm en vloed, van gaan en wederkeren, maar is er iemand die dit echt wel wil verstaan of moeten eerst nog duizend schepen er vergaan? Het water wil ons wijze lessen leren, van rust en vree, genezen en bezeren, maar mensen zijn soms nog niet toe aan dit verhaal en sterven eerder aan een niet vermoede…

wij zijn de zorg voor de medemens vergeten participatie wordt nu voorgeschreven hebben aan alles een prijskaartje gehangen om het bestaan economischer te vangen wij zien geen ogen meer maar vraag en aanbod blikken haastig heen en weer verdwenen is arbeid met plezier targets tools en kennis bepalen nu de rendementen hier norm en waarden…

Licht en ruimte zijn louter abstracte ideeën, kader van de ware ziel van de leegtes tussen de emoties door in de bemiddeling misschien zijn masker zakken laat en soms zijn verlichte gezicht laat zien. Om de omgeploegde grond van de akkers niet straffeloos te betreden dwalend achter sluiers en de tralies, deels zichtbaar door het ware…

Leven is als een onbegrepen oceaan. Mensen komen hier nu pas kijken, maar zijn eonen geleden al ontstaan. Kennis is maar een druppel. Begrip een korreltje zout. Zilt is alles wat we op aarde kunnen zijn. Dat kostbaar zout zit in onze eigen pap. Laten we daar samen van genieten gaan. Met edel bier en met heel erg goede wijn.…

het is niet zo dat ik de dood iedere morgen in de ogen kijk wel begeleidt hij me als trouwe toeverlaat die omstandigheden tekent kleurt waar het om gaat in rust en mijmering deelt hij de monoloog een schaduw die in verfijning de lichtintensiteit vergroot mocht hem ooit ontmoeten gelukkig in afscheid weer groeten wij leiden een dubbelleven…

Mensen gaan allerlei afspraken maken om zich er aan te houden maar vergeten dan de basis gewoon van elkaar houden!…

Mijn dochter loopt niet mijn dochter praat niet maar communiceert wel en niet zo´n beetje ook ze ruikt ze voelt en kraait en kan kijken in je ziel en zaligheid KOMT DAT ZIEN, KOMT DAT ZIEN! Dat moet je zien dat moet je voelen dat moet je durven kijk maar in haar ogen voel maar aan haar handen durf met haar te spreken ze spreken boekdelen…

ô Nooitvernoegde mens, door dwaze waan gevleid, Door blinkend goud bekoord, door zucht tot eer misleid! Bedenk, dat de enkle wenk der Godheid, zo verheven, Wanneer 't haar slechts behage, u wegrukt uit dit leven; Bedenk, terwijl ge u hecht aan de onbestendige aard', Hoe ras de dood, die rang, vernuft noch schoonheid spaart, Uw levensdraad…

zij dansen op hakken de hoge lach van leven in plezier haren opgestoken lichtjes aangeschoten de kopjes nog fier uitdagend en ondeugend charmant om aandacht vragend maar er worden vanavond geen rozen geplukt in narcistische zelfzucht de heren zijn het oogsten voorbij zien enkel zichzelf als prins aan het eind van de rij…

Moet het kort of moet het lang Dat is wel degelijk van belang. Het is altijd juist de maat Waar het eigenlijk over gaat Want wat komt er in het gedrang ? Het onderwerp heeft mij zo gegrepen Om je er met de haren bij te slepen.…

het duurde lang voor ik erachter kwam dat ik geplakt zat achter het behang dacht dat dessin en kleur het leven waren omdat de muren bleven open en bloot sta ik te kijk in het schonen van de wanden alleen met lege handen heb de ruimte verkend meer licht en transparantie helaas gaf mijn behang geen levenslang garantie…

zou nederigheid mij op de knieën krijgen ik die leef van hovaardij denk dat ik u schoonheid bied door woordjes op een mooie rij zinnen met mystiek geladen waarvan u de kracht moet raden conclusies die ik formuleer ze als waarheid presenteer ik ben niet beter dan mijn lezer vergeef mij ook de schijn mijn enig doel is alles…

Libido is pure lichaamskracht, de geilheid van onze aarde, die het dier doet leven in de mens. Gebido is zuivere geestkracht, de oerkracht van de hemel, die de mens doet leven in het dier. Strijd tussen hemel en aarde, is strijd tussen gebido en libido. Libido is de vader van angst en geweld. Gebido is de moeder van geluk en vrede.…

koortsig dwaal ik rond op deze hete dagen het lange lome komt met overspannen dromen wiek om koelte voor de schaduw die ik was ontheemd sluit ik me af met een been in het graf delirium krijgt realiteit in wartaal en wat spoken de lijn is niet gebroken rafels zijn er nog als waarschuwing van boven…

Wie z´n leven instelt op regen ervaart veel meer zegen als de zon schijnt!…

Vanwaar ik kom waarheen ik ga daartussen rijd ik en probeer het een met het ander te verbinden maar het Nu zit me dwars dus rijg ik alle momenten-Nu vast aan een lange ketting die met mij over de rails raast Het vanwaar verlatend en het waarheen naderend zo moet eens in de nabije toekomst mijn nu aan het waarheen raken en ik…

zo uitgesleten zijn de traptreden die je moet beklimmen onder het licht van de brandende zon kijk je omhoog naar een kasteel en daarna omlaag naar een rivier kanootjes en kinderen eeuwenoud landschap waar wij net zijn of niet eens…

ik weet me op glad ijs maar geef toch alle twijfels prijs die mij een leven lang beheersen ben ik wel vrij als alles is voorzegd door toeval of karma lijkt vastgelegd vinden mijn daden genade word ik bekeken en bestuurd of als netwerker slechts ingehuurd er is mij een vrije wil gegeven maar als ik door dit ijs zak bid ik wanhopig voor…

Het filosofisch kwintet: Pure luxe in vredestijd maar ook pure noodzaak!…

Tafel met lederen hoeken. Pas op de plaats. Geblader in een plaatjesboek. De hersens doen vermoeid. Gedachtenstop. Ontmoedigd maak ik mijn ideeën zoek. Een halve dag in kamerjas gewacht op een beweging in de dooie boel. Vergeefs heb ik vandaag aan niets gedacht. Nu, bijna roerloos zak ik op een stoel. Koppigheid volstaat. Ik kleed mij aan…

Al wat materieel is, hechten wij ons aan op aarde, tussen hemel is een afspiegeling van wat immaterieel is, en vertegenwoordigt waar wij voor vechten.…

Waarom ik jou geen kaartje stuur, of een berichtje ’t is al weer zolang gelee Ik weet soms zelfs niet meer of jij nou m’n moeder was of ik jouw vrijer als ik zo heerlijk bij je lag in je armen, op je buik zo moe, voldaan en heel tevree ’t is al weer zolang gelee maar een kaartje, een berichtje nee…