Alle inzendingen over eenzaamheid

klinkt als een dessert of als mosterd na de maaltijd voeg zelf een netgedicht, toe en ik had nog niets geschreven in keurige volgorde, ingedrukte lettertoetsen, opdracht volbracht zonder meer waarde…

Er woont een elfje in mijn klokje dat al jaren stil verliefd uitkijkt naar haar prinsgemaal maar de tijd heeft haar gediefd Er woont een elfje in mijn klokje en ze voelt zich vaak alleen want hoe zij het ook steeds probeert ze komt niet bij de een…

spiegelbeeld meisje toch alles dat je deelt is met mij levenstraan in je ogen ik zie je staan nooit echt blij eenzame gedachten ik kan ze niet veranderen ik strijk zacht langs je wang wat wil ik zijn hoe alles ooit was spiegelbeeld een scherf en een kras niets duurt voor altijd maar wel ontzettend lang…

als tranen ontoereikend zijn geworden en je het lachen hebt verleerd als je kijkt door een nevel van onverschilligheid je handen niet meer kunnen liefhebben als je moe bent van het vechten het eindeloos praten uit een lege doos als je geleefd wordt in luchtledige ruimte en bewust geen weg meer zoekt dan komt een klein meisje met wapperende…

Wij wachten niet meer. Wij hebben genoeg gewacht. Al die maanden en jaren dat we er naar uit keken. Hoe we er dan samen over spraken, wanneer het kwam en hoe dat zou zijn. Maar nooit kwam het, nooit, en telkens stierven we dan een beetje. Toen na al die jaren toen kon ik het niet meer, niet meer wachten. Ik had genoeg gewacht. Het…

de vlieg op zijn arm zacht zoemend onbewust van de naderende slag een achteloze mep zijn blik niet waard dichter kom ik niet observeer als een paparazzo herken hoe hij om zich heen slaat om afstand te scheppen terwijl alles om tederheid schreeuwt zoekt hij warmte in de wijn en de wilde dans van de wanhoop mijn armen reiken vergeefs…

De tijd heelt wonden Littekens heelt zij niet Voelbaar, duidelijk gekrast in de ziel. De tijd zal leren of de pijn verandert in draaglijkheid en berusting De tijd heelt slechts ten dele uiterlijk voor wie niet weet van innerlijke pijn. De tijd verstrijkt weer een jaar voorbij en nog steeds de pijn van verlangen Nu nog steeds…

zeg me hoe ik het doel werd van je wrok leer me onzichtbaar worden transparant ik weet dat ik zwijgend moet ondergaan laat me verdwijnen in de nevel van de schijn…

Gisteren besefte ik dat eenzaamheid veel dieper gaat dan een koude huivering in bed of missen van de daagse dingen praten over werk kater Janus van de buren boodschappen de standaard vraag wat zullen we vanavond eten zo voelt slechts alleen zijn wist ik bij het bemerken dat hij nu ook de namen van onze kinderen is vergeten…

je voelt je eenzaam... als je vrienden je alleen laten op een moment dat je ze nodig hebt je voelt je eenzaam... als je het gevoel hebt dat je er niet bijhoort je voelt je eenzaam... als je te horen krijgt dat mensen je haten je voelt je eenzaam... als je te horen krijgt dat iemand is overleden waar je erg van hield je voelt je eenzaam…

Het is grauw en grijs. Regen druppels tikken zachtjes tegen de ruit. Het is Doodse stilte, ik zie van alles leven maar zonder geluid. Ik zie je wel praten maar je woorden zijn alleen maar geruis, Gemengde gevoelens gaan door mijn lichaam heen. Mijn ogen zijn gesloten, vandaag ben ik niet up to date. Druk bezig met het verdere schrijven van…

De tijd die je verwachtte, die blijde, zoete tijd, is weer voorbij en nog voel je je niet vrij. Je voelt je bedreigd, alleen. De kille, stille eenzaamheid overvalt je weer; er is geen blijde toekomst meer.…

Zomaar omdat de zon schijnt zomaar omdat ’t in me opkomt zomaar omdat ’t leven te kort is om zomaar langs de kant te zetten. Zomaar omdat het gewoon zomaar in me opkomt dan zomaar op papier komt te staan terwijl mijn vingers zomaar over het toetsenbord dansen er zomaar woorden dansen in mijn hoofd ik me voor de zoveelste keer…

Mijn doorlopen ogen zien niets, geen lieve vrouw. Geen geopende deur, geen welkom meer, die vriendelijke blik. Mijn aanwezigheid niet langer opgemerkt. Een kus ontbreekt, sigarettenrook, koffie, alles is weg.…

Was de vondst na 43 jaar te A. van de trouwring van boer H. nu elf jaar onder de groene plakken onder een tegel midden op de straat zodat de weduwe nog alleen thuis alle kinderen inmiddels uit huis nu met drie zit om over te waken Alleen de pastoor blijkt geinformeerd liet de beste man de moed nu te vroeg zakken toen achtte hij het in de…

opgeblazen en volgezogen ik moest je wel verwijderen zelfverdedigend zelfbevredigend ik veegde de vloer met je aan en nu moet ik je laten gaan…

Mijn geest zit vast opgesloten in mijn eigen ik een archief vol verspert het mijn gedachten En door de naden van beslotenheid drupt het onvermoede ongevraagd voort vallend in die kloof van peilloze duistere diepte soms zie ik vaag daarboven die uitgestoken handen En als ik dan bloedend omhoog klauter mijn vingers die liefdevolle handen…

de gedachte aan je stem die over heuvels en zeeën vloog naar andere landen toen je vreemde vruchten proefde en opgewonden raakte van smekende vrouwenogen altijd een muntstuk in je hand het was al een herinnering bij je krantje kopen en kopje koffie op de hoek toen later vroeger werd van samen naar de bioscoop mijn tranen en jouw zakdoek…

Was jij maar hier ik weet niet wat te doen Welke beslissing is de juiste, ik kan alleen maar gissen Was jij maar hier dan was alles veel gemakkelijker dan zou je mij sturen en steunen en helpen, ja echt, ik weet het zeker! O, als iemand ooit een keer begrijpen kon hoeveel ik je moet missen.…

Vol warmte loop ik rond hopend op het wezenlijke op datgene waar ik op vertrouw Hopend op jou, van wie ik zo zielsveel hou...…

Waarom begrijpt niemand hoe ik mij voel? Waarom begrijpt niemand wat ik bedoel? Mijn verdriet stop ik ver weg voor iedereen Ook al voel ik mij dan erg alleen Kan iemand deze muur om mij heen slopen? Misschien is dat wel alleen iets om op te hopen Er komt een dag dat ik mij helemaal kan laten gaan Dan is er iemand met wie ik dit alles kan…

jij lieve schat waar ben je ik wil je zien eenzaam…

het bezijden leven aan de tafel droeg het gemis van jaren nog te geven want ze wist dat verdoemenis de hemel kon splijten in het rood van de zonsopgang en de teloorgang van misvattende verwijten haar stem ontkrachtte toen de dood haar ontbood - zoals zij verwachtte -…

Versleten schoenen Vergeten leven Versleten kleren Vergeten mens Versleten lichaam Vergeten wie je ooit was….…

Zaterdagavond Ik zit alleen Eigenlijk wil ik ergens heen Maar ja dan moet ik weer alleen Is zaterdagavond Bleef toch maar weer thuis In mijn eigen huis Was ik toch maar ergens heen, dan zat ik nu niet zo alleen…

vol van genade de Heer is met U Gij zijt de gezegende onder de vrouwen gezegend is Jezus vrucht van Uw schoot heilige Maria moeder van God bid voor ons zondaars nu en in het uur van onze dood leegte en uitzicht drachtige boomgaard magere koeien prikkeldraad spert haar tranen wees wees gegroet zonder vader moeder,…

Verliefdheid streelde zijn zwijgen maar wurgde edele hoop daar afstand de strijd met de tijd na jaren niet meer verdroeg ‘t Vermeende antwoord blokkeerde minachtend de vraag die zwaarmoedig op weg was naar haar maar slechts doolde in een gêne die zelf pijnlijk om afwijzing vroeg…

Ze drinkt haar koffie zwart in ‘t grijs decor van stamcafé blaast rook in de lege holtes van uren Daar droomt zij kaders voor samen alleen aan een tafel voor twee waar tijd in trance verglijdt maar soms net te lang kan duren…

Ik dacht dat ik je vertrouwen kon. Vanaf het moment dat je een plaats in mijn hart won, was je speciaal, uniek en vooral onmisbaar... 6 jaar lang waren we beste vriendinnen, twee handen op één buik. Ik dacht dat ik je vertrouwen kon. Maar mijn vertrouwen werd beschaamd. Onverwacht, ik had het nooit gedacht. We groeiden uit elkaar... De…

ze is al halverwege de trap naar boven mijmert over de treden die haar nog resten en of ze terloops nog een stapje terug zou kunnen doen ze beweegt haar vingers langzaam over de muur tript van bloem tot bloem als een speurende bij die stuifmeel verzamelt uit een vergeelde fresco ze hoort het zoemen van zoete herinneringen de bittere…